«Το Δημοτικό Σχολείο Ανερατζάς μόνο παράθυρα θέλει. Είναι σε πολύ καλή κατάσταση ιδανικό για το μουσείο του σχολείου που καιρό συζητάμε...»
Τα παραπάνω λόγια, όπως και τα επόμενα, ανήκουν στον διευθυντή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Παροικίας Πάρου Νίκο Μαρινάκη. Ο κ. Μαρινάκης κάνει πρόταση όπως το Δημοτικό Σχολείο Ανερατζάς, με λίγα σχετικά χρήματα, να γίνει μουσείο «που θα εμπλουτίσει το πολιτιστικό υπόβαθρο του νησιού μας».
Ακολουθεί το κείμενο - πρόταση του κ. Μαρινάκη από την προσωπική του σελίδα στο facebook:
«Όπως βλέπετε στη φωτογραφία είναι μια αίθουσα από τις δυο του μουσείου του σχολείου στην Καρκασόν της Γαλλίας. Όλο το κτίριο ενός διθέσιου δημοτικού σχολείου έχει μείνει ανέπαφο και σε αυτό οι επισκέπτες βλέπουν πως ήταν το σχολείο σε παλιότερες εποχές. Όπως παρατηρείτε τα όργανα, οι χάρτες, τα έπιπλα κ.λπ. είναι από εκείνη την εποχή.
Όλα αυτά, αντίστοιχα, από το ελληνικό σχολείο υπάρχουν στην Πάρο. Σε διάφορα σχολεία. Ιδιαίτερα στο 1ο Παροικίας έχω σε ειδικό χώρο αποθηκευμένα: Χάρτες, καρτέλες διδασκαλίας, εποπτικά όργανα, πολύγραφους, κάμερες προβολής, γραφομηχανές. Υπάρχουν επίσης είδη γραφείου, προθήκες, ξύλινα θρανία, βάθρα και ένα τεράστιο υλικό αρχείου.
Όλο αυτό το υλικό που είναι σε πολύ κατάσταση ζητά το χώρο όπου θα εκτεθεί.
Χθες με τον περίπατο μας είδαμε από κοντά ένα ιστορικό σχολείο σε πολύ καλή κατάσταση που του λείπουν πολύ λίγα πράγματα, κυρίως κουφώματα. Αυτό μπορεί άνετα να μετατραπεί σε σχολικό μουσείο με ελάχιστο κόστος.
Προσωπικά, γνωρίζω και άλλους συμπολίτες μας ομοίως, έχουμε τη διάθεση να βοηθήσουμε να στηθεί αυτό το μουσείο που θα εμπλουτίσει το πολιτιστικό υπόβαθρο του νησιού μας.
Νίκος Μαρινάκης
Διευθυντής 1ου Δημοτικού Σχολείου Παροικίας Πάρου»
_________________________________________________
Ακολουθεί κείμενο της Μαρίας Περαντινού σχετικά με την ιστορία του Δημοτικού Σχολείου Ανερατζάς:
Γνωρίζουμε ότι χτίστηκε πριν το 1960. Δάσκαλος από το 1964-1969 ήταν ο κύριος Καρπάθιος. Ήταν πολύ μπροστά για τα δεδομένα της εποχής. Γινόταν μαθήματα γεωπονικής, είχε ένα πάρα πολύ καλό χημείο, τραπεζαρία, είχε συσσίτια, μαγειρεία, υπήρχε συμβούλιο όπου και προσλάμβανε το μάγειρα του σχολείου μιας και τα παιδιά έπαιρναν στο σχολείο πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό, σχόλαγαν στις 15:00. Τουαλέτες δεν υπήρχαν... υπήρχε ένα σημείο στο χώμα και με ένα φτυαράκι άνοιγαν λάκκους έκαναν την ανάγκη τους και μετά έπρεπε να τα σκεπάσουν, όποιος δεν έκανε υπήρχε τιμωρία. Ο δάσκαλος έμενε εκεί με την οικογένειά του. Το σχολείο έφτασε να έχει γύρω στους 40 μαθητές, κάθε οικογένεια είχε 3-4 παιδιά, οι κάτοικοι της περιοχής ήταν αγρότες, με την άνθιση της οικοδομής στην Αθήνα πολλοί έφυγαν για να δουλέψουν εκεί. Έτσι σιγά - σιγά μειώθηκε ο αριθμός των μαθητών. Tο σχολείο έκλεισε γύρω στο 1973... το αρχείο του σχολείου αγνοείται...
Κείμενο - φωτογραφίες Δημοτικού Σχολείου Ανερατζάς: Perantinou Maria
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια θα γίνονται δεκτά μόνο με ελληνικούς χαρακτήρες