Η φωτό είναι από τον ΠΑΡΙΑΝΟ ΤΥΠΟ
-------------------------------------------------
Θυμάμαι, κολυμπάω, σέβομαι
είναι το τρίπτυχο των διοργανωτών του 4ου κολυμβητικού διάπλου προς τιμήν των θυμάτων του ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ.
Όσοι ζήσαμε από κοντά το τραγικό αυτό γεγονός που στοίχισε την ζωή σε 81 συνανθρώπους μας, μεταξύ αυτών και συγγενείς, φίλοι, γείτονες και γνωστοί μας, έχουμε στην μνήμη μας ανεξίτηλα χαραγμένες τις δραματικές αυτές ημέρες περισυλλογής, καταμέτρησης και αναγνώρισης των νεκρών, καθώς και την οδύνη των οικείων τους.
Είναι στιγμές που όλοι εμείς που τις ζήσαμε από κοντά, δεν θα θέλαμε ποτέ ξανά να τις ξανααντικρύσουμε.
Οι νεκροί "έφυγαν", τα δάκρυα των οικείων στέρεψαν, οι ήρωες Παριανοί αλιείς και μη, τιμήθηκαν και από την πολιτεία, αλλά και από την Ελληνική κοινωνία και σε όλους εμάς έμεινε μια θλιβερή ανάμνηση που δεν θέλουμε ούτε να την σκεπτόμαστε.
Θυμάμαι την αγωνία και τις προσπάθειες του τότε Δημάρχου Κώστα Αργουζή, την θλίψη και το αγώνα του τότε Επάρχου Νίκου Αρκουλή στο Κέντρο υγείας, τις προσπάθειες των γιατρών, των διασωστών, των απλών πολιτών, των Λιμενικών και Αστυνομικών Αρχών, θυμάμαι το θλιβερό καθήκον του ιατροδικαστή, τα πρόσωπα των ναυτικών κρατουμένων που ήταν το πλήρωμα του μοιραίου πλοίου, τα θυμάμαι όλα, αλλά τα θυμάμαι χωρίς την θέλησή μου, απλά δεν μπορούν να βγούν από το μυαλό μου όσο και αν το προσπαθώ.
Με όλο τον σεβασμό προς την διοργάνωση και τους ανθρώπους που δούλεψαν γι' αυτήν, αναρωτιέμαι, είναι ανάγκη να τα θυμίζουμε και να τα ξαναζούμε όλα αυτά κάθε χρόνο?
Πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο τιμώνται οι νεκροί?
Το τραγικό περιστατικό του ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ, είναι γεγονός που πρέπει επετειακά να ξαναζεί στις μνήμες των Παριανών, αλλά και των ξένων επισκεπτών?
Μήπως μια σεμνή δέηση θα ήταν αρκετή για την μνήμη των νεκρών?
Είναι δυνατόν κάθε χρόνο να βραβεύουμε τους ανθρώπους που κινδύνεψαν την ζωή τους για να διασώσουν συνανθρώπους τους?
Τι κάνουμε? θυμίζουμε σ΄όλο τον κόσμο ότι εδώ σ΄αυτό το νησί, χάθηκαν 81 άνθρωποι σε ναυάγιο πλοίου?
Τιμούν στην Κρήτη τους νεκρούς από το ναυάγιο του πλοίου ΗΡΑΚΛΕΙΟ?
Τιμούν στην Άνδρο τους νεκρούς από το ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ?
Η μνήμη όλων είναι στην καρδιά μας, στο μυαλό μας, στην ψυχή μας .
Και κάτι για την ιστορία...και ας το ερμηνεύσουν κάποιοι με όποιο τρόπο θέλουν.
Μετά από ένα ναυάγιο με 80 νεκρούς και 450 περίπου ναυαγούς, ούτε μια αγωγή δεν εκδικάσθηκε σε τελευταίο βαθμό κατά των υπευθύνων. Δεν το τερμάτισε κανείς...όλοι συμβιβάστηκαν με την πλοιοκτήτρια ή την ασφαλιστική εταιρεία. Οι ποινές που επιβλήθηκαν στους υπευθύνους ήταν από αυτεπάγγελτη δίωξη της Ελληνικής δικαιοσύνης.
Αυτά για την ιστορία....
Ηλίας Κουντρομιχάλης
-------------------------------------------------
Θυμάμαι, κολυμπάω, σέβομαι
είναι το τρίπτυχο των διοργανωτών του 4ου κολυμβητικού διάπλου προς τιμήν των θυμάτων του ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ.
Όσοι ζήσαμε από κοντά το τραγικό αυτό γεγονός που στοίχισε την ζωή σε 81 συνανθρώπους μας, μεταξύ αυτών και συγγενείς, φίλοι, γείτονες και γνωστοί μας, έχουμε στην μνήμη μας ανεξίτηλα χαραγμένες τις δραματικές αυτές ημέρες περισυλλογής, καταμέτρησης και αναγνώρισης των νεκρών, καθώς και την οδύνη των οικείων τους.
Είναι στιγμές που όλοι εμείς που τις ζήσαμε από κοντά, δεν θα θέλαμε ποτέ ξανά να τις ξανααντικρύσουμε.
Οι νεκροί "έφυγαν", τα δάκρυα των οικείων στέρεψαν, οι ήρωες Παριανοί αλιείς και μη, τιμήθηκαν και από την πολιτεία, αλλά και από την Ελληνική κοινωνία και σε όλους εμάς έμεινε μια θλιβερή ανάμνηση που δεν θέλουμε ούτε να την σκεπτόμαστε.
Θυμάμαι την αγωνία και τις προσπάθειες του τότε Δημάρχου Κώστα Αργουζή, την θλίψη και το αγώνα του τότε Επάρχου Νίκου Αρκουλή στο Κέντρο υγείας, τις προσπάθειες των γιατρών, των διασωστών, των απλών πολιτών, των Λιμενικών και Αστυνομικών Αρχών, θυμάμαι το θλιβερό καθήκον του ιατροδικαστή, τα πρόσωπα των ναυτικών κρατουμένων που ήταν το πλήρωμα του μοιραίου πλοίου, τα θυμάμαι όλα, αλλά τα θυμάμαι χωρίς την θέλησή μου, απλά δεν μπορούν να βγούν από το μυαλό μου όσο και αν το προσπαθώ.
Με όλο τον σεβασμό προς την διοργάνωση και τους ανθρώπους που δούλεψαν γι' αυτήν, αναρωτιέμαι, είναι ανάγκη να τα θυμίζουμε και να τα ξαναζούμε όλα αυτά κάθε χρόνο?
Πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο τιμώνται οι νεκροί?
Το τραγικό περιστατικό του ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ, είναι γεγονός που πρέπει επετειακά να ξαναζεί στις μνήμες των Παριανών, αλλά και των ξένων επισκεπτών?
Μήπως μια σεμνή δέηση θα ήταν αρκετή για την μνήμη των νεκρών?
Είναι δυνατόν κάθε χρόνο να βραβεύουμε τους ανθρώπους που κινδύνεψαν την ζωή τους για να διασώσουν συνανθρώπους τους?
Τι κάνουμε? θυμίζουμε σ΄όλο τον κόσμο ότι εδώ σ΄αυτό το νησί, χάθηκαν 81 άνθρωποι σε ναυάγιο πλοίου?
Τιμούν στην Κρήτη τους νεκρούς από το ναυάγιο του πλοίου ΗΡΑΚΛΕΙΟ?
Τιμούν στην Άνδρο τους νεκρούς από το ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ?
Η μνήμη όλων είναι στην καρδιά μας, στο μυαλό μας, στην ψυχή μας .
Και κάτι για την ιστορία...και ας το ερμηνεύσουν κάποιοι με όποιο τρόπο θέλουν.
Μετά από ένα ναυάγιο με 80 νεκρούς και 450 περίπου ναυαγούς, ούτε μια αγωγή δεν εκδικάσθηκε σε τελευταίο βαθμό κατά των υπευθύνων. Δεν το τερμάτισε κανείς...όλοι συμβιβάστηκαν με την πλοιοκτήτρια ή την ασφαλιστική εταιρεία. Οι ποινές που επιβλήθηκαν στους υπευθύνους ήταν από αυτεπάγγελτη δίωξη της Ελληνικής δικαιοσύνης.
Αυτά για την ιστορία....
Ηλίας Κουντρομιχάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια θα γίνονται δεκτά μόνο με ελληνικούς χαρακτήρες