Καινούργια βαφτίσια, παλιά ψέματα

Γράφει η οφία Βούλτεψη

Ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματεύεται η κυβέρνηση εξελίσσεται σε περιπέτεια για τη χώρα.

Η καινούργια «λίστα Βαρουφάκη», που περιλαμβάνει και τα (καταραμένα) «εξωπραγματικά πλεονάσματα» και υφεσιακά μέτρα, όπως είναι η αύξηση των φορολογικών συντελεστών και η κατάργηση φοροαπαλλαγών, και υπέρογκα έσοδα, που αγγίζουν τα 6,1 δις -νούμερο πρωτοφανές- επιμένει στη «δημιουργική ασάφεια» που περιπλέκει τα πράγματα και τελικά αποβαίνει σε βάρος της χώρας.

Από την «δημιουργική ασάφεια» του τίποτα, η κυβέρνηση έχει περάσει στη δημιουργική ασάφεια των αριθμών που δεν προκύπτουν από πουθενά.

Πετάνε αριθμούς από το πουθενά, κάνουν αναφορές σε μελλοντικά έσοδα που δεν προκύπτουν από πουθενά, οι δανειστές βλέπουν τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια να πετούν πάνω από το κεφάλι τους, γνωρίζοντας ότι τίποτε δεν είναι χειροπιαστό.

Και όλα αυτά, επειδή δεν θέλουν να πουν ότι υποβλήθηκαν στην 5η Αξιολόγηση, την οποία παρεμπιπτόντως τώρα ονομάζουν… «Τελική Αξιολόγηση» - διότι είχαμε και νέα βαφτίσια!

Όλα αυτά υπάρχει κίνδυνος να οδηγήσουν σε… τελική λύση εις βάρος της χώρας.

Και στο μεταξύ, άρχισε πάλι το παραμύθι των εξεταστικών (θέμα στο οποίο θα επανέλθω»), όπου όμως, στη σχετική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, συμβαίνει κάτι το εκπληκτικό:

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραδέχεται αυτό που συστηματικά αρνείται όλον αυτόν τον καιρό: Ότι δανειακή σύμβαση χωρίς μνημόνιο δεν υπάρχει!

Συγκεκριμένα, αναφέρεται:

«Τον Μάϊο 2010 υπογράφηκε η πρώτη δανειακή σύμβαση -συνδεδεμένη με το πρώτο Μνημόνιο κατανόησης (MoU)- μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Με την δανειακή σύμβαση επιβλήθηκε στην Ελλάδα η υποχρέωση να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα λιτότητας και δημοσιονομικής προσαρμογής που εξουθένωσε την κοινωνία, διέρρηξε τον κοινωνικό ιστό και διέλυσε την οικονομία. Σήμερα και ενώ έχει μεσολαβήσει η υπογραφή δεύτερης Δανειακής Σύμβασης που συνοδευόταν από νέο Μνημόνιο Κατανόησης το οποίο συνέχιζε και βάθαινε την πολιτική της λιτότητας και των οριζόντιων περικοπών έχει γίνει σαφές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη ότι το πρόγραμμα της υποτιθέμενης διάσωσης της ελληνικής οικονομίας έχει απολύτως αποτύχει».

Δηλαδή, και η επέκταση της δανειακής σύμβασης, την οποία ο κ. Τσίπρας πεισματικά αρνείται να φέρει στη Βουλή, ενώ μονότονα επαναλαμβάνει ότι την αποσυνέδεσε από το μνημόνιο, συνδέεται και συνοδεύεται από το Μνημόνιο.

Και όμως!

Κατά την συζήτηση στη Βουλή της προηγούμενης Δευτέρας -όπου ουδείς έγινε σοφότερος- ο κ. Τσίπρας διατράνωνε τα εξής:

«Η χώρα δεν ανέλαβε καμία διεθνή δέσμευση και καμία νέα υποχρέωση έναντι των δανειστών της, πολύ δε περισσότερο που με τη συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη οι δανειστές αποδέχτηκαν τη μείωση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα για το 2015 και ανέλαβαν την υποχρέωση να ανοίξουν τη συζήτηση τον Ιούνιο και για το θέμα του χρέους.

Με αυτά τα δεδομένα δεν απαίτησα ποτέ την κύρωση της παράτασης της δανειακής σύμβασης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αν δεν την ζητούν όμως οι δανειστές, αναρωτιέμαι γιατί τη ζητάει η Αντιπολίτευση, μια Αντιπολίτευση μάλιστα που όσο ήταν κυβέρνηση δεν έφερε ούτε καν την τελική σύμβαση ούτε του πρώτου ούτε του δεύτερου μνημονίου προς κύρωση, έφερε μόνο το προσχέδιο τους για έγκριση και όχι τις τελικές συμβάσεις προς κύρωση. Γιατί εμάς μας ζητάτε να φέρουμε προς κύρωση την παράταση της προηγούμενης;

Για να κλείσει, λοιπόν, αυτό το θέμα μια και καλή: Δεν έχει υπογραφεί καμία νέα δανειακή σύμβαση, πολύ περισσότερο κανένα νέο μνημόνιο. Τέτοιες υπογραφές είναι δικό σας προνόμιο και δικές σας επιλογές, όχι δικές μας. Η υπογραφή της παράτασης της δανειακής σύμβασης συνοδεύτηκε από κείμενο του Υπουργού Οικονομικών που κατατέθηκε στο Eurogroup και κυρίως δόθηκε στη δημοσιότητα, όπως θα δίνεται στη δημοσιότητα και κάθε κείμενο των προτάσεών μας, όπως θα γίνεται γνωστή και κάθε πολιτική μας πρωτοβουλία στη διαπραγμάτευση που εξελίσσεται».

Με λίγα λόγια, άλλα ισχυρίζονται στη Βουλή και άλλα όταν θέλουν να ενισχύσουν προτάσεις για (αποπροσανατολιστικές) εξεταστικές…