Η Ελληνική Δημοκρατία δεν κινδυνεύει

Η Ν.Δ με τον εκλεγμένο αρχηγό της Α. Σαμαρά ήταν ό,τι το δυνατόν καλύτερο που διέθετε το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας για να σταματήσει τον εθνικό και κοινωνικό διεθνή εξευτελισμό της Χώρας και την οικονομική καταστροφή της.

Έτσι έκρινε η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος δύο φορές το 2012, θεωρώντας τον Σαμαρά ως τον λιγότερο φθαρμένο αρχηγό κόμματος εξουσίας.

Ο Πρωθυπουργός, σήμερα Αντώνης Σαμαράς και οι περί αυτόν στοιχημένοι, από όπου και αν αυτοί πολιτικά προέρχονται, δεν είναι βέβαια ούτε ο πολιτικός Μεσσίας και ούτε εκείνοι οι μαθητευόμενοι μάγοι του.

Από τα ριζά όμως του βαράθρου που κατρακυλήσαμε, αν, όπως ελπίζουμε, πιάσαμε πάτο, όλοι αυτοί σήμερα εργάζονται και προσπαθούν να στήσουν σκαλωσιές για να αρχίσουν οι πολίτες της σωτηρίας την Ανάβαση.

Τα μεγάλα όμως λάθη και οι παράπλευρες απώλειες από αυτά, που σήμερα βιώνουμε και αρχίσαμε να τα ανακαλύπτουμε και να τα μετράμε από το 2008μέχρι και σήμερα, γινόντουσαν και θα συνεχίσουν, έστω μειούμενα, να γίνονται.

Από εμάς όμως τους πολίτες, αφού πρώτα κάνουμε την αυτοκριτική μας, εξαρτάται σε μέγιστο βαθμό, τώρα να τα περιορίσουμε, αν επί τέλους αποφασίσουμε να ανακαλύψουμε τις βασικές κοινωνικές αξίες και εμπεδώσουμε μεταξύ αυτών την έννοια του δημόσιου συμφέροντος, το κοινό δηλαδή συμφέρον του καθενός μας, της αξιοκρατίας και ευνομίας σε κάθε επίπεδο της κρατικής διοίκησης και ημών των ιδίων με γνώμονα την κοινωνική συναίνεση. Στην πρόνοια ζωής και της περίθαλψης. Στην παροχή της ίσης ευκαιρίας στην εκπαίδευση και την πρόσβαση στην νόμιμη παραγωγική εργασία.

Ο Πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και όλοι οι επικεφαλής των κομμάτων του πολιτικού χάρτη της χώρας σήμερα, είναι συγκυριακά παράγωγα της Κρίσης. Για τους περισσότερους το τέρμα της πολιτικής τους καριέρας είναι ορατό, για τους υπόλοιπους και νεώτερους η πρόκληση είναι μπροστά τους. Να μη το ξεχνάνε αυτό.

Ασκούν την κυβερνητική εντολή πάνω στην κινούμενη άμμο της Εθνικής, της Ευρωπαϊκής και Διεθνούς κοινωνικής, χρηματοοικονομικής και πολιτικής αστάθειας. Το ίδιο ισχύει και για την αξιωματική αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα κόμματα.

Η σημερινή όμως κυβέρνηση έχει δύο στοιχήματα να κερδίσει σε ελάχιστο πραγματικό χρόνο που προτρέχει του πολιτικού. Δηλαδή σε χρόνο μηδέν!

Πρώτον το ποιοτικό πρωτογενές πλεόνασμα και δεύτερον την αναπτυξιακή δημοσιονομική ανάταξη, για να μπορέσει να κάνει βιώσιμο το δημόσιο χρέος ώστε η χώρα να μπορέσει να ξαναβγεί στην μακροοικονομική αγορά χρήματος.

Το ποιοτικό πλεόνασμα όμως δεν είναι ένα σκέτο νούμερο. Είναι το αποτέλεσμα, η συνάθροιση, πολλών επί μέρους επεμβάσεων και δράσεων του δημόσιου τομέα για την αύξηση αφενός των κρατικών εσόδων και του περιορισμού αφετέρου των κρατικών δαπανών. Το μάθαμε πια αυτό κυριολεκτικά στο πετσί μας.

Σε αυτό ακριβώς το ισοζύγιο, στην ζυγαριά αυτή κρέμεται η ουσία του πράγματος και μπαίνει το ερώτημα:

Πώς και από πού προέρχεται η αύξηση των εσόδων και πως επιτυγχάνεται ο περιορισμός των δημόσιων δαπανών;

Από την αύξηση της φορολογίας με οριζόντιο αυθαίρετο και εξουσιαστικό τρόπο; Από το πάγωμα της εξόφλησης των κρατικών οφειλών προς την αγορά, από τον περιορισμό των δημόσιων επενδύσεων, από την εσπευσμένη εκποίηση της κρατικής περιουσίας χωρίς την αξιόπιστη και διάφανη αξιολόγηση του ανταποδοτικού δημόσιου οφέλους;

Αν όλα αυτά είναι ο μονόδρομος στον οποίο κυριολεκτικά τρέχουμε λαχανιασμένοι, τότε πρέπει εξ ίσου να σπεύσουμε όλοι να συμφωνήσουμε σε μία ελάχιστη κλίμακα της κοινωνικής ευαισθησίας και ευλαβικής τήρησης του Συντάγματος ώστε να εξασφαλιστεί κατά το μέγιστο δυνατόν η συνέπεια και η συνέχεια του ισοζυγίου;

Αυτή την κλίμακα οι κυβερνώντες άμεσα να την συντάξουν επιδιώκοντας πιεστικά μέχρις εκβιασμού την συμφωνία τόσο τον εταίρων όσο και του απρόσωπου και ψυχρού ΔΝΤ. Για να γίνει η αδιαπραγμάτευτη βάση απέναντι σε μνημονιακές τριτοκοσμικές εμμονές.

Χωρίς αυτή την δυνατότητα η ανάπτυξη και η κοινωνική πολιτική θα παραμείνει άπιαστο όνειρο. Να μην το ξεχνάνε αυτό.

Να μη ξεχνάνε όμως επίσης, ότι η συντριπτική πλειοψηφία τους και ιδιαίτερα οι παλαιότεροι, είναι είτε αμνήμονες της μέγιστης τιμής, που για πολλά χρόνια, οι πολίτες απλόχερα τους απέδωσαν και επιλήσμονες των καθηκόντων τους, είτε είναι προϊόντα μιας χρήσεως. Αρκετοί από αυτούς θα οδηγηθούν στην δικαιοσύνη και περισσότεροι στον Καιάδα της κοινωνικής Ανακύκλωσης στην επόμενη λαϊκή ετυμηγορία.

Για αυτό, το εκλογικό σώμα πρέπει να σκεφτεί δύο και τρεις φορές πριν πάει στο παραβάν της κάλπης. Δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία κάθαρσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας σε ορίζοντα 10ετίας.

Την αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας πρέπει να την θωρακίσουμε και να την διαφυλάξουμε. Να επιδιώξουμε την κοινωνική συνοχή για να την στηρίξουμε παραμερίζοντας τις προσωπικές και συντεχνιακές ιδιοτέλειες και πολιτικές ιδεοληψίες.

Η σημερινή Προεδρική Δημοκρατία μας δεν είναι η βασιλευόμενη του 1950/1960. Οι αποστασίες και οι ανατροπές του κακού παρελθόντος της χώρας δεν επαναλαμβάνονται. Η καλύτερη αντιγραφή τους θα είναι η άτακτη επανάσταση σε κάθε επίπεδο της εθνικής μας ζωής.

_____________

Θα είναι λάθος η κήρυξη της Χ.Α. εκτός νόμου με πολιτική απόφαση.

Ο αυτουργός, οι συναυτουργοί και οι όποιοι ηθικοί αυτουργοί να προσαχθούν αμελλητί στους φυσικούς δικαστές τους και να δικαστούν με τις άμεσες συνοπτικές διαδικασίες του ιδιαίτερα ειδεχθούς εγκλήματος όπως ο νόμος προβλέπει.

Κατά τα άλλα η Χ.Α. βρίσκεται στην Βουλή σύμφωνα με την λαϊκή εντολή, το Σύνταγμα, τους νόμους και τον Κανονισμό της Βουλής.

Παράλληλα όμως τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας οφείλουν να σπεύσουν να εκκαθαρίσουν τους όποιους θύλακες εκκόλαψης, της θαλπωρής και προστασίας των κακοποιών στοιχείων όπου υπάρχουν και επιβουλεύονται την Δημοκρατία και την κοινωνία μας.

Με άλλα λόγια άμεση κάθαρση και του υπόβαθρου πάνω στο οποίο τα στοιχεία αυτά έχουν συστήσει την οργάνωση των εγκληματικών τους δράσεων που συνιστούν την υπόσταση ιδιώνυμου εγκλήματος. Η στήριξη της αστικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας μας και της κοινωνικής συνοχής το απαιτούν.

Μόνο η αστική δημοκρατία μπορεί προστατεύσει την ελευθερία της έκφρασης του λόγου έστω και εάν αυτός ηχεί κακόηχα ή και αγγίζει τα όρια της ασχημοσύνης. Τον παραδίδουμε στην ελεύθερη κρίση του πολίτη και όχι στον σφαγέα του.

Για να μη πάνε χαμένα το αίμα του άτυχου νέου Έλληνα πολίτη Π. Φύσσα και ο πόνος των δικών του και γίνουν βορά στον βωμό της καιροσκοπικής και υποκριτικής πολιτικής σκοπιμότητας, των διαφόρων μέσων μεροληπτικής ενημέρωσης και της κοινωνικής δικτύωσης συμπεριλαμβανομένων.

Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει την αποκλειστική ευθύνη και την μοναδική ευκαιρία να αναβαθμιστεί και να αξιωθεί στην συνείδηση του Έλληνα πολίτη και στην διεθνή κοινή γνώμη.

Κίμων Μ. Κοτσώνης

Χοχλίδες, Δριός 23/9/13