Από ψέμα σε ψέμα και από διχασμό σε διχασμό

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η ομιλία του κ. Τσίπρα ενώπιον της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Κυριακή περιλάμβανε και αναφορές στην οικονομική κρίση - οπότε και επαναλήφθηκαν τα γνωστά πρόσφατα αποδεδειγμένα ψέματα.

Καταρχάς, ο κ. Τσίπρας δήλωσε πως εφαρμόζει «μια δύσκολη συμφωνία, προϊόν ενός καταφανούς εκβιασμού και συμβιβασμού».

Προκειμένου δηλαδή να δικαιολογήσει τα ψέματα, παραδέχεται -και υπερηφανεύεται γι’ αυτό- ότι κυβερνά εκβιαζόμενος.

Και αφού διαφήμισε την αξιολόγηση (που δεν θα έκανε ποτέ) και τα έβαλε πάλι με το ΔΝΤ, έφθασε στο σημείο να πει πως «υλοποιούμε το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα», που έχει ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο και αποτυπώνει στην πράξη την ιδεολογικοπολιτική μας ταυτότητα».

Πράγματι, για «λεγόμενο» πρόκειται. Και προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι την ώρα που με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και το «παράλληλο πρόγραμμα» καταργήθηκε ο νόμος για την ανθρωπιστική κρίση, ο κ. Τσίπρας επιμένει να αναφέρεται στο πρόγραμμα που… καταργήθηκε!

Είπε ότι «21.000 παίρνουν επίδομα ενοικίου» και «δίνουμε δωρεάν ρεύμα και νερό σε όσες οικογένειες είναι ενταγμένες στο νόμο για την ανθρωπιστική κρίση».

Το είπε, αν και γνωρίζει πως με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου όλα αυτά καταργήθηκαν και το μόνο που συνέβη ήταν όσοι δεν είχαν προλάβει να ολοκληρώσουν το πρόγραμμα του 2015, θα το ολοκληρώσουν μέσα στο 2016. Αλλά -επαναλαμβάνω- δεν υπάρχει το «δίνουμε». Αυτό που υπάρχει είναι το «δώσαμε» και… τέλος! Και αυτό που έδωσαν ουδέποτε ήταν δωρεάν ρεύμα. Ήταν δωρεάν ποσότητα ρεύματος 1.200 κιλοβατώρων ανά τετραμηνία και για δύο τετραμηνίες - την ώρα που από το κοινωνικό τιμολόγιο ωφελούνται πάνω από 600.000 νοικοκυριά με διαφάνεια και για πάντα.

Αναφέρθηκε επίσης στο νόμο για τις 100 δόσεις, που ο ίδιος αναγκάστηκε (εκβιάστηκε;) να ξηλώσει.

Και βέβαια, επανέλαβε το γνωστό ψέμα για παροχή ιατροφαρμακευτικής ασφάλισης στους ανασφάλιστους, επαναλαμβάνοντας τα περί υπεύθυνης δήλωσης περί αποδοχής χρέους από τους ανασφάλιστους που δέχονταν τις υπηρεσίες των δημόσιων νοσοκομείων.

Επιμένει δηλαδή να αγνοεί τον νόμο 4238/2014 (17 Φεβρουαρίου 2014) για παροχή υπηρεσιών υγείας στους ανασφάλιστους, καθώς και τις δύο υπουργικές αποφάσεις του Ιουνίου 2014 που ρύθμιζαν αυτά τα θέματα.

Και επιμένει να αναφέρεται στην περίφημη «δήλωση αποδοχής χρέους» που, όμως, δεν αφορούσε όσους διαθέτουν βιβλιάρια ανασφάλιστων, αλλά εκείνους που και δεν έχουν ασφάλιση, αλλά και δεν έχουν τέτοια βιβλιάρια.

Και βέβαια, αναφέρθηκε στις επικείμενες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, ενώ είναι γνωστό (είναι;) ότι οι αποφάσεις είχαν υπογραφεί το 2014, αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν προχώρησε στις προσλήψεις μέσα στο 2015, διότι είχε άλλες προτεραιότητες.

Για να μην μιλήσουμε για την «επαναφορά» της ενισχυτικής διδασκαλίας, δύο μήνες πριν από τη λήξη της σχολικής χρονιάς και ενώ οι ίδιοι την είχαν καταργήσει, κάνοντας τα λιοντάρια στους δανειστές και αρνούμενοι την χρηματοδότηση.

Και για να μην μιλήσουμε για την (νέα) υπόσχεση για κατάργηση των «μαθητοδικείων» (και το ελευθέρας στις καταλήψεις) που τώρα λέει ότι θα φέρει διάταξη, ενώ μόλις πρόσφατα υποχρεώθηκε να την αποσύρει από το «παράλληλο πρόγραμμα»!

Και για να μην μιλήσουμε για το νέο διχασμό που επιχειρεί, χωρίζοντας τους εργαζόμενους και τους αγρότες σε «μεγαλοεπαγγελματίες» και εργαζομένους «γαλέρας», σε «μεγαλοκτηματίες» και σε «φτωχούς αγρότες».

Από ψέμα σε ψέμα και από διχασμό σε διχασμό, η χώρα βυθίζεται.

Στο ψέμα και στον διχασμό…