Στα πλοκάμια της μαφίας, αγκαλιά με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Μέσα στον ορυμαγδό της τελευταίας… βίντεο περιόδου, πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας επισκεπτόμενος το Παλέρμο της Σικελίας, περιοχή την οποία επέλεξε για να προωθήσει την περίφημη ευρωλίστα «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα», μίλησε σε ανοιχτή συγκέντρωση και σε συνομιλία του με δημοσιογράφους, είπε πως βρίσκεται στη Σικελία, επειδή «στο νησί αυτό η κοινωνία των πολιτών έδωσε μια ισχυρή απάντηση κατά της διαφθοράς».

Η λέξη «μαφία», η λέξη που με τόση ευκολία προφέρει για να καταγγείλει την Ελλάδα και την ελληνική κυβέρνηση, δεν ξέφυγε από το έρκος των οδόντων του, αν και βρισκόταν στην πατρίδα της «Κόζα Νόστρα», της σικελικής μαφίας.

Βρήκε άλλες λέξεις για να αποφύγει τον σκόπελο - διαφθορά, οργανωμένο έγκλημα, κοινωνικό έγκλημα της λιτότητας κ.λπ.

Και προτίμησε να κάνει έμμεση αναφορά στο μέγα θέμα, επισκεπτόμενος τα μνημεία που έχουν ανεγερθεί στη μνήμη των δολοφονηθέντων από τη μαφία, το «δένδρο Φαλκόνε», για τον δικαστή Τζιοβάνι Φαλκόνε και αυτό του γερουσιαστή Πίο Λα Τόρρε (που όμως ήταν κανονικός ευρωκομμουνιστής, που κυνηγούσε την πραγματική μαφία και όχι την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας του).

Επίσης, ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε, υπό τρομερά μέτρα ασφαλείας, με τον επικηρυγμένο από τη μαφία δικαστή Ντι Ματτέο, ενώ στη «Λίστα Τσίπρα» φιγουράρει και το όνομα της μέχρι πρόσφατα ευρωβουλευτού του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος και αδελφής του δολοφονημένου δικαστή Πάολο Μπορσελίνο (ο οποίος, όμως, ανήκε στην κεντροδεξιά).

Με λίγα λόγια, όλα κινήθηκαν σε επίπεδο συμβόλων.

Στην Ελλάδα, ωστόσο, ο κ. Τσίπρας δεν έχει κανένα πρόβλημα να προφέρει τη λέξη μαφία – «μαφιόζικες μέθοδοι», «δεν μπορούν να χαρίζουν δισεκατομμύρια με διαδικασίες μαφίας», «ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τη μέθοδο της μαφίας» (Σύρος, 1 Απριλίου), «την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια την κυβερνούσε και την οδήγησε στην κρίση μια μαφία» (Οκτώβριος 2012, Παρίσι, Σύνοδος προέδρων κομμάτων Ευρωπαϊκής Αριστεράς).

(Υπενθυμίζω ότι ανάλογες εκφράσεις συνήθιζε να χρησιμοποιεί και ο Γ. Παπανδρέου, που τον Αύγουστο του 2006 κατήγγειλε -και αυτός- συναλλαγές «τύπου Σικελίας», μιλώντας για «κυβέρνηση Σικελών»).

Όσο για τον κ. Τσίπρα, δεν κάνει δηλαδή και τίποτε διαφορετικό από τον Μπέπε Γκρίλο, που απηύθυνε μομφή στον Ιταλό Πρόεδρο Ναπιλιτάνο, κατηγορώντας τον ότι ευθύνεται για την απόκρυψη στοιχείων περί διαπραγμάτευσης του ιταλικού κράτους με το οργανωμένο έγκλημα της Σικελίας την δεκαετία του 1990.

«Είμαι νηφάλιος σε ό,τι με αφορά, αλλά ανησυχώ για το κοινοβούλιο», ήλθε η απάντηση από τον γηραιό Πρόεδρο.

Η Μαφία ζει και βασιλεύει

Πέραν του γεγονότος ότι στην Ιταλία τόσο η Μαφία, όσο και η Καμόρρα και η Ντράγκεντα ζουν και βασιλεύουν, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι την απάντηση δίνει η περίφημη «κοινωνία των πολιτών».

Μόλις στις 12 Μαρτίου, ένας ανανήψας πρώην μαφιόζος, που είχε συνεργαστεί με την αστυνομία, είχε συλληφθεί το 2008, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Περσέας» και είχε αποφυλακιστεί, ο Τζιουζέπε Ντι Τσιάκομο, είχε δολοφονηθεί εν ψυχρώ καθώς επέστρεφε στο σπίτι του - και αυτό ήταν πραγματικά ένα μαφιόζικο ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Στη Σικελία, την θέση των φυλακισμένων «νονών» έχουν πάρει οι γυναίκες τους.

Υποτίθεται ότι στην Ιταλία, μετά την περίφημη «Επιχείρηση Καθαρά Χέρια», στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το παλιό καθεστώς ανετράπη και ήλθε το πολλά υποσχόμενο καινούργιο.

Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις πριν από λίγα χρόνια, το 2008, η (νέα) ιταλική αριστερά… ξέμεινε από στελέχη, διότι συνελήφθησαν όλα για χρηματισμό μέσα σε έναν μήνα.

Ανάμεσά τους βουλευτές, δήμαρχοι (στη δήμαρχο της Νάπολης επιβλήθηκε κατ’ οίκον περιορισμός, αν και είχε εκλεγεί ως… νέα και αδιάφθορη), σε μια ολόκληρη επαρχία, τη Βασιλικάτα, το Δημοκρατικό Κόμμα (που εμφανίστηκε ως κόμμα νέων και αδιάφθορων) έμεινε ακέφαλο λόγω της σύλληψης όλων των στελεχών του, με την κατηγορία της διαπλοκής με τη Μαφία.

Τον Ιούνιο του 2009, οι Ιταλοί ευρωβουλευτές Τζιάκομο Μαντσίνι (κεντροδεξιός) και Ροζάριο Κροτσέτα (κεντροαριστερός) κατήγγειλαν ότι τους πλησίασαν εκπρόσωποι της μαφίας και τους πρότειναν να τους πουλήσουν ψηφοφόρους!

Αποκαλύφθηκε τότε πως όσο πιο βόρεια τόσο πιο ακριβή ήταν η ψήφος! Για παράδειγμα, το Μπάρι η ταρίφα κυμαινόταν από 2.000 ως 3.000 ευρώ το… κεφάλι και στη Σικελία από 400 ως 500 ευρώ.

Ανάλογα προβλήματα εμφάνισε και το κόμμα που δημιούργησε ο «αδέκαστος» δικαστής Αντόνιο Ντι Πιέτρο, που για διαφθορά συνελήφθη ο… ίδιος ο γιος του!

Τότε ήταν που ο Ντι Πιέτρο έκανε την περίφημη δήλωση «Μας νίκησε η Μαφία!», υποστηρίζοντας σε συνέντευξή του πως τελικά όχι μόνο δεν πατάχθηκε η παράνομη δραστηριότητα των εγκληματικών οργανώσεων, όχι μόνο δεν καταπολεμήθηκαν τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα, αλλά αυτά έχουν γιγαντωθεί, ενώ η σχέση συμφερόντων και πολιτικής έχει ενισχυθεί επικίνδυνα.

Άφησε μάλιστα να εννοηθεί πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι μαφιόζοι, αλλά το μεγάλο εύρος των συνεργατών τους μέσα στην κοινωνία και στον επιχειρηματικό κόσμο από τον οποίο εξαρτώνται θέσεις εργασίας.

Όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο αποφάσισε να διακόψει τις έρευνές του, ο Ντι Πιέτρο απάντησε πως είχε να διαλέξει μεταξύ της προσωπικής του αξιοπρέπειας και της αξιοπιστίας του ιταλικού δικαστικού σώματος και της συνέχισης ενός μάταιου αγώνα προκειμένου να συλληφθούν μερικοί εγκληματίες και να γλυτώσουν όλοι οι υπόλοιποι.

Τον περασμένο Φεβρουάριο συνελήφθησαν 16 άτομα, συνδεόμενα με την «φαμίλια» Καπέλο-Καρατέντι, με την κατηγορία ότι έκλεψαν αγροτικές επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης ύψους εκατομμυρίων ευρώ, υποχρεώνοντας τους δικαιούχους των επιδοτήσεων να τους παραδίδουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων, έναντι προστασίας.

Τον Ιούνιο του 2013, συνελήφθησαν στη Σικελία 17 άτομα, μεταξύ των οποίων και ο Φαουστίνο Τζακέτο, γνωστός ως «βασιλιάς της διαφήμισης» με την κατηγορία ότι χρησιμοποίησαν εθνικά και ευρωπαϊκά κονδύλια ύψους δεκαπέντε εκατομμυρίων ευρώ, που προορίζονταν για την επαγγελματική κατάρτιση άνεργων νέων, για προσωπικό τους όφελος.

Τον Απρίλιο του 2013, η ιταλική δικαιοσύνη προχώρησε σε κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων αξίας 1,3 δις ευρώ, ιδιοκτησίας του επιχειρηματία Βίτο Νικάστρι, γνωστού ως «βασιλιά της αιολικής ενέργειας», που είχε στην ιδιοκτησία του 43 επιχειρήσεις για τη δημιουργία αιολικών πάρκων στη Σικελία.

Σύμφωνα με την Διεύθυνση Ερευνών κατά της Μαφίας (Dia) συνεργαζόταν στενότατα με τον «αρχινονό» Ματτέο Μεσσίνα Ντενάρο, τον νέο επικεφαλής της Κόζα Νόστρα που διαδέχθηκε τον Μπερνάρντο Προβεντσάνο.

«Με την επιχείρηση αυτή συνεχίζουμε να αποδυναμώνουμε, με καθοριστικό τρόπο, τα κύρια στελέχη του οργανωμένου εγκλήματος. Με την κατάσχεση των μεγάλων περιουσιών κόβουμε τα φτερά των ισχυρών φυγόδικων», δήλωσε ο Αρτούρο Ντε Φελίτσε, επικεφαλής της Διεύθυνσης Ερευνών κατά της Μαφίας.

Η δικαστής Ίλντα Μποκασίνι, η «κόκκινη Ίλντα» είχε ζητήσει να πάει στη Σικλεία το 1992, αμέσως μετά τη δολοφονία από την Κόζα Νόστρα του προσωπικού της φίλου Φαλκόνε, ζητώντας να αναλάβει την υπόθεση.

Οι έρευνες και η επιμονή της οδήγησαν στη σύλληψη του Τοτό Ριίνα, του αρχινονού της σικελικής μαφίας, του επονομαζομένου και «το κτήνος», που είχε δώσει την εντολή για τη δολοφονία των Φαλκόνε και Μπορσελίνο.

Ποιοι δίνουν την απάντηση

Οπότε, τι απάντηση έδωσε η «κοινωνία των πολιτών»;

Όποιος γνωρίζει τι γίνεται στη Σικελία, γνωρίζει επίσης πως τον αγώνα κατά της μαφίας τον δίνουν οι δικαστές και η αστυνομία - δηλαδή το κράτος.

Με τρομερά εμπόδια, αφού, όπως επανειλημμένα έχει αποκαλυφθεί, οι τοπικές αρχές, που ψηφίζονται από τους πολίτες, κυκλοφορούν ανάμεσα στα πλοκάμια της μαφίας.

Φυσικά, υπάρχουν και οι αντιδράσεις, αλλά αυτές δεν προέρχονται από την «κοινωνία των πολιτών» του κ. Τσίπρα.

Το 2007, μια ομάδα Σικελών επιχειρηματιών αποφάσισε να αντισταθεί στην «προστασία» των μαφιόζων.

Επικεφαλής τους, ο επιχειρηματίας Αντρέα Βέκκιο, που ζει υπό αστυνομική προστασία - αλλά αυτόν δεν τον συνάντησε ο κ. Τσίπρας, διότι προφανώς είναι ένας «παλιοκαπιταλιστής» που δίνει τη μάχη για τα συμφέροντά του.

Διορισμοί, συναλλαγές και θηριώδες χρέος

Και μια λεπτομέρεια: Ο πρόεδρος του ΣΡΥΙΖΑ είπε ότι επέλεξε τη Σικελία για την επίσκεψή του, διότι κι’ αυτή, όπως και η Ελλάδα, βρίσκονται στην περιφέρεια της Ευρώπης και έχουν πέσει θύματα κακομεταχείρισης από τις κεντρικές εξουσίες (της Ρώμης για τη Σικελία και της τρόικας για την Ελλάδα)!

Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησε η κρίση στην Ιταλία και ανέλαβε ο Μόντι, το καλοκαίρι του 2012, ξέσπασε μεγάλος καυγάς ανάμεσα στη Ρώμη και στο Παλέρμο, με τον ιταλικό Τύπο να υποστηρίζει πως το κόστος διαχείρισης της περιφέρειας της Σικελίας είναι η κύρια αιτία της πιθανής χρεοκοπίας».

Ο Μόντι υποχρέωσε σε παραίτηση τον Σικελό περιφερειάρχη Ραφαέλε Λομπάρντο, καθώς το διαπιστωμένο έλλειμμα της περιφέρειας ξεπερνούσε τα 5 δις ευρώ.

Φυσικά. Διότι έπρεπε να εξυπηρετηθεί η περίφημη «κοινωνία των πολιτών» με ένα όργιο πελατειακών σχέσεων.

Όπως αποκαλύφθηκε, οι προσλήψεις και οι διορισμοί πήγαιναν σύννεφο.

Περιφέρειες όπως της Βενετίας, με ίδιο αριθμό κατοίκων με τη Σικελία, απασχολούσε έναν αριθμό υπαλλήλων κατά 83% χαμηλότερο, όπως και οι επαρχίες του Μιλάνου και της Λομβαρδίας, με τους διπλάσιους κατοίκους.

Η εφημερίδα Κοριέρε Ντέλα Σέρα ανέφερε τότε χαρακτηριστικά ότι «στην περιφέρεια του Παλέρμο, εργάζονται 1.385 υπάλληλοι και στην προεδρία της βρετανικής κυβέρνησης, στο Λονδίνο, οι υπάλληλοι είναι 1.337»!

Αποκαλύφθηκε επίσης ότι το τοπικό «κοινοβούλιο» της Σικελίας (πρόκειται για περιφέρεια με ευρεία διοικητική αυτονομία) κόστιζε 176 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, με τις απολαβές των Σικελών πολιτικών να είναι 11 φορές υψηλότερες από το μέσο όρο των εισοδημάτων των κατοίκων του νησιού, ενώ για την καταβολή των συντάξεων των πρώην περιφερειακών συμβούλων ξοδεύονταν 21,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Όπως ανέφερε τότε η Rai προσθέτει «κάθε περιφερειακός σύμβουλος της Σικελίας λαμβάνει σχεδόν είκοσι χιλιάδες ευρώ το μήνα».

«Οι συνεργάτες του Λομπάρντο προσέλαβαν και έναν γεωπόνο για την φροντίδα σπάνιων φυτών, ο οποίος κοστίζει 150.000 ευρώ το χρόνο, ενώ για τα διάφορα δείπνα και κοκτέιλ πέρυσι η συγκεκριμένη τοπική αυτοδιοίκηση, διέθεσε 363.000 ευρώ», αποκάλυψε η εφημερίδα «Ιλ Μεσατζέρο».

«Επιβλήθηκε στη Σικελία μια υπερβολικά αυστηρή διαχείριση από την κυβέρνηση της Ρώμης, αγνοώντας την αυτονομία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όλοι μας ξέρουμε, παράλληλα, ότι η χώρα μας και το νησί μας ζούνε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή», δήλωσε ο περιφερειάρχης Λομπάρντο, την ημέρα που ανακοίνωνε την παραίτησή του, ο οποίος αθέτησε την υπόσχεσή του να προχωρήσει σε έκτακτο περιορισμό των δαπανών πριν εγκαταλείψει το δημόσιο αξίωμά του.

Αντιθέτως, όπως έγραψε η εφημερίδα «Κορριέρε Ντέλλα Σέρα» στη διαδικτυακή της έκδοση, «πριν παραιτηθεί, ο Λομπάρντο κατάφερε να βρει τον χρόνο για νέες προαγωγές στενών συνεργατών του».

Συγγνώμη, αλλά στη Σικελία η «κοινωνία των πολιτών» δεν είναι αυτό που θέλησε να φανταστεί ο κ. Τσίπρας.

Εκεί, στο μυθικό Στενό της Μεσσήνης, όπου τα μυθικά τέρατα Σκύλλα και Χάρυβδη καταπόντιζαν τα πλοία που περνούσαν και κατέτρωγαν τους ναύτες και τους ταξιδιώτες, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να εντοπίσει πως στη Σικελία, η «κοινωνία των πολιτών» προτιμούσε να διορίζεται από τη Σκύλλα και να ζει στις παρυφές της Χάρυβδης…