Παραμύθι χωρίς όνομα!

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Μια ανάσα από τις εκλογές της Κυριακής και όλοι εξακολουθούν να εκλιπαρούν γονατιστοί τον κ. Τσίπρα να εξηγήσει τι θα γίνει στην (απευκταία) περίπτωση που προσερχόμενος στους δανειστές για να διαπραγματευτεί την δανειακή σύμβαση – αφού προηγουμένως έχει με νόμο καταργήσει το μνημόνιο, όπως υποστηρίζει – αυτοί δεν του πουν «παρακαλώ, περάστε, τι θέλετε;».

Η υπόθεση έχει πλέον ξεπεράσει τα όρια του...

εμπαιγμού.

Σε μια εποχή που δεν συγχωρούνται οι μισές κουβέντες και τα «θα δούμε» και «θα δούμε τι επιλογές έχουμε», το μόνο που ακούμε είναι το γενικό και αόριστο «έχουμε συγκεκριμένο σχέδιο».

Τα ίδια έλεγε και ο Γ. Παπανδρέου πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 και… το είδαμε το σχέδιο – που παρεμπιπτόντως περιλάμβανε και αυτό την «επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ».

Ξεκινήσαμε με opengov και live υπουργικά συμβούλια και πομπώδεις εξαγγελίες περί της… δημιουργίας πέντε νέων λεωφορειολωρίδων και καταλήξαμε στο ΔΝΤ μέσω Καστελόριζου.

Τώρα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η αλήθεια είναι πως ο κ. Τσίπρας έχει ένα δίκιο. Πού να το φανταστεί ο άνθρωπος πως ξαφνικά ένα κόμμα της τάξης του 4% θα τετραπλασίαζε εν ριπή οφθαλμού τη δύναμή του, επειδή έσπευσαν στην αγκαλιά του διάφοροι δυσαρεστημένοι της… προηγούμενης σωτηρίας;

Πόσο να αντέξει ο άνθρωπος; Τι να πρωτοπρολάβει; Πόσο γρήγορα να προετοιμαστεί;

Το είπε και ο ίδιος στην προχθεσινή διακαναλική συνέντευξη: «Την ώρα που εμείς μεταμορφωνόμαστε σε μια ενιαία πλατειά λαϊκή δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς»…

Ε, δεν πρέπει να του δοθεί ο αναγκαίος χρόνος γι’ αυτήν την μεταμόρφωση – μετάλλαξη;

Είπε και το άλλο: Ότι η «μεταμόρφωση» ήταν «μια διαδικασία βίαιης ωρίμανσης, για μια πολιτική δύναμη που μέχρι πριν από ενάμισι μήνα ήταν στο 4,6%, ξαφνικά βρέθηκε στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και η μοίρα η ιστορία και ο λαός την έφερε στη θέση σήμερα να διεκδικεί να είναι αυτή που θα βγάλει τον τόπο και το λαό από αυτήν την πολύπλευρη κρίση διεκδικώντας τη διακυβέρνηση του τόπου».

Για να προσθέσει: «Είμαι απολύτως πεπεισμένος και βέβαιος ότι με την ίδια αποτελεσματικότητα που κινηθήκαμε όλο αυτό το διάστημα, με την ίδια αποτελεσματικότητα θα κινηθούμε και αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου».

Απλά είναι πεπεισμένος! Έχει δηλαδή καταφέρει να πείσει τον εαυτό του!

Επομένως, προφανώς, δεν χρειάζεται να πείσει και τους υπόλοιπους!

Και, όπως επίσης είπε, στηρίζει την πεποίθησή του αυτή (περί της δυνατότητας της χώρας για «ισχυρή διαπραγμάτευση στο ευρωπαϊκό πεδίο») στις εξελίξεις στην Ισπανία.

Μας παρέπεμψε μάλιστα να δούμε τις τελευταίες εξελίξεις στην Ευρώπη.

Η αλήθεια είναι βέβαια, πως οι δανειστές είχαν ήδη ανακαλέσει στην τάξη την Ισπανία, διακηρύσσοντας πως οπωσδήποτε θα έχει επιτήρηση από την τρόικα.

Επομένως, το μόνο που γνωρίζουμε, παρά τις συνεχείς γονυκλισίες σε διάφορες συνεντεύξεις, είναι ότι στις 18 (Ιουνίου) το μνημόνιο θα μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Και θα τελειώσουν όλα! Κάτι σαν το αλήστου μνήμης «στις 18 Σοσιαλισμός»!

Όλα αυτά θα συμβούν επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πως είναι δυνατόν να καταργηθεί το μνημόνιο και να εφαρμοστεί (μετά από την σχετική διαπραγμάτευση) η δανειακή σύμβαση.

Υποστηρίζει δηλαδή πως αυτά τα δύο είναι άσχετα!

Μα αν είναι άσχετα, για ποιον λόγο χρειάσθηκε το μνημόνιο; Μπορούσαμε να πάμε να δανειστούμε, να έχουμε μια δανειακή σύμβαση και τέλειωνε η υπόθεση.

Η αλήθεια, όμως, είναι πως, μετά την δυσφήμηση της χώρας, δεν μας δάνειζε κανείς και ανέλαβαν η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ να μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση, με χαμηλότοκο δάνειο που για να δοθεί, εγκρίθηκε από τα κοινοβούλια των 17 χωρών της ευρωζώνης.

Για να συμβεί, όμως, αυτό, δημιουργήθηκε ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων, το μνημόνιο, το οποίο η χώρα, δια της τότε κυβέρνησής της (νόμιμα εκλεγμένης και με πάνω από δέκα μονάδες διαφορά) αποδέχθηκε ως προϋπόθεση για να λάβει το δάνειο μέσω της δανειακής σύμβασης.

Τι δεν καταλαβαίνετε;

Μας είπε, βέβαια, ο κ. Τσίπρας πως εν μέρει θα το εφαρμόσει το μνημόνιο. Με τον δικό του τρόπο βέβαια.

«Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε βεβαίως αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο τομέα», είπε. Δηλαδή, αν μπορούσε, θα το έκανε κι’ αυτό!

Παρακάτω, όμως, αποδέχεται το μνημόνιο και το… διατηρεί:

«Βεβαίως έχουμε δεσμεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις δεσμεύσεις αυτές δε θα τις απεμπολήσουμε. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε στόχο τη δημοσιονομική εξισορρόπηση βεβαίως. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε στόχο και χρειαζόμαστε και τη βοήθεια των εταίρων σε αυτό, να έχουμε ένα χρέος το οποίο να μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε χωρίς να θέτουμε το λαό μας στον κίνδυνο της αδυναμίας επιβίωσης».

Αυτό είπε! Επομένως, δέχεται τους στόχους του μνημονίου, αλλά υποστηρίζει πως θα τους εξυπηρετήσει με τον δικό του τρόπο. Τον οποίο δεν αποκαλύπτει.

Όπως δεν αποκαλύπτει και το τι θα συμβεί αν δεν γίνουν αποδεκτοί οι όροι που θα θέσει κατά την δική του διαπραγμάτευση.

Όχι μόνο επειδή οι γενναίοι στρατιώτες στη μάχη πάνε για να νικήσουν και όχι για να πεθάνουν (όπως λέει και το γνωστό τραγούδι από το «Παραμύθι δίχως όνομα» του αείμνηστου Καμπανέλη), αλλά και επειδή βασίζει την αισιοδοξία του στις… «αναλύσεις που κάνουμε, στη γεωπολιτική ανάλυση στην ανάλυση συμφερόντων ανάμεσα στις διαφορετικές εκδοχές. Και βλέπουμε ότι δεν έχει κανένα συμφέρον σήμερα στην Ευρωζώνη, η Ευρωζώνη να διαλυθεί».

Και πάντως, δεν μπορεί κανείς να αποκαλύπτει τα σχέδιά του, διότι έτσι τα πληροφορείται ο εχθρός και προετοιμάζεται αναλόγως!

Οπότε, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες οφείλουν να ψηφίσουν στα τυφλά, διότι αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον της… παραπλάνησης του εχθρού, δηλαδή των γνωστών κουτόφραγκων!

Και όχι μόνο αυτό. Ο κ. Τσίπρας μας είπε πως «ο ελληνικός λαός είναι ώριμος και ξέρει και την δυσκολία που θ’ αντιμετωπίσουμε και στην πιο θετική εκδοχή της διαπραγμάτευσης και τις δυσκολίες που μπορεί ν’ αντιμετωπίσουμε εάν υπάρξουν προβλήματα στη διαπραγμάτευση».

Και μάλιστα, ο κ. Τσίπρας λαμβάνει ως δεδομένο ότι θα έχει την ανοχή του λαού!

Όπως είπε, «σήμερα δε χρειάζεται εμείς να διεκδικήσουμε πίστωση χρόνου, την έχουμε ούτως ή άλλως από έναν λαό ο οποίος μας δίνει την επιλογή του, γιατί έχει φτάσει στο αμήν. Και από μας το πρώτο που ζητάει, ξέρει ότι δεν είμαστε μάγοι, το πρώτο που ζητάει είναι επιτέλους να υπάρξει σε αυτόν τον τόπο δικαιοσύνη, αξιοκρατία, να καθαρίσουμε το τόπο από τη βρωμιά όλων αυτών που τα προηγούμενα χρόνια κερδίζανε στην ανάπτυξη και θέλουν και τώρα που ο λαός υποφέρει να κερδίζουν. Αυτό ζητάει πρωτίστως από μας αυτός ο λαός ο ταλαιπωρημένος. Δεν ζητάει από μένα να γίνω Ιησούς Χριστός και να περπατήσω στη θάλασσα, ζητάει όμως με σχέδιο και με επιμονή να ανοικοδομήσουμε τη χώρα από τα ερείπια που δημιούργησαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία και να καθαρίσουμε το τοπίο από τη διαπλοκή και να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου, που θα μοιραστεί δίκαια στον ελληνικό λαό».

Συγγνώμη, αλλά δεν είναι έτσι. Όσοι τον ψηφίζουν, το κάνουν επειδή πιστεύουν ότι στις 18 δεν θα υπάρχει μνημόνιο και θα τελειώσουν με τρόπο μαγικό τα βάσανά του.

Ούτε πίστωση χρόνου του δίνουν, ούτε τίποτε. Να περπατήσει στη θάλασσα του ζητούν! Διότι όλα τα άλλα, τα σε βάθος χρόνου, τα είχε υποσχεθεί και ο κ. Παπανδρέου – και είδαμε τα αποτελέσματα!

Από όλα τα παραπάνω, μπορούμε τελικά να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο κ. Τσίπρας σκοπεύει να εφαρμόσει το μνημόνιο.

Και απλώς στο άδειο τραπέζι της χώρας σερβίρεται άλλο ένα παραμύθι χωρίς όνομα!