ΔΙΑΚΟΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ ΚΑΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ.

Δεν είχα σκοπό να επανέλθω τόσο γρήγορα στο θέμα του υγειονομικού αεροσκάφους.
Το θέμα πλέον θα εξετασθεί από τους αρμόδιους εισαγγελείς και επομένως κανένα σχόλιο περαιτέρω.
Αλλά ένα ατυχές περιστατικό σήμερα Κυριακή μεσημέρι, στην Νάουσα, ένα τροχαίο με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός Ναουσαίου, ίσως ενός από τους καλύτερου Ναουσαίου και φίλου μου, έγινε αιτία να ζήσω από κοντά όλη την διαδικασία και το επίπεδο υγείας των κατοίκων της Πάρου και το κατά πόσο οι κάτοικοι αυτού του νησιού είναι προστατευμένοι από θέμα υγείας και νιώθουν ασφαλείς στον τόπο τους.
Τροχαία γίνονται όλο το χρόνο εκατοντάδες και πολύ σοβαρότερα, όπως και άλλα περιστατικά υγείας που οφείλονται σε παθολογικά αίτια (καρδιακά, εγκεφαλικά κλπ), αλλά εάν σε κάποιον δεν συμβεί σε κοντινό του άνθρωπο δεν μπορεί να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος και την γύμνια του συστήματος.
Και για να μην παρεξηγηθώ, μιλάω για ένα σύστημα ετών, για ένα σύστημα που πάσχει από την αρχή έως το τέλος, για ένα σύστημα που ο απολογισμός του είναι δεκάδες αδικοχαμένοι άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να έχουν την άμεση ιατρική νοσοκομειακή φροντίδα που στο κάτω-κάτω της γραφής είναι υποχρεωμένη η πολιτεία να τους παρέχει.
Έγινε λοιπόν το τροχαίο σήμερα το μεσημέρι στις 12.00, στην Νάουσα, ένα ΙΧ παραβιάζοντας  το STOP χτύπησε ένα ¨παπάκι΄ το οποίο οδηγούσε ο 75χρονος φίλος μου.
Η σύγκρουση δεν ήταν σφοδρή, αλλά ο φίλος μου με την πτώση υπέστη συντριπτικά κατάγματα στο δεξί πόδι στο σημείο της κνήμης και αστραγάλου.
Κλήθηκε το ΕΚΑΒ, η απάντηση ήταν ότι σήμερα δεν υπήρχε βάρδια ΕΚΑΒ στο κέντρο υγείας, η μεταφορά του στην Παροικιά έγινε με την άμεση κινητοποίηση εθελοντών της Ομάδας διάσωσης , οι οποίοι με δική τους ευθύνη πραγματοποιούν συχνά τέτοιου είδους διακομιδές.

Φθάσαμε στο κέντρο υγείας, άμεση η κινητοποίηση των γιατρών, έκαναν ότι μπορούσαν καλύτερο, βέβαια ορθοπεδικό το κέντρο υγείας δεν έχει και έτσι οι παθολόγοι έβαλαν τα δυνατά τους να προσφέρουν στον ασθενή τις πρώτες βοήθειες.
Η κατάσταση κρίθηκε κρίσιμη και έχρηζε διακομιδής σε νοσοκομείο. Ζητήσαμε από τους γιατρούς λόγω των συντριπτικών καταγμάτων και της ηλικίας του ασθενούς σε συνδυασμό με άλλα προβλήματα υγείας που είχε, να μεταφερθεί με ελικόπτερο σε νοσοκομείο των Αθηνών (ΚΑΤ).
Η απάντηση ήταν ότι το ΕΚΑΒ αποφασίζει και όχι αυτοί.
Και το ΕΚΑΒ αποφάσισε, ο ασθενής να διακομισθεί στην Σύρο με πλωτό μέσο.
Διακριτικά οι γιατροί μας λένε, "παράκληση  μπορείτε να πάτε να αγοράσετε έναν αντιτανικό ορό γιατί δεν έχουμε", διέκρινα την αγωνία τους και στο βάθος και την ντροπή που ένοιωθαν, αλλά τι φταίνε αυτοί?
Η ενημέρωση είναι ότι ένα σκάφος που πραγματοποιεί διακομιδές και ελλιμενίζεται στην Παροικιά έδωσε ετοιμότητα 20΄ λεπτά για να πάμε Σύρο και συγκεκριμένα στις 13.30 θα είχαμε αναχώρηση.
Εν τω μεταξύ οι εθελοντές της Ομάδας διάσωσης παραμένουν στο νοσοκομείο , προκειμένου να μεταφέρουν τον ασθενή στο λιμάνι.
Την στιγμή εκείνη κτυπά το τηλέφωνο, μια γυναίκα από την Μάρπησσα παρουσίασε καρδιακά προβλήματα και έπρεπε να μεταφερθεί στο κέντρο υγείας. Τα μέλη της ομάδας διάσωσης χωρίζονται,  τα δύο παραμένουν στο κέντρο υγείας για την μεταφορά στο λιμάνι και οι άλλοι ξεκινάνε για την Μάρπησσα για να φέρουν την γυναίκα.
Η ώρα περνάει, περνάει η 13.30, τίποτα. Σε κάποια στιγμή αποφασίζω να τηλεφωνήσω στο ΚΕΠΙΧ του Υπουργείου Ναυτιλίας, η πληροφόρηση είναι ότι το σκάφος της Παροικιάς δεν μπορεί να κάνει την διακομιδή διότι είχε κάποιο πρόβλημα!!! Τηλεφωνούμε στο σκάφος που εδρεύει στην Αντίπαρο, η απάντηση είναι ότι δηλώνει αδυναμία!!! Επιμένουμε για ελικόπτερο, η απάντηση ΟΧΙ, θα φέρουμε σκάφος από την Νάξο. Κλήθηκε το Λιμεναρχείο Νάξου να διαθέσει το περιπολικό σκάφος του Λιμενικού Σώματος, αυτό δήλωσε αδυναμία λόγω καιρού.
Τελικά στις 15.00 φθάνει το γνωστό ιδιωτικό σκάφος από την Νάξο, ο γαρμπής ήταν έξη μποφόρ, ο ασθενής επιβιβάζεται με τους συνοδούς και με τον γιατρό του κέντρου υγείας και αναχωρεί για Σύρο.
Στις 17.00 το σκάφος φθάνει στην Σύρο.

Και ερωτώ όλους τους υπεύθυνους, αρμόδιους , ανεύθυνους αναρμόδιους, απλούς πολίτες εγγράμματους ή αγράμματους " εάν υπήρχε το αεροπλανάκι στην Πάρο, θα υπήρχαν αυτά τα προβλήματα, που σήμερα έτυχαν στον δικό μου φίλο, αύριο στον δικό σας, στις οικογένειές μας στα παιδιά μας στα εγγόνια μας?
Δεν γνωρίζω ποιος ή τι ευθύνεται για την ακινητοποίησή του, δεν ξέρω εάν υπάρχουν ποινικές ευθύνες, (αυτό θα το διερευνήσει η δικαιοσύνη), αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι ηθικές ευθύνες υπάρχουν.
Δεν γνωρίζω εάν ευθύνονται οι νόμοι ή οι υπουργοί ή οποιοδήποτε άλλοι που δεν πετάει το αεροπλάνο, αλλά αυτό που γνωρίζω είναι ότι στα χείλη όλων των κατοίκων της Πάρου σχηματίζεται μια λέξη, ΓΙΑΤΙ?
Γιατί δεν πετάει? και όσο να λένε οι αρμόδιοι ότι οι πόρτες είναι ανοιχτές και όποιος θέλει να πάει να ρωτήσει, η απάντηση είναι, είναι πιο απλό να πάνε 15.000 Παριανοί να ρωτάει ένας ένας ή να ενημερωθούν μαζικά από τους αρμοδίους?
Βγάλτε όσες ανακοινώσεις θέλετε εναντίον μου, πείτε ότι θέλετε, ένα να ξέρετε ότι στο τέλος θα αναγκαστείτε να δώσετε εξηγήσεις, όχι σ' εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό, θα δώσετε εξηγήσεις στην Παριανή κοινωνία της οποίας μέλη είστε και εσείς.
Και για να προλάβω πάντα τους πονηρούς της υπόθεσης, δεν είναι πολιτικό το θέμα, δεν αφορά καμία δημοτική αρχή αποκλειστικά, αφορά όλους ανεξαιρέτως μέχρι σήμερα,
Και κάτι τελευταίο, που είναι οι δημοτικές παρατάξεις? που είναι οι κομματικές οργανώσεις? που είναι όλοι αυτοί που ασχολούνται με τα ασήμαντα? που είναι οι λαλίστατοι? που είναι οι πολυγράφοντες? οι ανατρεπτικοί? τα ΜΜΕ του νησιού? που είναι οι βουλευτές του νομού?
ΓΙΑΤΙ τόσο σιωπή ?
Τι σόι πολιτεία είναι αυτή που δίνει ετησίως 4.000.000 ευρώ για διακομιδές στις Κυκλάδες, εξ αυτών πάνω από ένα εκατομμύριο για διακομιδές με πλωτά από την Πάρο για Σύρο και δεν μπορεί να διαθέσει 150.000 ευρώ το χρόνο για να πετάει το αεροπλάνο?
Τι σόι πολιτεία είναι αυτή που δεν μπορεί να λύσει νομοθετικά ένα πρόβλημα που θα κάνει ένα ολόκληρο νησί να αισθάνεται ασφάλεια?
Όλοι πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας και να απαιτήσουμε το αυτονόητο, ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ.
Ηλίας Κουντρομιχάλης