Εξαρτημένοι Ελληνες

Έχει ενδιαφέρον να ρίξει μια ματιά κανείς στο πρόγραμμα του κόμματος του Πάνου Καμμένου, που τέθηκε προς δημόσια διαβούλευση στα social media. 

Στον πρόλογο τίθεται το δίλημμα «Μείωση της δημοκρατίας ή μείωση της ανισότητας;» και σε παρένθεση τα ονόματα Μάντισον (οι γέφυρες; Όχι ο τέταρτος Αμερικανός πρόεδρος) και Αριστοτέλης αντίστοιχα. 

Μαντέψτε ποιος κερδίζει στην αναμέτρηση: σιγά μη διάλεγε τον...

Αμερικανό πρόεδρο το «κίνημα».

Γενικά, στο κείμενο γίνονται ρίψεις ονομάτων διανοητών, ακαδημαϊκών και πολιτικών, όπως Σουμπέτερ, Ρολς κ.λπ., για να μη νομίζουμε ότι ο πρόεδρος είναι κανένας αγροίκος, που κάνει μόνο ψαροντούφεκο και βλέπει ταινίες καταστροφής (μόνο δημιουργικής, του Σουμπέτερ πάντα). 

Στη συνέχεια και έπειτα από διάφορες αινιγματικές μεγαλοστομίες του τύπου «ο λήπτης της Γνώσης δεν δύναται να συνειδητοποιήσει τις πραγματικές της διαστάσεις, αν μπορούσε θα ήταν ήδη κάτοχός της», προτείνονται διάφορα πρωτοποριακά μέτρα, όπως δημιουργία Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, Συμβουλίου Στρατηγικής Υποστήριξης και Συμβουλίου Διαχείρισης Κρίσεων, αναβάθμιση του αρχηγού της αστυνομίας σε ανώτατο όργανο διοίκησης του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας, τόνωση του εθνικού φρονήματος μέσα από νέα βιβλία Ιστορίας στα σχολεία κ.λπ. 

Προφανώς η επανασύσταση της μεταξικής νεολαίας (σκαπανείς και φαλαγγίτες) είναι ακόμη στα σκαριά. Αυτό είναι, λοιπόν, το κόμμα που κομίζει την ανανέωση στις επικείμενες εκλογές.

Τόσοι μήνες ζυμώσεων και αναζητήσεων απέδωσαν καρπούς. Τα δημοσκοπικά ευρήματα για κρίση του δικομματισμού και ανάγκη δημιουργίας νέων κομμάτων βρήκαν επιτέλους την έκφρασή τους στα πρόσωπα του Πάνου Καμμένου, της Λούκας Κατσέλη και του Νίκου Μιχαλολιάκου (η Χρυσή Αυγή δεν είναι μεν νέο κόμμα, νέα όμως είναι η ρεαλιστική προοπτική εισόδου της στη Βουλή). 

Κατά τα άλλα, η μοναδική πανεπιστημιακή παράταξη που χειροκρότησε την (αποσυρθείσα τελικά) τροπολογία Μπαμπινιώτη που οδηγούσε στην αναβολή εφαρμογής του νόμου Διαμαντοπούλου για τα Πανεπιστήμια ήταν αυτή της ανανεωτικής ΔΗΜΑΡ. Οι Φιλελεύθεροι, που ισχυρίζονται ότι ξέρουν τον τρίτο δρόμο προς τη διάσωση της χώρας, κατεβαίνουν διασπασμένοι επειδή τα υπερεγώ των ηγετών τους δεν επιτρέπουν τη συμπόρευση. 

Πρωτοβουλίες όπως ο Κοινωνικός Σύνδεσμος και η «Δημιουργία τώρα» του Θ. Τζήμερου δεν κατάφεραν να δικαιώσουν την αρχική ευφορία. Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι Έλληνες ψηφοφόροι θα στοιχηθούν σαν τζάνκι, βγαλμένα από βιβλίο του Μπάροουζ και θα οδεύσουν με σκυμμένο το κεφάλι στην κάλπη. 

Εξαρτημένοι από ένα παλαιοκομματικό σύστημα, που αναπαράγει το πελατειακό κράτος, όπως φάνηκε και από τις νυχτόβιες τροπολογίες των τελευταίων ημερών. Και πιθανότατα την ύστατη στιγμή θα συσπειρωθούν γύρω από την, τρισκατάρατη πλην οικεία, θαλπωρή του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

Ξένια Kουναλακη