Ο Άδωνις, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα φάρμακα

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε μια κόντρα με σοβαρές αιχμές εκατέρωθεν, σε σχέση με τη νομοθετική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης που αφορά την τιμολόγηση των φαρμάκων.

Από αυτήν την κόντρα ελάχιστα έχει καταλάβει ο Έλληνας χρήστης υπηρεσιών υγείας και φορολογούμενος. Για αυτό, βέβαια, ευθύνονται και οι δυο πλευρές που, αντί να εξηγήσουν τις πολιτικές τους θέσεις στον ελληνικό λαό, συνεχίζουν τη γνωστή τακτική της υπερβολής και του λαϊκισμού, δημιουργώντας σύγχυση στην κοινή γνώμη.

Στο εύλογο ερώτημά του, αν δηλαδή οι θέσεις της μιας ή της άλλης πλευράς καθοδηγούνται από συμφέροντα, η απάντηση που δίνω είναι ξεκάθαρα όχι. Αυτό όμως που ισχύει είναι ότι και οι δυο θέσεις πλήττουν ή ευνοούν μεγάλα συμφέροντα του κλάδου, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Άρα το ζητούμενο κατά την άποψή μου είναι το όφελος του ασφαλισμένου και του Έλληνα φορολογουμένου, δηλαδή της κοινωνίας, ανεξάρτητα από την ζημιά ή το όφελος που θα προκληθεί σε κάποιες επιχειρήσεις.

Για να καταλάβει ο αναγνώστης της τοποθέτησης μου το δίλημμα που τίθεται από τις δυο πλευρές, πρέπει να εξηγήσω σύντομα τι ισχύει στη χώρα μας στην τιμολόγηση των φαρμάκων και τι σκοπεύει η κυβέρνηση να αλλάξει.

Έως σήμερα όλες τις τιμές στα φάρμακα τις καθορίζει το κράτος, λαμβάνοντας υπόψη του κάποια δεδομένα όπως την πατέντα, τις τιμές που ισχύουν σε άλλα κράτη της Ευρώπης κ.λπ. Έτσι, σε όλα τα όμοια φάρμακα που έχει λήξει η πατέντα τους, το κράτος έχει καθορίσει ίδια τιμή. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το φάρμακο omeprazole 20mg, το γνωστό losec, του οποίου η πατέντα έχει λήξει και μπορεί να το παρασκευάσει ελεύθερα οποιαδήποτε φαρμακοβιομηχανία, με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί στην Ελλάδα από 40 περίπου εταιρίες. Το πρωτότυπο, το losec δηλαδή, με τιμή 10,86€ και όλα τα άλλα με την ίδια τιμή 8,25€.

Η τιμή που το ασφαλιστικό ταμείο δέχεται ως τιμή αποζημίωσης είναι αυτή του αντιγράφου, δηλαδή στο παράδειγμα μας τα 8,25€.

Υπάρχουν δηλαδή 40 διαφορετικές ονομασίες με την ίδια τιμή για το ίδιο φάρμακο.

Έτσι ο ανταγωνισμός αυτών των εταιριών δεν είναι στην φθηνότερη τιμή για το ίδιο ακριβώς προϊόν, αλλά σε άλλους παράγοντες, όπως η σχέση μιας εταιρίας με τους γιατρούς που συνταγογραφούν και τελευταία και με τους φαρμακοποιούς, η φήμη της εμπορικής ονομασίας και της εταιρίας, η έμμεση διαφήμιση που κάποιες φορές μπορεί να γίνει, η προβολή μέσω συνεδρίων μιας εμπορικής ονομασίας κ.λπ

Από την κατάσταση, όπως περιγράφεται πιο πάνω, μπορεί να καταλάβει και ο πιο άσχετος πως αυτοί που δεν ωφελούνται είναι οι Έλληνες φορολογούμενοι, οι οποίοι πληρώνουν όμοια φάρμακα δεκάδων εταιριών με την ίδια τιμή. Επίσης μπορούν όλοι να καταλάβουν πως πιθανόν να ωφελούνται αυτοί που προτείνουν ή αποφασίζουν μια συγκεκριμένη εμπορική ονομασία ενός φαρμάκου, δηλαδή οι γιατροί και πλέον και οι φαρμακοποιοί. Δεν είναι όμως μόνο αυτοί που τους βολεύει αυτός ο τρόπος τιμολόγησης. Είναι και οι μικρές ή μεσαίες Ελληνικές εταιρίες, οι οποίες μέσα σε αυτό το περιβάλλον σταθερών τιμών και προστατευτισμού καταφέρνουν και επιβιώνουν προσφέροντας και πολλές θέσεις εργασίας.

Τι θέλει λοιπόν να κάνει ο Άδωνις; Θέλει η τιμολόγηση των φαρμάκων που έχει λήξει η πατέντα τους να γίνει δυναμική, δηλαδή η ιδία η εταιρεία παραγωγής να μπορεί να ρίξει την τιμή ενός φαρμάκου οπότε θέλει, υποχρεώνοντας το σύστημα να μειώσει την τιμή αποζημίωσης από το ασφαλιστικό ταμείο στην χαμηλότερη προσφερόμενη.

Πρακτικά λοιπόν, εάν για παράδειγμα η Α εταιρεία προσφέρει τιμή για την omeprazole 20mg 3€, τα ασφαλιστικά ταμεία θα αποζημιώνουν το συγκεκριμένο φάρμακο με 3 ευρώ, οδηγώντας έτσι τις εταιρίες που επιθυμούν να συνεχίσουν να πουλούν να ρίξουν την τιμή τους στα 3 ευρώ, με άμεσο αποτέλεσμα την εξοικονόμηση αρκετών εκατομμυρίων για το κράτος.

Με λίγα λόγια ο υπουργός εισάγει στα φάρμακα μια διαδικασία συνεχούς ανταγωνισμού μεταξύ των εταιριών στις τιμές, προκειμένου να εξοικονομηθούν χρήματα.

Αυτοί που πλήττονται βέβαια είναι, εκτός των γιατρών και των φαρμακοποιών, και όλες οι Ελληνικές εταιρίες του χώρου, που λόγω του μικρού μεγέθους τους πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να ανταγωνιστούν στις τιμές τους, πολυεθνικούς κολοσσούς του χώρου με τζίρους πολλών δις. που δραστηριοποιούνται στα φάρμακα των οποίων έχει λήξει η πατέντα τους.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει πολιτικά τον προστατευτισμό, αρνούμενος την δυναμική τιμολόγηση των φαρμάκων και τον ανταγωνισμό στις τιμές, θέλοντας να στηρίξει την Ελληνική φαρμακοβιομηχανία.

Το συγκεκριμένο θέμα είναι σαφέστατα πολιτικό και ιδεολογικό και δυστυχώς μόνο ως τέτοιο δεν τίθεται από τις δυο πλευρές.

Ο Άδωνις επιθυμεί μια καθαρά φιλελεύθερη προσέγγιση με μεγάλα οφέλη για τον κρατικό προϋπολογισμό και τον Έλληνα φορολογούμενο, με πλήγμα για την Ελληνική φαρμακοβιομηχανία, που όμως λειτούργησε ουσιαστικά προστατευμένη και εμμέσως επιχορηγούμενη, και ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί την συνέχιση μιας επιχορηγούμενης εμμέσως επιχειρηματικότητας από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Εγώ λοιπόν επιλέγω την πολιτική του Άδωνι με δυο επισημάνσεις α) τον αυτονόητο έλεγχο της ποιότητας των φαρμάκων ανεξάρτητα από την τιμή τους και β) την αποφυγή δημιουργίας καρτελ από τους μεγάλους που θα επικρατήσουν στον χώρο.

Τώρα, το πώς μας προέκυψε ο Άδωνις φιλελεύθερος είναι πράγματι ένα μεγάλο ερώτημα που κάποια στιγμή η επιστήμη θα το απαντήσει...

ΧΑΝΙΑ 26/11/2013

ΑΡΧΟΝΤΑΚΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ

ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ

ΜΕΛΟΣ Δ.Ε. "ΔΡΑΣΗΣ"

ΠΡΩΗΝ ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΧΑΝΙΩΝ

πηγή: www.capital.gr