«Ενωτικοί» και «Ανθενωτικοί»

Μέσα στις προεκλογικές υπερβολές, στις οποίες είναι ιδιαζόντως επιρρεπείς οι πολιτικοί μας, ακούστηκαν πολλά και ποικίλα μαξιμαλιστικά συνθήματα, – όπως αυτά περί «οικουμενικής κυβέρνησης», περί «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας» ή περί της «μετάβασης στις Βρυξέλλες όλων των Πολιτικών Αρχηγών, προκειμένου να υπογραμμιστεί η ενότητα του Λαού μας»...

Φυσικά, ούτε...

«οικουμενική κυβέρνηση» δύναται να υπάρξει, διότι είναι αδύνατη η συγκατοίκηση κομμουνιστών, σοσιαλδημοκρατών, ακροδεξιών και νεοναζιστών στον ίδιο χώρο. Ούτε «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» είναι εφικτή, αφού, κατά κύριο λόγο, θα συγκροτείται από τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που κατέστρεψαν τη χώρα. Και μένει η τελευταία (μαξιμαλιστική) πρόταση:

– Να συνοδεύεται, δηλονότι, ο νέος Ελληνας πρωθυπουργός κατά τη μετάβασή του στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες από όλους τους Πολιτικούς Αρχηγούς – είτε μετέχουν τα κόμματά τους στη νέα κυβέρνηση είτε όχι, – προκειμένου να υπογραμμιστεί η αμετακίνητη απόφαση της χώρας μας να αποτελεί μέρος του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.

Αλλά, και αυτή η πρόταση... «μπάζει». Και «μπάζει» και πολιτικά και ιστορικά. Πολιτικά, διότι υπάρχουν χιλιάδες Ελληνες οι οποίοι δεν συμμερίζονται την άποψη ότι ο ευρωπαϊκός δρόμος είναι ο καλύτερος. Και ιστορικά, διότι θυμίζει τραγικές στιγμές του Ελληνισμού λίγο πριν από την Αλωση της Πόλης.

Το Γένος τότε είχε διχαστεί: Από το ένα μέρος ήταν η παράταξη των «Ενωτικών», οι οποίοι, προκειμένου να σώσουν τα λείψανα του Βυζαντίου από τους Οθωμανούς, ήταν έτοιμοι να πουν «ναι» στην Ενωση των Εκκλησιών και στην Πρωτοκαθεδρία του Αρχιερέα της Ρώμης. Και από το άλλο μέρος ήταν η παράταξη των «Ανθενωτικών», η οποία θα προτιμούσε «οθωμανικό σαρίκι παρά παπική τιάρα».

Οι «Ενωτικοί» κέρδισαν τον Αυτοκράτορα, τους Αυλικούς, την Κυβέρνηση, τον Στρατό, την ηγεσία της Εκκλησίας, τους Ευγενείς και προπαρασκεύασαν τη διαβόητη «Σύνοδο της Φλωρεντίας», – στην οποία ολόκληρη η πολιτική, εκκλησιαστική και κοινωνική ηγεσία του Βυζαντίου έλαβε μέρος.

Αυτή η ηγεσία ολόκληρη πείνασε, δίψασε, εγκαταλείφθηκε, ταπεινώθηκε, της φέρθηκαν οι Παπικοί με τον πιο προσβλητικό τρόπο, εξευτέλισαν Αυτοκράτορα, Πατριάρχη, Συνοδικούς, έσπασαν τη Σύνοδο, τη συνέχισαν σε άλλη πόλη και όταν όλοι συναίνεσαν στην Ενωση, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ο Αρχιερέας της Ρώμης ρώτησε:

– Ψήφισαν όλοι;

– Ολοι, Αγιε Πατέρα!

– Και ο Επίσκοπος Εφέσου Μάρκος Ευγενικός;

– Μόνο αυτός είπε «όχι»...

– Τότε είναι σάμπως να είπαν όλοι «όχι»...

Σε δώδεκα χρόνια η Πόλη, εγκαταλελειμμένη από τη χριστιανική Δύση, έπεφτε. Και ο Πορθητής διαφεντεύει ακόμη τον Βόσπορο. Ποιοι είχαν, λοιπόν, δίκιο; Ολοι. Και οι «Ενωτικοί» και οι «Ανθενωτικοί».

Το άδικο το είχε η Παπική Δύση. Η οποία προτιμούσε Οθωμανούς στην Πόλη παρά Έλληνες. Και φρόντισε να περάσει σε Οθωμανούς. 

Καταλάβατε, σύντροφοι;

Χρήστος Θεοχαράτος