Έρευνα - Επιμέλεια: Μανώλης Μπαρδάνης
6 Ιανουαρίου 2016
Οι Γερμανοί είχαν καταλάβει την Πάρο από τις 10 Οκτωβρίου 1943 και πλησίαζαν τους 5 μήνες κατοχής του νησιού. Η σημαντική γεωγραφική της θέση, για την αεροπορική κάλυψη και την ασφαλή διέλευση των Γερμανικών νηοπομπών από το κανάλι της Παροναξίας και τα γύρω νησιά, έκαναν επιτακτική την κατασκευή ενός αεροδρομίου.
Στην Πάρο έδρευαν, εκτός του Γερμανικού επιτελείου του τάγματος, ο 1ος λόχος στα Μάρμαρα, ο 2ος στο Τσιπίδο (Μάρπησσα), με τους ανθυπολοχαγούς Ltn. Hermann και Ltn. Zölner και ο 3ος στην Παροικιά με Διοικητή τον υποσμηναγό Oblt. Höbel. [7]
Στις 8 Μαρτίου 1944 εκδόθηκε επίσημη διαταγή από τη Γερμανική Διοίκηση Feldbauamt I Athens για την κατασκευή του αεροδρομίου, μισό μίλι βόρεια από το χωριό Μάρμαρα, στην Δυτική Πάρο. Η διαταγή καθόριζε, την κατασκευή μιας λωρίδας προσγείωσης - απογείωσης, με φυσικό τάπητα, διαστάσεων 800 x 100 μέτρα και ως ημερομηνία αποπεράτωσης όριζε την 15η Απριλίου 1944. [10]
Οι εργασίες, είναι άγνωστο πότε ακριβώς ξεκίνησαν, όμως ήδη στις 13 Μαρτίου 1944 αναφέρεται ότι οι εργάτες που εργάζονταν για την αποπεράτωσή του, αυξήθηκαν σε 400 άτομα. [10] Ήταν κυρίως επίτακτοι νησιώτες, Παριανοί, Ναξιώτες και Αντιπαριώτες.
Για την κατασκευή του αεροδρομίου δεν άργησαν να ενημερωθούν οι συμμαχικές δυνάμεις, όπου στις 11 Απριλίου 1944, το υπό κατασκευή αεροδρόμιο εντοπίζεται από συμμαχικά αεροσκάφη τύπου Beaufighter της 603ης Μοίρας RAF [6],[9],[12]. Μια δεύτερη επίθεση επιχειρήθηκε από αεροσκάφη της 603ης Μοίρας RAF στις 13 Απριλίου 1944 χωρίς όμως να επιτευχθεί κάποια σημαντική ζημιά. Αργότερα στις 20 Απριλίου, δέχθηκε και τρίτη επιδρομή από 4 ίδιου τύπου αεροσκάφη της 252ης Μοίρας RAF όπου με αρχηγό τον Διοικητή της Μοίρας S/Ldr. Christopher Foxley-Norris, κατάφεραν να αχρηστεύσουν μερικά φορτηγά και ένα βυτίο καυσίμων.[12]
Τα συμμαχικά αρχηγεία έπρεπε να καταβάλουν πάσα δύναμη για να αποτρέψουν την κατασκευή του αεροδρομίου. Το σημείο που οι Γερμανοί είχαν επιλέξει ήταν σπουδαίας στρατηγικής σημασίας καθότι στο κέντρο του Αιγαίου, θα αποτελούσε ενδιάμεσο κόμβο ανάμεσα στα αεροδρόμια του Πειραιά και της Ρόδου, που ήταν ήδη στην κατοχή τους, αλλά και βάση για τα Γερμανικά αεροσκάφη Bf-109 Messerschmitt, όπου θα μπορούσαν με την Πάρο ως ορμητήριο να αναχαιτίζουν ευκολότερα τις επιχειρήσεις των αεροσκαφών Beaufighter στο Αιγαίο.[9]
Παρά τις τρεις επιθέσεις, έως τις 9 Μαΐου 1944 είχε σχεδόν ολοκληρωθεί μια λωρίδα διαδρόμου 1000 x 60 μέτρων.[10]
Ακολουθεί ολόκληρο το θέμα στο παρακάτω αρχείο σε μορφή PDF
Ακολουθούν οι φωτογραφίες του δημοσιεύματος
Πολύ καλή ανάρτηση ,να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι ( σημ. Πολλοί από τους γονείς μας όπως και ο Πατέρας μου τους ανάγκαζαν να πηγαίνουν με τα μουλάρια για την μεταφορά υλικών)
ΑπάντησηΔιαγραφή