Κερδίζοντας τον χαμένο χρόνο

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Τα μηνύματα έρχονται πανταχόθεν. Η επιμήκυνση του χρόνου κατά τον οποίο η Ελλάδα οφείλει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της ως προς την εκπλήρωση των στόχων της θεωρείται δεδομένη - αρκεί να μην αμφισβητηθούν αυτοί οι στόχοι, όπως κινδύνεψε να συμβεί την προηγούμενη Κυριακή.

Η δυνατότητα να μειώσουμε το - ήδη φουσκωμένο - ...

έλλειμμα σε δύο ή τρία χρόνια και όχι σε ένα αποτελούσε από την αρχή το κλειδί, την λύση του προβλήματος.

Καμιά από τις προεκλογικές δεσμεύσεις - τις λογικές και όχι αυτές που μιλούσαν για στάση πληρωμών στο εξωτερικό, ώστε να... ζούμε μ' αυτά που βγάζουμε - δεν θα μπορούσε να τηρηθεί αν οι πιστωτές μας δεν πείθονταν για την ανάγκη να αναθεωρήσουν τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα που είχαν την έμπνευση (και τον σαδισμό) να επιβάλουν, οδηγώντας τη χώρα στη σημερινή άθλια κατάσταση.

Βέβαια, το πώς κάποιοι προεκλογικά υπόσχονταν ότι είναι δυνατόν να ζούμε με αυτά που... βγάζουμε, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν κερδίσει με τον ιδρώτα τους ούτε ένα ευρώ, αυτό είναι άλλου παππά ευαγγέλιο.

Το πώς βρέθηκαν άνθρωποι να πιστέψουν ανθρώπους που δεν έχουν κερδίσει ούτε ένα ευρώ στη ζωή τους από τη δουλειά τους, είναι επίσης άλλου παππά ευαγγέλιο.

Βάζοντας τα... ευαγγέλια δίπλα-δίπλα, μπορούμε μια χαρά να καταλάβουμε πώς φθάσαμε ως εδώ.

Διότι μόνο κάποιοι που δεν έχουν κερδίσει ούτε ένα ευρώ στη ζωή τους μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι δυνατόν μια χώρα να έλθει σε σύγκρουση με τους δανειστές της, να χρεοκοπήσει, να διακοπούν οι οικονομικές της σχέσεις με το εξωτερικό και παρ' όλα αυτά να συνεχίσει να έχει οποιουδήποτε είδους οικονομική ζωή κερδίζοντας κάτι για να ζουν οι αποκλεισμένοι και σε απομόνωση πολίτες της!

Με αυτή την παραπληροφόρηση, όμως, φθάσαμε στην πολυτέλεια δύο απανωτών εκλογικών αναμετρήσεων και στην διελκυστίνδα των τελευταίων ημερών, ενώ οι Ευρωπαίοι ανέμεναν κυβέρνηση για να συζητήσουν αυτό που πλέον αποκαλείται "τρίτο μνημόνιο" και θα περιλαμβάνει την αναθεώρηση των χρονοδιαγραμμάτων, που θα χαλαρώσει τη θηλιά γύρω από τον λαιμό του λαού.

Μεγάλη σημασία έχει επίσης να μην θεωρηθεί η επιμήκυνση αυτοσκοπός, με την μορφή άλλης μιας "σωτηρίας".

Διότι από μόνη της δεν αρκεί για να λυθούν τα προβλήματα της χώρας.

Η επιμήκυνση πρέπει να συνοδεύεται από άμεσο σήκωμα των μανικιών και σκληρή δουλειά, ώστε η νέα κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί τον χρόνο που θα δοθεί στην Ελλάδα για να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές χωρίς περαιτέρω επιβάρυνση του ήδη χειμαζόμενου λαού.

Η Ελλάδα θα λάβει τον χρόνο που ζητά για να αναπνεύσει. Αλλά θα πρέπει να κερδηθεί και ο χαμένος χρόνος δύο προεκλογικών εκστρατειών...