Γιάννης Ραγκούσης: «Η χώρα, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, έχει κάποια λύση; Και αν ναι, ποια;»

Ο Γιάννης Ραγκούσης επιστρέφει στην κεντρική πολιτική σκηνή, με άρθρα του που δημοσιεύθηκαν -και σχολιάζονται- στη σελίδα που διατηρεί στο facebook (εδώ).

Ο πρώην Δήμαρχος Πάρου, πρώην υπουργός και πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ραγκούσης επιχειρεί να πάρει: «τη γνώμη φίλων και παλαιότερων συνεργατών πριν προχωρήσω σε μια δημόσια παρέμβαση», όπως χαρακτηριστικά γράφει.

Ακολουθούν δυο ακόμα κείμενα του Γιάννη Ραγκούση, τα τελευταία σε αυτή τη φάση.

Μέρος 3. «Και Μνημόνιο και ακριβό χρήμα»

Και το χειρότερο δυστυχώς δεν είναι πως κατέστησαν την Ελλάδα ξανά «διεθνώς αιτούσα». Είναι πως στο τέλος του 2014 αντί η Ελλάδα να είναι εκτός Μνημονίων και διεθνούς κηδεμονίας, όπως είχε αποφασισθεί από το 2012, η χώρα και θα παραμένει στο Μνημόνιο (ή όπως αλλιώς ονομαστεί) και θα οδηγηθεί και στο ακριβό χρήμα.

Διότι την ώρα που θα παραμένει υπό καθεστώς ειδικού διεθνούς οικονομικού ελέγχου, την ίδια ώρα θα πρέπει να δανείζεται από τις αγορές πολύ ακριβότερα για την κάλυψη μέρους των δανειακών αναγκών της.

Αυτή είναι η προληπτική γραμμή στήριξης. Είναι ουσιαστικά, ο ιμάντας μετάβασης της Ελλάδας στο ακριβό χρήμα.

Το «περιλαίμιο» με το οποίο η Ελλάδα θα βγαίνει στις αγορές, και όχι για βόλτα.

Είναι εκεί που η Ελλάδα θα δανείζεται με διπλάσιο περίπου κόστος χρήματος (5,5% αντί για 2,5% ήταν το επιτόκιο στις καλές συνθήκες της άνοιξης) την ώρα όμως που θα παραμένει ουσιαστικά σε καθεστώς μνημονιακού ελέγχου.

Με απλά λόγια: το αποτέλεσμα της τριετούς θητείας της παρούσας Κυβέρνησης είναι για την Ελλάδα: και Μνημόνιο (ή όπως αλλιώς ονομαστεί) και ακριβό χρήμα από τις αγορές.

Κατάσταση lose lose, κατάσταση ολοκληρωτικής αποτυχίας.

«Μα αυτό είναι πολύ κακό για τη χώρα» θα πει κάποιος.

Ναι, είναι πολύ κακό που η τρέχουσα σκληρή αξιολόγηση αντί να συνδέεται με το τέλος, συνδέεται με την ανάγκη της Ελλάδας να διατηρήσει το μνημόνιο. Είναι ακόμη όμως χειρότερο που η Ελλάδα από το 2015 θα βρίσκεται και σε καθεστώς μνημονίου και θα επιβαρύνεται με υπερδιπλάσιο κόστος δανεισμού.

«Μα αυτό είναι πολύ κακό για τη χώρα» θα πει κάποιος.

Ναι, αλλά δυστυχώς υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο...

Τελευταίο μέρος

Η σημερινή Κυβέρνηση, αφού κατέστησε ξανά την χώρα «διεθνώς αιτούσα», την υποχρεώνει τώρα να επιδιώξει τις λύσεις στα μείζονα εθνικά θέματα του Χρέους, του Κυπριακού, της ΑΟΖ και του Σκοπιανού, ουσιαστικά ταυτόχρονα.

Ιστορική αποστολή των Κυβερνήσεων μετά το 2009, ήταν να αποτρέψουν τον κίνδυνο της ασύντακτης χρεοκοπίας και να κρατήσουν την Ελλάδα στο Ευρώ. Αποστολή που με λάθη μεν, έφεραν σε πέρας δε.

Ιστορική αποστολή της παρούσας κυβέρνησης ήταν μέσα σε τρία ευνοϊκά (όπως εξηγήθηκε παραπάνω) χρόνια, στο τέλος του 2014, να οδηγούσε την Ελλάδα εκτός Μνημονίου με βιώσιμο τρόπο. Δηλαδή εξουδετερώνοντας δομές και αντιλήψεις που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία του 2009 κι όχι βέβαια όπως τελικά συνέβη, εξουδετερώνοντας τις σύγχρονες μεταρρυθμίσεις που έγιναν στην Ελλάδα, μετά το 2009.

Και επειδή ο χρόνος στην πολιτική ποτέ δεν λειτουργεί ουδέτερα, η ιστορική αποτυχία της σημερινής Κυβέρνησης να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός Μνημονίου, συνεπάγεται μια ήδη ορατή αλλά και μια διαφαινόμενη πολύ επικίνδυνη εξέλιξη για τον τόπο:

Ο άμεσα ορατός κίνδυνος είναι η αναβίωση του πολιτικού ρίσκου, της πολιτικής αστάθειας που διατρέχει ξανά η χώρα ιδίως ενόψει της επέλασης της «λερναίας ύδρας» του λαϊκισμού στην προοπτική ενεργοποίησης της «περίφημης» πρόβλεψης του Συντάγματος του 1975, για την πραγματοποίηση πρόωρων εκλογών λόγω μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Όμως κι αυτό πρέπει να το πούμε καθαρά: κανέναν πολιτικό κίνδυνο δεν θα διέτρεχε η Ελλάδα εάν η σημερινή Κυβέρνηση είχε φέρει σε πέρας την ιστορική της αποστολή. Η Ελλάδα θα ήταν ήδη ξανά ένα αξιόπιστο μέλος της Ευρωζώνης και έτσι θα της ήταν, και εν πολλοίς αδιάφορη, κάθε πολιτική μεταβολή.

Ωστόσο για την Ελλάδα, η διαφαινόμενη άκρως επικίνδυνη εξέλιξη είναι πως η σημερινή Κυβέρνηση, αφού κατέστησε ξανά την χώρα «διεθνώς αιτούσα», την υποχρεώνει τώρα να επιδιώξει τις λύσεις στα μείζονα εθνικά θέματα του Χρέους, του Κυπριακού, της ΑΟΖ και του Σκοπιανού, ουσιαστικά ταυτόχρονα.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εξέλιξη για τον τόπο και ταυτόχρονα «βούτυρο στο ψωμί» για τα γεράκια του διεθνούς γεωστρατηγικού κυνικού «δούναι και λαβείν».

Και ο νοών νοείτω.

Τελικά, οι πρωταγωνιστές της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία του 2009 και συνακόλουθα στο μνημόνιο -εξέχοντες τέτοιοι πολιτικοί ήταν επί δεκαετίες ο σημερινός Πρόεδρος και ο σημερινός Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης- αυτή η γενιά πολιτικών δυστυχώς, αντί να μας οδηγήσει στην έξοδο από το 2ο Μνημόνιο, μας οδηγεί τελικά στο 3ο υβριδικό Μνημόνιο. Και στον ειδικό διεθνή οικονομικό έλεγχο και στο ακριβό χρήμα.

Και τα πολιτικά ερωτήματα βέβαια που εύλογα αναδύονται είναι:

Ως πότε το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον θα βλάπτεται από τους πρωταγωνιστές της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης;

Η χώρα, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, έχει κάποια λύση; Και αν ναι, ποια;

Οι προοδευτικές δυνάμεις και κυρίως οι προοδευτικοί πολίτες, τι οφείλουν να κάνουν;

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τα προηγούμενα...