Ανταλλάσσουν σημερινές συντάξεις με αυριανό χρέος

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Όσο περνά ο καιρός, τόσο αποδεικνύεται -και θα συνεχίσει να αποδεικνύεται- ότι η συζήτηση για το χρέος, με τον τρόπο που την θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσε και αποτελεί ένα προπαγανδιστικό τρυκ.

Η περί το χρέος προπαγάνδα διεξήχθη και διεξάγεται σε δύο φάσεις:

Η πρώτη αφορά στην προ των εκλογών του Ιανουαρίου 2015 συζήτηση.

Τότε, ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν (συμπεριλαμβανομένων, βέβαια, και των «λαφαζανικών»), διακήρυσσαν πως θα υπάρξει «βαθιά διαγραφή» του χρέους και πως η πρώτη δουλειά που θα έκαναν μετά την εκλογή τους θα ήταν να προκαλέσουν τη σύγκληση μιας διεθνούς διάσκεψης για το χρέος (που, βέβαια, δεν έγινε ποτέ).

Υποστήριζαν επίσης ότι η διαγραφή του χρέους θα ήταν η πρώτη τους δουλειά, διότι μόνο έτσι δεν θα υποχρεωνόμασταν να ολοκληρώσουμε την 5η αξιολόγηση και επομένως θα καταργείτο η λιτότητα.

Η δεύτερη προπαγανδιστική φάση αφορά στην προ των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015, καθώς και σ’ αυτήν την πρώτη μετεκλογική περίοδο.

Τώρα, υποστηρίζουν πως για να διαγραφεί το χρέος πρέπει να ολοκληρωθεί η πρώτη (δική τους) αξιολόγηση και να ληφθούν τα σκληρά μέτρα, ώστε να αρχίσει η συζήτηση για το χρέος.

Όλα τα υπόλοιπα -ότι τάχα για πρώτη φορά τίθεται το θέμα και στο παρελθόν απλώς διατυπώνονταν ευχολόγια- είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.

Διότι και η Δήλωση του Eurogroup για το χρέος ανάγεται στον Νοέμβριο του 2012 (πάντα με την προϋπόθεση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης) και αυτή ακριβώς η δήλωση συμπεριελήφθη στη συμφωνία της 12ης Ιουλίου, με τη δυσμενή μάλιστα προσθήκη ότι οι Ελληνικές Αρχές δεσμεύονται να εκπληρώσουν όλες τις υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως.

Πέραν του ότι δυσκολεύεται να αντιληφθεί κανείς πώς αυτή η δέσμευση μπορεί να συμβαδίζει με διάφορες περί χρέους θριαμβολογίες, παρακολουθούμε τώρα και ένα ακόμη θέατρο του παραλόγου:

Αυτό της θεοποίησης του ΔΝΤ, που επιμένει στην ελάφρυνση του χρέους και συγκρούεται με τους Ευρωπαίους, προκειμένου να (ξανα)μπει στο πρόγραμμα.

Τι προκύπτει, όμως, από τις τελευταίες συναντήσεις στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΔΝΤ στη Λίμα του Περού, όπου έχει σπεύσει ο κ. Τσακαλώτος για επαφές με τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών Τζακ Λιου και (ναι, ναι) τον Πολ Τόμσεν, που παλαιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε μέρος μιας «τροϊκανής συμμορίας»;

Μα ότι πράγματι το ΔΝΤ επιδιώκει λύση για το χρέος, αλλά επιδιώκει και κάτι άλλο, που αποσιωπάται εντελώς: Λύση για το συνταξιοδοτικό.

Είναι προφανές ότι γράφεται ένα νέο προπαγανδιστικό κεφάλαιο: Η κυβέρνηση στρέφει το ενδιαφέρον στο θέμα του χρέους, που έχει περίοδο αποπληρωμής 32,5 ετών για να αποπροσανατολίσει από τις μειώσεις σε συντάξεις που γίνονται σήμερα.

Με λίγα λόγια, κάνουν προπαγάνδα προκειμένου να ανταλλάξουν τις σημερινές συντάξεις με το αυριανό (και ήδη ρυθμισμένο) χρέος.