Η συμμετοχή της ως βασίλισσα της κόκας στο Μικρό Ψάρι, που κυκλοφορεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, έφερε στην επιφάνεια μια απρόσμενα «αμείλικτη» πλευρά της Θεσσαλονικιάς δημοσιογράφου. Αν και, στην πραγματικότητα, η «πολλών κυβικών Ποπάρα», όπως τη χαρακτήρισε εύστοχα ο σκηνοθέτης της ταινίας, είναι πιο ανέμελη και ταυτόχρονα ριψοκίνδυνη από ποτέ. Ειδικά τώρα, που ετοιμάζεται για το 4ο «παιδί» της.
Αρχές της δεκαετίας του 1970 και μια παλιά γερμανική Zündapp μηχανή διασχίζει την παραλιακή λεωφόρο της Θεσσαλονίκης. Στη μέση, ανάμεσα στον -υπάλληλο σε εργοστάσιο- μπαμπά («Ήταν κούκλος. Μηχανόβιος και σαν σταρ του σινεμά, παρόλο που είχε χάσει το ένα μάτι του, όταν, στα 5 του, έσκασε μπροστά του μια χειροβομβίδα, απομεινάρι του εμφυλίου, που είχαν βρει με τον αδελφό του») και τη νεαρή μητέρα βρίσκεται ένα 3χρονο μελαχρινό κορίτσι που κλαίει με λυγμούς. Δυνατά. Σπαρακτικά. Όμως, κανείς δεν την ακούει...
Για τη συνέχεια της συνέντευξης και
άλλες φωτογραφίες της Πόπης Τσαπανίδου πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια θα γίνονται δεκτά μόνο με ελληνικούς χαρακτήρες