Πτωχεύουμε ως κοινωνία

Αυτό που συμβαίνει, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, στον τομέα της ασφάλειας του πολίτη έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Οι ληστείες και γενικότερα η εγκληματικότητα τείνουν να λάβουν εφιαλτικές διαστάσεις και είναι ενδεικτικό τον Μάιο που πέρασε έγιναν πάνω από...

5.300 συλλήψεις.

Περίπου 173 την ημέρα. Και αυτό μόνο τον Μάιο. Μέσα σε έναν μήνα κατά τη διάρκεια του οποίου όμως πέραν των συλλήψεων υπήρξαν και δραματικά γεγονότα. Όμοια με αυτά που το τελευταίο διάστημα απασχολούν τους Ελληνες πολίτες συνολικά.

Κακοποιοί οπλισμένοι μάλιστα σαν αστακοί εισβάλλουν σε καταστήματα ακόμη και περίπτερα. Και είναι έτοιμοι να πυροβολήσουν με το παραμικρό. Κάτι που κάνουν με αποτέλεσμα να έχουμε θύματα σχεδόν για… πλάκα.

Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός πως εισβάλλουν σε σπίτια. Ημέρα και νύχτα. Με τα καλάσνικοφ στα χέρια. Ακόμη και με χειροβομβίδες. Απειλούν οικογένειες με μικρά παιδιά. Κλέβουν ό,τι βρουν και φεύγουν ανενόχλητοι.

Αν αυτό δεν αποτελεί την πλήρη καταβαράθρωση της χώρας σε συνδυασμό με όσα ζούμε στο χώρο της Υγείας αλλά και της Παιδείας τότε τι την αποτελεί; Δεν είναι πια ανάγκη να περιμένουμε το μεγάλο… μπαμ. Την όποιας μορφής πτώχευση.

Έχουμε ήδη πτωχεύσει ως κοινωνία. Αν πλέον δεν μπορούμε να πάρουμε φάρμακα για τους αρρώστους και δεν αισθανόμαστε ασφαλείς μέσα στα σπίτια μας τότε τι χειρότερο να συμβεί.

Άκουγα μάλιστα πως υπάρχουν περιοχές που οι κάτοικοι κάνουν ρεφενέ για να πληρώσουν εταιρείες ασφάλειας. Και θυμήθηκα καταστάσεις σε χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού την περίοδο των αλλαγών.

Όπου το έγκλημα, σε όλες τις μορφές του, ήταν ανεξέλεγκτο και η μαύρη αγορά κυριαρχούσε σε όλους τους τομείς της οικονομίας.

Του ΤΑΣΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ