Πως πάμε;

Με το σλόγκαν «κάθε μέρα και μια νέα αβεβαιότητα», η γιαλαντζί αριστερά κυβέρνηση του ηγέτη Τσίπρα και του εμμονικού δραχμολάγνου έρματος, βρήκε ξαφνικά ότι ο τροχός είναι τετράγωνος. Στα πολλά «βαφτίσια» της ανεύθυνης α-κυβερνησίας κοντά τεσσάρων μηνών, τώρα την κωλοτούμπα την αποκαλεί «έντιμο συμβιβασμό», χωρίς όμως να διευκρινίζει για ποιον ο συμβιβασμός είναι έντιμος;

Για το κόμμα που ψηφίστηκε επειδή θα έδινε τα πάντα όλα; Για τους τέως «τοκογλύφους» που μετονομάστηκαν σε «εταίρους» και που νικάνε κατά κράτος; Η για τον μέσο Έλληνα που θα πληρώσει ακριβά τα φύκια που του πούλησε ο Αλεξανδρέας ως μεταξωτές κορδέλες; Τα χρυσωμένα χάπια τώρα αποδεικνύονται πικρό δηλητήριο για την ατομική οικονομία του καθενός μας. Όχι απλώς δεν καταργείται ο ΕΝΦΙΑ αλλά αυξάνεται κιόλας. Ο νέος ΦΠΑ ακριβαίνει τη ζωή όλων. Μπαίνουν φόροι πολυτελείας παντού. Αυξάνεται η ηλίθια «εισφορά αλληλεγγύης». Ο κατώτερος μισθός στις καλένδες. Θα πέσει ψαλίδισμα στις συντάξεις. Ξεχάσαμε το ατομικό αφορολόγητο. Ξεχάστηκε και η ιστορία των πλειστηριασμών. Ξεχάστηκε και η απειλή κατά των αντιπολιτευτικών ΜΜΕ ότι θα τους πάρει 350 εκατομμύρια. Όμως ο Συριζα αναπαύεται στα συγκλονιστικά επιτεύγματα του: Έκανε νομοσχέδιο για να βγάλει τον Σάββα με βραχιολάκι. Έγινε επιτέλους φεστιβάλ Μπαφου στο Σύνταγμα. Απενοχοποιήθηκαν οι κουκούλες. Οι αναρχικοί έφτασαν μέχρι τον «φράχτη» ζητώντας ελεύθερη είσοδο παράνομων μεταναστών. Το κάψιμο των Εξαρχείων θεωρείται δροσερή πνοή δημοκρατίας. Καταπολεμήθηκε η αριστερή οικογενειακή ανεργία, με μανάδες, γκόμενες, κόρες, γιούς, αδελφούς διορισμένους σε γραφεία υπουργών και άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Και η κορωνίδα της μα….ας, όπως την αναγγέλλει το επίσημο εργαλείο του κόμματος: Στην ΕΡΤ που ξανανοίγει -σε βάρος όλων μας, για να προπαγανδίζει τη Φασιστερά- καπεταναίοι θα είναι ο Λάμπης Ταγματάρχης (ενθυμού τα σκάνδαλα αναθέσεων εκπομπών επί πρώτης θητείας του) και ο τραγουδοποιός Τσακνής.

Το πιο κουφό από όλα: Στην τελευταία δημοσκόπηση, Συριζα και Τσίπρα στηρίζουν 70% των ερωτηθέντων. Η έρευνα έγινε σε άσυλο ανιάτων.

Nico Mastorakis