Τα «καθαρά χέρια» των χουντικών: Το μεγάλο ψέμα στην υπηρεσία της Χ.Α.

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Στην έρευνα της Pulse για το bankingnews.gr -αυτή που, όπως σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε ανακοινώνει το υπό κατασκευή νέο κυβερνητικό σχήμα- η Χρυσή Αυγή εμφανίζει ένα (θηριώδες για τις αποκαλύψεις που προκύπτουν από την έρευνα η οποία διεξάγεται μετά τη δολοφονία Φύσσα) ποσοστό της τάξης του 13,5%.

Αντίδραση στην φτωχοποίηση και στα μνημόνια επιμένουν κάποιοι, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλοϊκά.

Όπως έχουμε πει, δεν έχει βρεθεί διαδικασία λοβοτομής που να σε κάνει δημοκράτη όταν ευημερείς και φασίστα όταν φτωχοποιείσαι.

Στην ανάλυση του φαινομένου (ειδικά μετά την δολοφονία των δύο νέων έξω από τα γραφεία της Χ.Α. στο Ν. Ηράκλειο), απαιτείται να μπουν μερικά πιο σύνθετα «υλικά».

Για παράδειγμα, στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χ.Α., αναφέρθηκε στο «παράδειγμα της στρατιωτικής κυβέρνησης της 21ης Απριλίου».

Το έπραξε, ενώ γνώριζε πως δυο μέρες νωρίτερα, οι εφέτες ανακρίτριες που έχουν αναλάβει την υπόθεση, Ιωάννα Κλάπα και Μαρία Δημητροπούλου, είχαν απορρίψει το αίτημα του αρχηγού του Ν. Μιχαλολιάκου για αποφυλάκιση με περιοριστικούς όρους και την προηγουμένη (της συγκεκριμένης αναφοράς στους Απριλιανούς) είχαν πράξει το ίδιο και όσον αφορά στο αίτημα του Χρήστου Παππά, με το σκεπτικό ότι πρόκειται για υμνητές της χούντας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δικαστές έκαναν ειδική αναφορά στην συνεδρίαση της Βουλής για την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας και στην άποψη που οι βουλευτές της Χ.Α. είχαν εκφράσει από το βήμα, όταν έλεγαν «εσείς λέτε ότι η δημοκρατία αποκαταστάθηκε το 1974, εμείς λέμε ότι αποκαταστάθηκε το 1967».

Αυτό, κατά τις λειτουργούς της Δικαιοσύνης, προδίδει ότι η ηγεσία της Χ.Α. διατηρεί τον θαυμασμό της προς τον Χίτλερ και το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου – και επομένως τα στελέχη της αρνούνται τον κοινοβουλευτισμό, παρά τις περί του αντιθέτου (και πάντως μετά τη σύλληψή τους) διαβεβαιώσεις τους.

Κάτι που καταδεικνύει ότι εξερχόμενοι της φυλακής θα συνέχιζαν τη δράση τους προς την κατεύθυνση της κατάργησης της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Και όμως. Αμέσως την επομένη, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χ.Α. (ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και ο ίδιος και άρα υπόδικος), δεν δίστασε να κάνει την συγκεκριμένη θετική αναφορά στο καθεστώς της 21ης Απριλίου, αναιρώντας στην πράξη κάθε προσπάθεια του κόμματός του να αποδείξει το αντίθετο και υπονομεύοντας κάθε προσπάθεια αποφυλάκισης των μελών της ηγετικής ομάδας, επιβεβαιώνοντας στην πράξη την κρίση των δικαστών.

Για ποιο λόγο;

Για ποιο λόγο «κάρφωσε» τους κρατούμενους αρχηγό και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο (ου μην αλλά και τον εαυτό του και τους άλλους υπόδικους συναδέλφους του) που όψιμα αποκηρύσσουν όλα όσα τους καταμαρτυρούν, παριστάνοντας τους… συλλέκτες ναζιστικών και απριλιανών συμβόλων, όπως οι σβάστικες, τα πουλιά και οι φοίνικες;

Θα το έκανε αν δεν υπήρχε κάποιος άλλος σημαντικότερος (και από την αποφυλάκιση του αρχηγού του) λόγος;

Θα το έλεγε, αν και γνωρίζει πως θα αποτελέσει επιβαρυντικό στοιχείο και για τον ίδιο;

Ναι, αν γνώριζε πως επρόκειτο να ανεβάσει τα ποσοστά του κόμματός του.

(Διότι είναι σαφές πως η φράση «στρατιωτικό καθεστώς» σκοπεύει στις ψήφους των στρατιωτικών, που παρά τις σε βάρος τους τρομερές αδικίες, παραμένουν στο στρατόπεδο της Δημοκρατίας).

Και γιατί θα ανέβαιναν τα ποσοστά οποιουδήποτε κόμματος το οποίο θα εμφανιζόταν να υμνεί τη χούντα;

Μα επειδή -και γι’ αυτό- υπήρξε επί καιρό η αναγκαία προπαγανδιστική προετοιμασία.

Και ποια είναι αυτή;

Μα η προπαγάνδα, που τείνει να γίνει κυρίαρχη άποψη, ότι η χούντα είχε πράγματι «καθαρά χέρια», δεν άφησε χρέη, ενώ οι χουντικοί πέθαναν στη φυλακή και φτωχοί.

Ουδέν ψευδέστερον!

Τα (σκόπιμα ξεχασμένα) σκάνδαλα της χούντας

Μέχρι στιγμής ελάχιστοι έχουν προσπαθήσει με πραγματικά περιστατικά να διαλύσουν την (χρήσιμη για τους φασίστες και τους νοσταλγούς του καθεστώτος) πλάνη.

Ένας από αυτούς είναι ο Διονύσης Ελευθεράτος, του οποίου ένα εμπεριστατωμένο άρθρο δημοσίευσε ο ιστότοπος iefimerda.

Δυστυχώς, η προπαγάνδα περί «καθαρών χεριών» των δικτατόρων έχει επικρατήσει.

Ο σκοπός σαφής και συγκεκριμένος: Να πιστέψει ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του λαού ότι πράγματι οι της Χ.Α. οραματίζονται την επιστροφή σε ένα… καλύτερο παρελθόν!

Όταν η Χ.Α. λέει ότι ζητά μείωση των μισθών των πολιτικών και πως οι ίδιοι διαθέτουν τους δικούς τους μισθούς στον χειμαζόμενο λαό, αυτοί που ακούνε θεωρούν ότι και οι χουντικοί έφεραν εις πέρας το «έργο» τους αφιλοκερδώς.

Στην πραγματικότητα, το πρώτο που έκαναν ήταν να διπλασιάσουν τους μισθούς του πρωθυπουργού και των άλλων μελών της κυβέρνησης!

Σωστά, διότι είχαν καταργήσει το κοινοβούλιο και δεν χρειαζόταν να καταβάλλει το κράτος βουλευτικές αποζημιώσεις!

Όταν η Χ.Α. μιλά για διαπλεκόμενους, αυτοί που την ακούν θεωρούν ότι η χούντα δεν είχε καμιά σχέση με τα συμφέροντα της εποχής.

Στην πραγματικότητα, διαπλέκονταν μια χαρά με όλους και όλοι οι έκαναν τις δουλειές τους – προφανώς όχι χωρίς ανταλλάγματα.

Για να μη μιλήσουμε για τις «χάρες» στους υπηρέτες του καθεστώτος, τα ρουσφέτια σε συγγενείς και φίλους και τα άφθονα σκάνδαλα.

Ο Παπαδόπουλος διόρισε τους δυο αδελφούς του σε όσα αξιώματα βάζει ο νους – από γενικούς γραμματείς υπουργείων ως υπουργούς παρά τω πρωθυπουργώ, και τα σκυλιά δεμένα.

Ο Παττακός μοίραζε δουλειές στον κατασκευαστή γαμπρό του.

Ο Μακαρέζος παρακολούθησε τις λαμογιές του κουνιάδου του, τον οποίο έκαμε υπουργό.

Λαδάδες (ο και… «Καθαρά Χέρια») και Ρουφογάληδες μοίραζαν θαλασσοδάνεια δισεκατομμυρίων δραχμών.

Όλοι μαζί μοίραζαν δουλειές σε διάφορες εταιρίες, οι οποίες απλώς τσέπωναν τα χρήματα και δεν έκαναν τίποτε – χαρακτηριστικές οι σκανδαλώδεις συμβάσεις με την αμερικανική εταιρία Λίττον.

Από το «Τάμα» ως τα κρέατα Μπαλόπουλου

Και ποιος δεν θυμάται το περίφημο «Τάμα», τότε που ο Παπαδόπουλος ανακοίνωσε την ανέγερση μεγαλοπρεπούς Ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια;

Ο κόσμος έτρεχε να προσφέρει τον οβολό του, αλλά ο ναός έγινε… γεφύρι της Άρτας και δεν χτίστηκε ποτέ - οπότε το χρήμα των ευπίστων έγινε καπνός, με τη βοήθεια της «Ανωτάτης Επιτροπής» που «επόπτευε» το «Ειδικό Ταμείο» και της οποίας πρόεδρος ήταν ο ίδιος ο Παπαδόπουλος και μέλη οι Παττακός και Μακαρέζος.

Όπως αργότερα αποκαλύφθηκε (και με τη βοήθεια του επόμενου δικτάτορα Ιωαννίδη) στο ταμείο μπήκαν 453,3 εκ. δραχμές και από αυτά τα 406 πήγαν σε «προπαρασκευαστικά έργα» και «λειτουργικά έξοδα».

Και δεν επρόκειτο μόνο για τον «λαϊκό οβολό» - αυτός έφθασε τα 180 εκ. Τα 230 ήσαν δάνεια (που… κοκκίνησαν μια χαρά) και τα άλλα «χορηγίες» από κρατικούς οργανισμούς, ενώ μέσα σε τρία χρόνια υποβλήθηκαν 73 αρχιτεκτονικές μελέτες, δεν εγκρίθηκε καμιά, αλλά πληρώθηκαν όλες κανονικά.

Μιλάμε για τεράστια ποσά για την εποχή!

Και βέβαια, ποιος να θυμάται τώρα την υπογραφή που έριξε ο Μακαρέζος στον Αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ, για την… κατασκευή της Εγνατίας Οδού, το 1969, ύψους 150 εκ. δρχ, που κατά το ένα τρίτο θα χρηματοδοτείτο από το κράτος;

Η χούντα πρόσφερε εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου, έδωσε και μια γερή προκαταβολή 4,5 εκ. δρχ. στον περίφημο Μακντόναλντ, καθώς και ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ύψους 33,4 εκ. δρχ και τελικά ο Αμερικάνος… έγινε καπνός!

Πιστεύει κανείς ότι αυτοί οι «καθαροί» έκαναν ένα δωράκι σε έναν Αμερικανό εργολάβο και τον άφησαν να φύγει χωρίς να δώσει την αναγκαία μίζα;

Ούτε, βέβαια, θυμάται κανείς τα σπίτια που μοίρασε η χούντα υπέρ «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα.

Και βέβαια, όταν οι σημερινοί υμνητές τους – και όσοι τους ακολουθούν – μιλάνε για τον κατάπτυστο νόμο περί ευθύνης υπουργών, κάνουν πως δεν θυμούνται πως πρώτη διδάξασα υπήρξε η χούντα, που στις 30 Δεκεμβρίου του 1970 δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως διάταξη που όριζε ότι δεν μπορούσε να ασκηθεί δίωξη εναντίον υπουργού ή υφυπουργού της δικτατορίας, παρά μόνο εάν το αποφάσιζαν οι... συνάδελφοί του στο υπουργικό συμβούλιο!

Παράλληλα, με το ίδιο διάταγμα, παρεγράφησαν όλα τα αδικήματα «δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» της Βουλής (η οποία… δεν υπήρχε), αλλά έφτιαξαν νόμο για να είναι σίγουροι ότι δεν θα διώκονταν όταν με κάποιον τρόπο θα διόριζαν κάποια Βουλή – εγχείρημα στο οποίο σκόπευαν, αλλά απέτυχε.

Και βέβαια, κάνουν όλοι πως δεν θυμούνται τον διαβόητο Τομ Πάππας, τον οποίο, τον Μάιο του 1972, η χούντα απήλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις, για έξι αγροτοβιομηχανικές μονάδες σε διάφορες περιοχές της χώρας, ενώ του επέτρεψαν να δημιουργήσει και το πρώτο εργοστάσιο εμφιάλωσης της Coca- Cola.

Με τον τρόπο αυτό, η χούντα (δηλαδή το ελληνικό Δημόσιο) στήριξε οικονομικά και την προεκλογική καμπάνια του Νίξον (του Ουοτεργκέιτ), του οποίου ο Πάππας ήταν στενός φίλος και χρηματοδότης.

Σε μία περίπτωση και απευθείας, σύμφωνα με τον Έλληνα δημοσιογράφο Ηλία Δημητρακόπουλο, ο οποίος έχει καταθέσει ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου ότι ο Νίξον έλαβε από τους «αδιάφθορους» το ποσό των 549.000 δολαρίων.

Όπως αποκαλύφθηκε, τα χρήματα ξεπλύθηκαν στην Ελλάδα και έκαναν έναν κύκλο - από τη CIA στην ΚΥΠ και από εκεί πίσω στις ΗΠΑ, αφού δεν ήταν δυνατόν μια αμερικανική υπηρεσία να χρηματοδοτεί έναν υποψήφιο.

Κατόπιν όλων αυτών, το σκάνδαλο με τα σάπια κρέατα (Αργεντινής) του υφυπουργού Εμπορίου Μπαλόπουλου, μοιάζει με πταίσμα - ο Μπαλόπουλος άλλωστε ήταν ο μόνος που κάθισε (μαζί με τον διευθυντή του) στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Για να προωθήσουν τα σάπια κρέατα, αυτοί οι «πατριώτες» εξέδωσαν και φιρμάνι που… απαγόρευε τη διάθεση ντόπιου κρέατος στην ελληνική αγορά, ώστε να προωθηθούν τα προβληματικά, εκείνα της Αργεντινής.

Η εντολή ήταν γραπτή, ανήκε στον Παττακό και κατατέθηκε στη Δίκη της Χούντας.

Η προαναφερθείσα εντολή του Παττακού ήταν γραπτή και αναγνώστηκε στο δικαστήριο.

Και φυσικά, είναι γνωστά τα περί διαζυγίου σε μια νύχτα του Παπαδόπουλου για να παντρευτεί την Δέσποινα και ο χλιδάτος βίος του ζεύγους Ρουφογάλη.

Τέλος, για να επιστρέψουμε στα της διαχείρισης, ένα από τα επιχειρήματα των νοσταλγών του καθεστώτος είναι ότι η χούντα δεν άφησε χρέη και ελλείμματα – σε αντίθεση με τη Δημοκρατία, βεβαίως βεβαίως.

Η αλήθεια είναι ότι η χούντα υπήρξε η πρώτη διδάξασα τη δημιουργική λογιστική επί του πλανήτου, κάνοντας διάφορες αλχημείες και μεταφορές ζημιών από και προς τις ΔΕΚΟ.

Φυσικά, όλα αυτά έχουν επιμελώς αποκρυβεί από τον λαό επί χρόνια, με αποτέλεσμα οι νοσταλγοί του καθεστώτος να εμφανίζουν τους χουντικούς ως «πεντακάθαρους πατριώτες».

Οπότε, νάτο το 13,5% της Pulse και νάτος ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χ.Α. να υμνεί από του βήματος το «στρατιωτικόν καθεστώς» εμφανίζοντάς το ως πρότυπο και ως παράδειγμα, θυσιάζοντας ακόμη και τον κρατούμενο αρχηγό του στον βωμό του υψηλού σκοπού της οργάνωσης…