Δεν ελπίζω τίποτα... Μπάχαλο η κατάσταση

Αστυνομικοί εναντίον αστυνομικών. Δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον του κράτους. Ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων υπαλλήλων. Ολοι εναντίον ΔΕΚΟ. Γιατροί του ΕΣΥ εναντίον γιατρών ΕΟΠΥΥ. Αφεντικά εναντίον δούλων. Στουρνάρας εναντίον Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Χρυσή Αυγή εναντίον όλων των λαθρομεταναστών, κυρίως των μικροπωλητών. 

Διότι υπάρχουν και μεγαλέμποροι...

λαθρομετανάστες, Αργεντίνικο τανγκό Τσίπρα εναντίον Καλαματιανού χορού Σαμαρά. Λευκός Πύργος εναντίον Πλατείας Συντάγματος. Χάρος εναντίον συνταξιούχων. Δραχμή εναντίον ευρώ. Λιμενικοί εναντίον λιμενικών. Δικαστικοί εναντίον του νόμου. Νόμοι εναντίον πολιτών. Βενιζέλος εναντίον Βενιζέλου. Στρατιωτικοί εναντίον κυβέρνησης. Ανεργοι εναντίον εργαζομένων και τούμπαλιν. Φτωχοί εναντίον πλουσίων και τούμπαλιν. Πλούσιοι εναντίον φόρων. Καταθέσεις Ελβετίας εναντίον ΣΔΟΕ.

600 πολιτικοί με ύποπτο πόθεν έσχες εναντίον ενός του οποίου η παραγραφή θέλει ακόμα 10 ημέρες. «Τελείωνε».

Τούρκικα σίριαλ εναντίον ελληνικής γλώσσας. Ευρωζώνη εναντίον σφιγμένου ελληνικού ζωναριού. Φάρμακο εναντίον καρκινοπαθών. Πολίτες εναντίον πείνας. 

Σώματα εφόδου. Δεν τα αναγνωρίζει ακόμα το επίσημο κράτος. 

Ο ένας εχθρός του άλλου. Κυκλοφορούμε με προσωπικά σύνορα. Κυκλοφορούν όπλα, 9 στους 10 έχουν αγοράσει όπλο. Για ώρα ανάγκης. Στην ανάγκη θα βγουν με τα όπλα στους δρόμους. Για τα προσωπικά τους σύνορα, λόγω βλακείας, επειδή ενδεχομένως αυτό επιδιώκουν οι δανειστές, οι νέοι αφεντάδες, οι μεγάλες δυνάμεις, επανάσταση στο διαδίκτυο. Αυτό δεν είναι διαδίκτυο. Είναι η χαρά του μαλάκα. Εκτονώνονται στα κόκκινα εσώρουχα της παπαδιάς και μετά γράφουν παπαριές. «Μπράβο ρε τρόικα, τσάκισε το δημόσιο, κάνε και καμιά απόλυση να γουστάρουμε».

Σαν κι αυτό πολλά. Η κατσίκα του γείτονα ψοφάει και ο γείτονας βλέπει και αυνανίζεται. Μύρισε αντρίλα. Παλικάρια παντού. Μια σπίθα περιμένουν να ανάψει. 

Διάβασα σε blog «από δω πετούσαν οι κομμουνιστές τους φασίστες στη θάλασσα. Γιατί σ’ αυτή τη χώρα υπήρξαν και πολύ καλές μέρες». Αν διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο είναι ας πούμε πικρή σάτιρα, Ντεμέκ Πατριωτών. 

Κι αν εσύ ο φοβισμένος, ο χρεωμένος, ο άνεργος, ο απλήρωτος, βρεθείς εν μέσω δύο τέτοιων πατριωτών, ως αδύναμος κι επειδή τα παλικάρια δεν αντέχουν βάρος, θα βρεθείς στη θάλασσα. Πνιγμένος. Και μετά κάποιοι θα θριαμβολογούν. «Ενας λαθρομετανάστης λιγότερος». 

Κι ας είσαι... ήσουν... Ελλην απλός πολίτης.

Άγγελος Πυριόχος