Δεν είναι ιδεοληψίες, αλλά κάτι χειρότερο: Είναι απόψεις

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Ως γνωστόν, ο μόνιμος καημός του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα είναι η αυτοδιαφήμιση και η προπαγάνδα. Πάντα αυτοί κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και έχουν σχέδιο, το οποίο επιβάλλουν στον λαό και στα κόμματα.

Αποδείχθηκε αυτό και από τα πρωθυπουργικά tweets μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν ο κ. Τσίπρας ανέφερε πως επιτεύχθηκε «κοινή εθνική στρατηγική στη βάση του κυβερνητικού σχεδίου» - σε αντίθεση με την ανακοίνωση της γενικής γραμματείας του πρωθυπουργού, που μιλά απλά για «ενιαία εθνική στρατηγική», αλλά χωρίς το «στη βάση του κυβερνητικού σχεδίου».

Το αν υπήρχε κυβερνητικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της προσφυγικής - μεταναστευτικής κρίσης γίνεται σαφές από την χαώδη κατάσταση που επικρατεί στη χώρα: Δεν υπήρχε. Αν υπήρχε θα είχε εφαρμοστεί και δεν θα χρειαζόταν να συναντηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Το αν υπήρχε κυβερνητικό σχέδιο για την αντιμετώπιση του προβλήματος από εδώ και πέρα, φάνηκε σαφώς και από το γεγονός ότι χρειάσθηκαν επτά-οκτώ ώρες για να καταγραφούν τα αυτονόητα.

Όλοι καταλαβαίνουν πως όλες αυτές τις ώρες τα κόμματα της αντιπολίτευσης ίδρωσαν για να αναγκάσουν τον κ. Τσίπρα να αποδεχθεί την ανάγκη διαχωρισμού των προσφύγων από τους παράτυπους μετανάστες, την ανάγκη να επιστρέφουν στις χώρες τους όσοι δεν δικαιούνται άσυλο και την ανάγκη να υπάρχουν κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα για τους μη δικαιούμενους άσυλο.

Αν όλα αυτά υπήρχαν στο κυβερνητικό σχέδιο -πέρα από τα γνωστά ευχολόγια και την ενοχοποίηση των άλλων- τότε το ανακοινωθέν θα ετοιμαζόταν στο άψε σβήσε!

Αλλά ακόμη και εδώ που φτάσαμε, ο κ. Τσίπρας δυσκολεύεται να αποδεχθεί όλα αυτά τα οποία εξόρκιζε και ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση.

Δεν είναι εύκολο να περάσεις από τη λογική «είναι όλοι πρόσφυγες» στη λογική του αναγκαίου διαχωρισμού.

Δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις διακηρύξεις του τύπου «να καταργηθεί το Σύμφωνο μετανάστευσης», να παραχωρηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όλους, να επιστραφούν όλες οι άδειες παραμονής και εργασίας, να ανοίξουν τα σύνορα και να φύγουν προς τις χώρες που επιθυμούν όλοι όσοι δεν θέλουν να μείνουν στη χώρα μας, να κλείσουν τα «Νταχάου» όπως η Αμυγδαλέζα, να φύγει η Frontex, να καταργηθεί η Σένγκεν, να σταματήσουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο.

Διότι αυτά έλεγαν σε όλα τα κείμενά τους, από το «πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό του 2012», ως την Πολιτική Απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ (22 Ιουλίου 2013), ως την Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές (25 Απριλίου 2014), όπου ζητούσαν μια Ευρώπη «χωρίς τρομονόμους, Σένγκεν, FRONTEX, στρατόπεδα κράτησης μεταναστών, πολιτικές αποτροπής που μεταβάλλουν την Μεσόγειο σε ένα μεγάλο νεκροταφείο» και ως την επιστολή Τσίπρα (20 Ιανουαρίου 2014) προς τον Χέρμαν Βαν Ρομπάι, όταν έγραφε: «Καμία δύναμη Frontex και κανένας φράκτης δεν μπορεί να σταματήσει ένα φαινόμενο το οποίο είναι, εν μέρει, αποτέλεσμα της κρίσης που επικρατεί στις χώρες απ’ όπου αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν. Ούτε θα το καταφέρουμε αυτό υιοθετώντας στο Νότο, κάτω από την πίεση των κυβερνήσεων χωρών του Βορρά της ΕΕ, όλο και πιο καταπιεστικές πολιτικές απέναντι στους μετανάστες».

- Στις 9 Ιουνίου 2013, μιλώντας στην Κ.Ε. του ΣΥΝ, ο Αλ. Τσίπρας είχε πει: «Ποιος διαπραγματεύεται το Δουβλίνο ΙΙΙ και γιατί δεν δέχεται (σ.σ. η Ν.Δ.) την θέση του ΣΥΡΙΖΑ να λαμβάνουν ταξιδιωτικά έγγραφα όλοι οι μετανάστες που το επιθυμούν και να εγκαθίστανται στις χώρες επιλογής τους;»

Σήμερα, ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει πως πάνω στις δικές του ιδέες και προτάσεις συντάχθηκε το κοινό ανακοινωθέν. Ότι δηλαδή ο ίδιος επιθυμεί διαχωρισμό προσφύγων και μεταναστών, ο ίδιος επιδιώκει επαναπατρισμό και επαναπροωθήσεις και ό ίδιος θέλει τα κλειστά κέντρα κράτησης των παράτυπων μεταναστών.

Δηλαδή λέει ότι ξαφνικά θέλει να γίνουν όλα όσα κατήγγελλε στο παρελθόν!

Αυτό σημαίνει πως είτε κατάλαβε ότι όλα όσα έλεγε ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες του ήσαν λάθος, είτε ότι υπέκυψε στις πιέσεις, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τις απόψεις του.

Δύο εξίσου επικίνδυνες εκδοχές.

Γιατί στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που δεν αναλύει σωστά και στριμώχνεται πάντα και υποχωρεί κατόπιν καταστροφής (όπως συνέβη και με το τρίτο μνημόνιο).

Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με κάποιον που παριστάνει ότι πείστηκε, αλλά δεν το πιστεύει και πάντα θα προσπαθεί να ξεφύγει.

Και μια τελευταία παρατήρηση: Είναι λάθος να μιλάμε για ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μέθοδο αθώωσής του με όχημα την ψυχοπαθολογία.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ιδεοληψίες, αλλά για κανονικές απόψεις…