Το κόμπλεξ με το Ουίσκι

Πριν λίγες μέρες ψώνιζα σε ένα κατάστημα. Το αφεντικό γιόρταζε εκείνη τη μέρα. «Χρόνια πολλά» του λέω «Ευχαριστώ. Πάρε ένα γλυκό και πιες ένα Ουίσκι» μου απαντάει. Το γλυκό και το Ουίσκι ήταν πάνω σε ένα τραπεζάκι. Το γλυκό ήταν του Μπαρμπαρή και το Ουίσκι ήταν το Famous Grouse από τη Σκωτία.

«Thank you I don’t drink Whisky, I would prefer tsipouro or any other Greek drink».

«Τι σ’ έπιασε και μου μιλάς στα ξένα. Πες μου τα στα Ελληνικά».

Τότε του είπα: «Και εσύ να μου δώσεις Ελληνικό ποτό για να σου ευχηθώ στα Ελληνικά».

Την απάντηση που μου έδωσε να την θυμόμαστε καλοί μου φίλοι, γιατί μέσα σ’αυτήν περικλείεται η μοντέρνα ελληνική νοοτροπία:

«Αγαπητέ μου να ξέρεις ότι δεν υπάρχει καλύτερο ποτό από το τσίπουρο. Αυτό πίνω εγώ. Έλα που όλοι με κοροϊδεύουν όταν τους κερνώ τσίπουρο και μου λένε: «Κανένα ουίσκι δεν έχεις;».

Θα μπορούσα να μην τον πιστέψω, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπω μπουκάλι ουίσκι σε κατάστημα ή σε σπίτι εορτάζοντος. Τις προάλλες το είδα ως δώρο λαχειοφόρου αγοράς κάποιου συλλόγου, αλλά και σε γιορτές Πολιτιστικών Συλλόγων βλέπω τα σκοτσέζικα ουίσκι στα τραπέζια και μαζί μ’αυτά φαντάζομαι τους Σκωτσέζους να σηκώνουν επιδεικτικά τη φούστα τους και να μας κοροϊδεύουν.

Είμαστε τρομερός λαός. Γίνεται ο χαμός με την κρίση. Χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη και εμείς το χαβά μας. Αν δεν πιούμε Βότκα, Τζιν και Ουίσκι δεν μπορούμε να γλεντήσουμε και δεν ευχαριστιόμαστε. Δίνουμε 18 ευρώ για ένα μπουκάλι Ουίσκι, ενώ θα μπορούσαμε να δώσουμε λιγότερα χρήματα για ένα ελληνικό ποτό. Τι θα πάθουμε δηλαδή, προκειμένου να δώσουμε εργασία σε ελληνικά χέρια. Φίλοι μου, να κάνουμε υπομονή μέχρι να περάσει η κρίση και μετά να πίνουμε βαρέλια βότκα. Η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο στα συσσίτια, είναι και στα σπίτια μας εκεί που δεν μας βλέπει κανεις παρά μόνο η συνείδηση μας και τα παιδιά μας που μας αντιγράφουν - στα πάρτι νεολαίων που ζουν από το χαρτζιλίκι δεν λείπει το ξένο ποτό. Βέβαια «περί ορέξεως ουδείς λόγος» και δεν έχω δικαίωμα να παρεμβαίνω. Την άποψη μου καταθέτω.

Δημήτρης Καλανδράνης