Γιατί στην Κύπρο δεν έγιναν φασίστες επειδή… αγανάκτησαν;

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Όσοι επιμένουν να υποστηρίζουν πως η άνοδος του νεοναζισμού και τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής οφείλονται στην οικονομική κρίση και τη φτωχοποίηση -υποστηρίζουν δηλαδή πως μαζί με τον μισθό χάνεις και το μυαλό σου- δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά στις δημοσκοπήσεις της (επίσης μαστιζόμενης από την κρίση) Κύπρου ενόψει ευρωεκλογών.

Όσοι υποστηρίζουν πως τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής οφείλονται στα σκάνδαλα και στη διαφθορά, επίσης ας ρίξουν μια ματιά στις κυπριακές δημοσκοπήσεις - σε συνδυασμό με τις τελευταίες αποκαλύψεις περί πολιτικού χρήματος και χρηματισμού κομμάτων και πολιτικών προσώπων στη μεγαλόνησο.

Ίσως μπορέσουν όλοι αυτοί να καταλάβουν πως τα «σταγονίδια» υπήρχαν πάντα και απλώς τώρα, που άνοιξε η πόρτα του φρενοκομείου, αποφάσισαν κι’ αυτοί να κάνουν το κομμάτι τους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με πολύ πρόσφατη παγκύπρια δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από τις 4 ως τις 10 Απριλίου για λογαριασμό του ΡΙΚ, από την εταιρεία ΙΜR και το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, η συνεργασία του ΔΗΣΥ με το μικρό κόμμα ΕΥΡΩΚΟ αναδεικνύεται πρώτη δύναμη στις προσεχείς ευρωεκλογές με 35,3%.

Ακολουθεί το ΑΚΕΛ με 22,5%, το ΔΗΚΟ με 11,4%, η συνεργασία ΕΔΕΚ-Οικολόγων με 7,8%, η Συμμαχία Πολιτών με 5,3% και το ΕΛΑΜ (δηλαδή η κυπριακή Χρυσή Αυγή) με 1%.

Η αδιευκρίνιστη ψήφος βρίσκεται μεν στο 12,3%, αλλά θεωρείται εντελώς απίθανο να κερδίσει κάτι επιπλέον το ΕΛΑΜ.

Σε κάμψη βρίσκεται στην Κύπρο και ο ευρωσκεπτικισμός, αφού το 69% δηλώνει ότι θα προσέλθει στις κάλπες.

Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι η έρευνα καταγράφει γενική απογοήτευση της κυπριακής κοινωνίας εξαιτίας της κρίσης.

Και παρά το γεγονός ότι οι Ελληνοκύπριοι εμφανίζονται διστακτικοί ως προς τις προοπτικές επίλυσης του Κυπριακού, με το 54% να μην πιστεύει ότι βρισκόμαστε πιο κοντά σε λύση σε σχέση με πέρσι – το 43% εμφανίζεται αισιόδοξο.

Η ωριμότητα του κυπριακού λαού φαίνεται και από το γεγονός ότι σε ποσοστό 68% πιστεύουν ότι η επίλυση του Κυπριακού θα επηρεάσει θετικά την οικονομία του τόπου και σε ποσοστό 63% ότι είναι προτιμότερο οι δύο κοινότητες να ζουν μαζί.

Στις 26 Μαρτίου, τραμπούκοι του ΕΛΑΜ (που και εκεί υποδύονται τους υπερπατριώτες) προσπάθησαν να ματαιώσουν συγκέντρωση στην Λεμεσό με ομιλητή τον Τουρκοκύπριο πολιτικό, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.

Μέλη του ΕΛΑΜ, που φορούσαν κράνη, εισέβαλαν στο δημοτικό πολιτιστικό κέντρο «Πάνος Σολωμονίδης», σπάζοντας τις γυάλινες εισόδους, φωνάζοντας συνθήματα και ύβρεις, ενώ έριξαν κροτίδες και αναμμένο πυρσό και προκάλεσαν τον τραυματισμό ενός Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου.

Το επεισόδιο είχε συνέπειες, με τον υπουργό Δικαιοσύνης να καταγγέλλει την ηγεσία της Αστυνομίας για ελλιπή ενημέρωσή του, ενώ ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποφάσισε την άμεση παύση του αρχηγού της Αστυνομίας, αναφέροντας σε γραπτή δήλωσή του:

«Θεωρώ πως η αντίθετη άποψη είναι απόλυτα συνταγματικό δικαίωμα του κάθε πολίτη. Ενέργειες, όμως, που δεν περιορίζονται στην ελευθερία του λόγου, αλλά εκτείνονται σε βίαιες πράξεις και αναδύουν φασιστική νοοτροπία, με το πρόσχημα του πατριωτισμού είναι όχι μόνο καταδικαστέες, αλλά και ζημιογόνες για την ασφάλεια και το καλώς νοούμενο συμφέρον του Κυπριακού Ελληνισμού».

Όπως ανέφερε, «η συντεταγμένη πολιτεία δεν θα δεχθεί την όποια μορφή φασιστικής συμπεριφοράς, από οπουδήποτε και αν προέρχεται και ιδιαίτερα από μια συντριπτικά μειοψηφούσα μερίδα, που αυτοανακηρύσσεται ως η δήθεν προστάτιδα του Ελληνισμού της Κύπρου».

Υπενθυμίζεται ότι στις 30 Δεκεμβρίου 2012, κατά την παρουσίαση του υποψηφίου προέδρου εκ μέρους του ΕΛΑΜ, στην Κύπρο είχαν σπεύσει και βουλευτές της «Χρυσής Αυγής».

Υπενθυμίζεται επίσης ότι και το ΕΛΑΜ (Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο), αναδείχθηκε μέσω στρατιωτικού τύπου διαδηλώσεων εναντίον των αλλοδαπών και με δυναμική συμμετοχή μελών του στις εκδηλώσεις των αγανακτισμένων πολιτών μετά την έκρηξη στο Μαρί, τον Ιούλιο του 2011.

Ακολούθησαν η οικονομική κρίση και το μνημόνιο, αλλά το ΕΛΑΜ παρέμεινε ανύπαρκτο.

Οπότε, ας αναζητήσουμε αλλού τα αίτια της δικής μας κακοδαιμονίας…