Μια από τις πολλές «αστοχίες» των συντρόφων στα παλιά χρόνια, όταν ακόμη ο παράδεισος του υπαρκτού σοσιαλισμού ήταν σε σύγκρουση με την καπιταλιστική κόλαση, αφορούσε στην αφόρητη ηθικολογία τους.
Κάτι σαν κατηχητές - ιεραπόστολοι που υπερέβαιναν το πολιτικό πλαίσιο και επεκτείνονταν σε όλα τα επίπεδα καθώς «τα πάντα εν τέλει είναι πολιτικά», άρα η άνωθεν παρέμβαση και η κοινωνική -προσωπική διαπαιδαγώγηση ήταν όχι απλά δικαίωμα αλλά και υποχρέωση των πεφωτισμένων ηγεσιών.
Περισσότερα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια θα γίνονται δεκτά μόνο με ελληνικούς χαρακτήρες