Εκεί που μας χρωστάγανε, γυρεύουν και το βόδι

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Το έχουν βρει το κόλπο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: Παριστάνουν συγχρόνως την συμπολίτευση και την αντιπολίτευση.

Τα περιστατικά πολλά με πιο πρόσφατο αυτό του άρθρου 178 του Ν. 4389/2016 που ουσιαστικά επιτρέπει τη συμμετοχή Υπουργών, Βουλευτών και άλλων δημοσίων προσώπων σε εξωχώριες εταιρείες (offshore).

Καταργήθηκε δηλαδή ο προηγούμενος νόμος που προέβλεπε απόλυτη απαγόρευση συμμετοχής των πολιτικών προσώπων σεoffshore και η οποία προέβλεπε αυστηρές κυρώσεις σε περίπτωση συμμετοχής.

Με το άρθρο 178 του πολυνομοσχεδίου, αντικαταστάθηκε ο όρος «εξωχώριες εταιρείες» με τον όρο «εταιρείες που έχουν ως έδρα Κράτος μη συνεργάσιμο στον φορολογικό τομέα».

Και αφού το συγκεκριμένο άρθρι ψηφίστηκε, αφού ο νόμος δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ, αφού έκαναν το παν για να υπερασπιστούν τη συγκεκριμένη ενέργεια, επιστρατεύοντας κάθε επιχείρημα, μετά αποφάσισαν να περάσουν στην αντεπίθεση.

Ακούσαμε έτσι, από τα πλέον επίσημα χείλη, δηλαδή της κυβερνητικής εκπροσώπου, ότι η προηγούμενη διάταξη δεν μπορούσε να εφαρμοστεί επειδή… δεν όριζε την έννοια της εξωχώριας εταιρίας!

Μας είπε δηλαδή ότι δεν υπάρχει αντικειμενικός ορισμός της έννοιας «εξωχώρια εταιρία» και έπρεπε να την ορίσει η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεροδεξιά»!

Και επειδή η πρώτη φορά αριστεροδεξιά δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της, σήκωσε το… γάντι και αποφάσισε (μετά από ένα ωραίο πλυντήριο, αφού ο νόμος είχε ήδη δημοσιευτεί) να πράξει αυτό που όφειλε να είχε εξαρχής πράξει, αλλά έπραξε το ακριβώς αντίθετο!

Όταν ξέσπασε ο σάλος, η συμπολίτευση μεταμορφώθηκε σε αντιπολίτευση και έβαλε την «Αυγή» να ασκήσει… σκληρή κριτική!

Και για άλλη μια φορά, εκεί που μας χρωστάγανε, γυρεύουν και το βόδι!

Και γενικά, ο κ. Τσίπρας δεν υπάρχει πουθενά - ενώ στην πραγματικότητα είναι παντού!

Είναι πίσω από τον Βαρουφάκη, τον οποίο ο ίδιος διόρισε για να μας οδηγήσει στα capital controls.

Είναι πίσω από τον Καρανίκα, πίσω από τον Κυρίτση, πίσω από τις πολιτικές offshore.

Δεν είναι ο Βαρουφάκης, ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου, ο Τσακαλώτος.

Είναι ο Τσίπρας (μαζί με τον Καμμένο που τώρα ετοιμάζεται να… πουλήσει Καλάσνικοφ στο ΝΑΤΟ!)

Και μ’ αυτά και μ’ αυτά (επιμένω) εξακολουθεί να έχει περάσει στα ψιλά το τρομερό γεγονός ότι στα «κοράκια της καταστροφής», στα «αρπαχτικά», στα «λαίμαργα distressed funds» δίνονται όχι μόνο τα μη εξυπηρετούμενα, αλλά και τα εξυπηρετούμενα δάνεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων!

Όχι τυχαία και εκεί είδαμε να εξαφανίζεται κάθε περιορισμός.

Διότι ο ίδιος νόμος, που δημοσιεύθηκε θυμίζω, προβλέπει ότι οι «Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων» από δάνεια και πιστώσεις καθώς και οι «Εταιρείες Απόκτησης» από δάνεια και πιστώσεις μπορούν πλέον να είναι ανώνυμες εταιρείες ειδικού και αποκλειστικού σκοπού με έδρα την Ελλάδα ή εταιρείες που θα έχουν έδρα σε κράτος μέλος της ΕΟΧ υπό την προϋπόθεση ότι έχουν υποκατάστημα τους στην Ελλάδα.

Στην περίπτωση των εταιρειών που θα αγοράζουν τα κόκκινα δάνεια θα μπορούν να έχουν έδρα και σε χώρα εκτός της ΕΟΧ υπό την προϋπόθεση ότι δεν βρίσκονται σε κράτος που έχει προνομιακό φορολογικό καθεστώς και συνεργάζεται στην ανταλλαγή οικονομικών στοιχείων με την Ελλάδα.

Άρα, τόσο για το πολιτικό χρήμα, όσο και για τη διαχείριση των δανείων των Ελλήνων, ο όρος «εξωχώριες» εξοβελίστηκε και αντικαταστάθηκε με το όρο «μη συνεργάσιμες φορολογικά» - και έξω από την πόρτα!

Και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Ο ορισμός των μη συνεργάσιμων κρατών ανήκει στον υπουργό των Οικονομικών, ο οποίος έχει την ευθύνη για τη δημοσίευση της σχετικής λίστας μια φορά τον χρόνο.

Συμπέρασμα: Οι δανειστές ήθελαν να εξαφανίσουν τον όρο «εξωχώριες» και οι κυβερνητικοί μια και βρήκαν παπά είπαν να θάψουν μαζί με τα δάνεια και το πολιτικό χρήμα…