"Θα ήθελα να ήξερα, αν τον είχαν μπροστά τους, τι θα μπορούσαν να σχολιάσουν..."

Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο πολύ αποστασιοποιούμαι από την συγγραφή θεμάτων στο ιστολόγιό μου, πολλά είναι αυτά που με έχουν αποτραβήξει, ίσως και κάποια στιγμή να σταματήσω. Τις τελευταίες ημέρες όμως, ένα παράξενο γεγονός, με εξαναγκάζει να θέσω υπό την κρίση των αναγνωστών τις σκέψεις μου. Ο τίτλος, που έδωσα, είναι μια ακροτελεύτεια φράση σχολίου του διαχειριστή του blog Fileleutheros και απευθύνεται σε σχολιαστές του blog antipariafwni γιατί είχαν δημοσιεύσει προσωπικά του στοιχεία, με τη φράση αυτή τους απειλεί; γιατί ποιός θα το έπαιρνε διαφορετικά, ότι κανείς δεν θα τολμούσε να γράψει ότι έγραψε, ενώπιον του παιδικού του φίλου Σάββα Ξηρού, του καταδικασμένου για τρομοκρατία. Συμφωνώ ότι προσωπικά στοιχεία που πολλές φορές δεν αφορουν το πρόσωπο του blogger, δεν θα πρέπει να γίνονται θέαμα στα μάτια κάποιων άλλων, αλίμονο όμως να φτάνουμε στο σημείο, ένεκα τέτοιων γεγονότων, να χρησιμοποιούμε έναν κατάδικο προκειμένου να τρίξουμε τα δόντια σε κάποιους, είτε να μην ασχολούνται μαζί μας, είτε να μην σχολιάζουν τους εαυτούς μας. Υπερασπιστές βρήκε μερικούς καθημερινούς σχολιαστές του. Έλεος, ως που μπορεί να φτάσει η άκρατη φιλοδοξία μας; Μήπως μερικοί μας θέλουν μαριονέτες;