Το κομματικό έπος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Και ξαφνικά, σε εντελώς ουδέτερο και ανύποπτο χρόνο, μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα για το Έπος του 1940, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να γράψει το δικό της κομματικό έπος.

Στις 27 Οκτωβρίου, ο υπουργός των Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος διόρισε Γενικό Γραμματέα Δημοσιονομικής Πολιτικής, τον Φραγκίσκο Κουτεντάκη, λέκτορα του πανεπιστημίου Κρήτης.

Και στις 28 Οκτωβρίου, ανήμερα της εθνικής εορτής, ο υπουργός Οικονομίας Ανάπτυξης και Τουρισμού, Γιώργος Σταθάκης, διόρισε τον αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Ν. Θεοχαράκη και πρώην γ.γ. Δημοσιονομικής Πολιτικής (επιλογή του Γ. Βαρουφάκη), στη θέση του επιστημονικού διευθυντή του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών, του ΚΕΠΕ.

Δηλαδή: Ο πρώην γενικός γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής, τον οποίο ο κ. Βαρουφάκης είχε τοποθετήσει επικεφαλής της ελληνικής ομάδας διαπραγμάτευσης στο Brussels Group, τοποθετείται τώρα επικεφαλής στο ΚΕΠΕ και νέος γενικός γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής διορίζεται ο μέχρι πρότινος επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, επίσης στέλεχος των ομάδων διαπραγμάτευσης με την τρόικα, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Όπως φαίνεται, κανείς δεν πάει χαμένος.

Ο κ. Κουτεντάκης υπήρξε μεταξύ των 220 πανεπιστημιακών που πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου υπέγραψε κείμενο στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ.

Με το κείμενο εκείνο, οι συγκεκριμένοι πανεπιστημιακοί καλούσαν «κάθε αριστερό, κάθε αγωνιστή, κάθε δημοκράτη να δώσει κάθε δυνατή συνδρομή στην εκλογική προσπάθεια μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ»!

Είναι άλλωστε γνωστή η αρθρογραφία του κ. Κουτεντάκη στην «Αυγή», όπου κατακεραύνωνε τους πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας ότι ο δανεισμός της χώρας «συνοδεύτηκε από ένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής που μάλλον θα διδάσκεται στα οικονομικά εγχειρίδια του μέλλοντος ως παράδειγμα προς αποφυγή» (22 Μαρτίου 2015).

Έγραψε στο ίδιο άρθρο: «Όπως και να έχει, πριν δυο μήνες κάναμε τη θαρραλέα πολιτική επιλογή να απαλλαγούμε από αυτό το πολιτικό προσωπικό και έχουμε το δημοκρατικό καθήκον να την υπερασπιστούμε απέναντι σε όσους προσπαθούν να την ανατρέψουν, εντός και εκτός της χώρας».

Σε άλλο άρθρο του, πάλι στην «Αυγή», υπό τον τίτλο «Και ο διάολος φοβέρα θέλει», στις 15 Φεβρουαρίου 2015, έγραφε: «Η πρώτη κυβέρνηση του ελληνικού κράτους με κορμό την Αριστερά άνοιξε αντικειμενικά μια νέα πολιτική σελίδα. Σε αυτές τις πρώτες μέρες επικρατεί μια ατμόσφαιρα εθνικής απελευθέρωσης, ο λαός έγινε ξαφνικά κυρίαρχος. Αυτός ο ενθουσιασμός δεν πρέπει να υποτιμηθεί καθώς αποτελεί ένα πολιτικό κεφάλαιο ανυπολόγιστης αξίας. Από την άλλη μεριά, δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένος, καθώς εξαρτάται από τον βαθμό που η κυβέρνηση θα παραμείνει συνεπής στις εξαγγελίες της. Πάντως, η συμμετοχή στις πρωτοφανείς συγκεντρώσεις δείχνει πως ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να υπερασπιστεί τις επιλογές που έκανε με την ψήφο του».

Στο ίδιο άρθρο μας εξηγούσε ότι… εξαφανίστηκε η λέξη τρόικα και υποστήριζε πως «κανείς πλέον δεν απαιτεί σοβαρά την εφαρμογή των δημοσιονομικών στόχων του Μνημονίου»!

Έγραφε επίσης, ωστόσο, ότι «το βάρος του χρέους δεν έχει να κάνει τόσο με την ονομαστική του αξία όσο με τη λιτότητα που το συνοδεύει. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι παρά τον ισχυρό συμβολισμό του, το κούρεμα του χρέους δεν θα προσφέρει καμία βελτίωση στα δημοσιονομικά μεγέθη της επόμενης πενταετίας. Αυτό γιατί το σύνολο σχεδόν του χρέους στον επίσημο τομέα θα αρχίσουμε να το αποπληρώνουμε μετά το 2020»!

Σε άλλη περίπτωση, πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου, την 1η Οκτωβρίου 2014, με άρθρο του υπό τον τίτλο «Να προσέχεις ποιους ψηφίζεις και ποιους δανείζεις», ο κ. Κουτεντάκης μιλούσε για «τερατώδες πρόγραμμα οικονομικής καταστροφής». Αναφερόμενος στην άποψη των Γερμανών πολιτικών σύμφωνα με την οποία «εφόσον το εν λόγω «διεφθαρμένο και ανίκανο πολιτικό προσωπικό» δεν επιβλήθηκε διά της βίας αλλά προέκυψε με καθ' όλα νόμιμες εκλογικές διαδικασίες, ο ελληνικός λαός που το ψήφισε φέρει ακέραια την ευθύνη της ψήφου του. Αφού λοιπόν επέλεξε δημοκρατικά τέτοιους πολιτικούς εκπροσώπους που κατάφεραν να χρεοκοπήσουν τη χώρα, δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται για τις συνέπειες των επιλογών του. Θα πρέπει να τις υποστεί με αυστηρότητα ώστε να πάρει το μάθημα και από εδώ και πέρα να προσέχει τι ψηφίζει», έδωσε την απάντηση:

«Όπως ακριβώς ο ελληνικός λαός πλήρωσε και εξακολουθεί να πληρώνει πανάκριβα τις πολιτικές του επιλογές, έτσι και οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν τις δικές τους. Ας τους γίνει ένα μάθημα ότι δεν πρέπει να δανείζουν και να στηρίζουν τόσο απλόχερα ένα «διεφθαρμένο και ανίκανο πολιτικό προσωπικό» γιατί κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους. Καλό θα είναι να τους το υπενθυμίσει κανείς όταν αύριο - μεθαύριο θα βρεθούν απέναντι στην κυβέρνηση της Αριστεράς και θα αρνούνται τη συζήτηση για κούρεμα του χρέους» - για το οποίο αργότερα θα έλεγε ότι δεν έχει και τόση σημασία…

Ο κ. Κουτεντάκης είχε αρθρογραφήσει και για τον ΕΝΦΙΑ. Έγραψε στις 4 Σεπτεμβρίου 2014: «Οι χοντροκομμένες αδικίες του φαίνονταν από πέρσι, που κατατέθηκε και ψηφίστηκε. Αφενός δεν έχει αφορολόγητο (δηλαδή φορολογεί από το πρώτο τετραγωνικό) και αφετέρου είναι αντίστροφα προοδευτικός (δηλαδή, οι συντελεστές μειώνονται όσο αυξάνεται η αξία του ακινήτου). Και μόνο αυτά τα δύο χαρακτηριστικά αρκούν για να στείλουν τον ΕΝΦΙΑ στο καλάθι των αχρήστων και στο πλούσιο ιστορικό αρχείο της εθνικής φορολογικής αθλιότητας».

Φυσικά, κανένας ΕΝΦΙΑ δεν πετάχτηκε στο καλάθι των αχρήστων και ο κ. Κουτεντάκης είναι τώρα αρμόδιος για τη δημοσιονομική πολιτική. Και επειδή υποστήριζε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με το πρόγραμμά του, όχι μόνο δεν προτίθεται να καταργήσει τους φόρους ακίνητης περιουσίας, αλλά σκοπεύει να τους γενικεύσει σε κάθε είδους περιουσιακό στοιχείο με τη δημιουργία του περιουσιολογίου», μάλλον πρέπει να ανησυχούμε ξανά! Ειδικά αν σκεφθούμε ότι ο νέος γραμματέας έχει γράψει και άρθρα «Υπέρ φόρων» και περί «Αριστερής λιτότητας»!

Και τι εννοούσε με τον όρο «αριστερή λιτότητα»; Μας το εξήγησε με άρθρο του, πάλι στην «Αυγή», στις 2 Ιουλίου 2013. Κατά τη γνώμη του, η κυβέρνηση της Αριστεράς μπορούσε να κάνει έναν «ιστορικό συμβιβασμό», αποδεχόμενη την αναγκαιότητα της δημοσιονομικής σταθεροποίησης. Ταυτόχρονα, θα προχωρούσε στην καταγγελία του Μνημονίου ως μέσο επίτευξης αυτής της σταθεροποίησης και θα κατέθετε ένα εναλλακτικό δημοσιονομικό πρόγραμμα που θα επετύγχανε παρόμοια λογιστικά αποτελέσματα με άλλα μέσα.

Θα υπήρχε δηλαδή λιτότητα, αλλά θα ήταν… αριστερή! Και στο άρθρο του κατέληγε:

«Αν η κυβέρνηση της Αριστεράς καταφέρει να κερδίσει τη στήριξη των φτωχότερων τμημάτων του πληθυσμού και εξασφαλίσει τουλάχιστον προσωρινά την ουδετερότητα της τρόικας, τότε έχει σοβαρές πιθανότητες να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους βασικούς εχθρούς της, που δεν είναι άλλοι από την εγχώρια οικονομική μαφία».

Μάλιστα! Μόνο που στην πράξη, η «αριστερή λιτότητα» πάλι τα φτωχότερα στρώματα έπληξε και εξακολουθεί να πλήττει.

Κατόπιν όλων αυτών, ο κ. Κουτεντάκης βρέθηκε να εκπροσωπεί την Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις έως και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ως επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού.

Προκαλώντας την οργή των πρώην συντρόφων του, που με κείμενά τους στο ιστολόγιο «Βαθύ Κόκκινο» σχολίασαν, τον Απρίλιο του 2015, τον «άλλο Φραγκίσκο»: «Απέφυγα μέχρι τώρα να αναφερθώ στην αρθρογραφία του στην «Αυγή» που παρουσιάζει έναν άλλο Φραγκίσκο απ’ αυτόν που γνώριζα. Άλλωστε κάθε ένας μπορεί να κάνει τις ατομικές επιλογές του. Δεν μπορώ όμως να αντισταθώ στον πειρασμό να μην σχολιάσω όσα ακούω να λέει σήμερα στον ρ/σ στο «Κόκκινο» τασσόμενος υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας, και των ΠΝΠ. Μήπως θυμάσαι κ. Κουτεντάκη –δεν μπορώ πια να σε αποκαλώ σύντροφο- ποιες ήταν οι σχετικές απόψεις σου όταν ήσουν στέλεχος της νεολαίας Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης και αγωνιστής των ΕΑΑΚ;»

Ισχύουν αυτά;

Τι να πει κανείς;

Όσο για τον κ. Θεοχαράκη, τον Απρίλιο του 2015 η γερμανική εφημερίδα FAZ τον είχε παρομοιάσει με «οδηγό ταξί», γράφοντας: «Οι Έλληνες έστειλαν στις Βρυξέλλες τον νέο εκπρόσωπό τους, που συμπεριφέρθηκε σαν «οδηγός ταξί» και τους είπε ότι η Αθήνα πολύ σύντομα θα ξεμείνει από χρήματα».

Σημειώνουμε ότι και ο κ. Θεοχαράκης υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ και κατακεραύνωνε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά, ενώ σε συνέντευξή του στην «Αυγή», στις 19 Οκτωβρίου 2014, είχε πει:

«Θα πρέπει επίσης να υπάρχει καταστρωμένο λεπτομερειακά ένα εναλλακτικό σχέδιο -οικονομικό, νομισματικό, δημοσιονομικό- σε περίπτωση που η μελλοντική ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίσει τη γερμανική κυρίως αδιαλλαξία»! (Νάτο, λοιπόν, το «εναλλακτικό σχέδιο»).

Σημειώστε επίσης ότι στις 29 Ιουνίου 2015 (δηλαδή μια μέρα πριν από τη λήξη του προγράμματος, οπότε η χώρα βρέθηκε εκτός προγράμματος και απροστάτευτη, με τις γνωστές συνέπειες), ο κ. Θεοχαράκης είχε πει μιλώντας στο Μπλούμπεργκ:

«Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή από το να πάει σε δημοψήφισμα μετά το τελεσίγραφο των δανειστών».

Και (κυρίως):

«Η Ελλάδα επιθυμεί να παραμείνει στο ευρώ, αλλά όχι με κάθε κόστος»!

Δηλαδή και ο νέος γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής και ο νέος επικεφαλής του ΚΕΠΕ βρίσκονταν σε αναζήτηση «εναλλακτικών προγραμμάτων» και «εναλλακτικών σχεδίων»!

Αυτά και εις άλλα με υγεία!