Από τον Α. Παπανδρέου στον Αλ. Τσίπρα: Σα να μην πέρασε μια μέρα…

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν και πιστεύω ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί αφελείς που να πιστεύουν ότι είναι δυνατόν ο Αλέξης Τσίπρας να υλοποιήσει όλα όσα υπόσχεται, αισθάνομαι την ανάγκη να ενημερώσω τους... «πρόθυμους» να πειστούν πως τα ίδια ακριβώς είχε υποσχεθεί και ο Γιώργος Παπανδρέου – με τις ίδιες φράσεις και στον ίδιο τόπο, την Αθηναΐδα!

Είναι προφανές ότι μεταξύ της 22ας Φεβρουαρίου 2009 (ομιλία Γ. Παπανδρέου) και της 1ης Ιουνίου 2012 (ομιλία Α. Τσίπρα), δεν...
έχει περάσει ούτε μία ημέρα, δεν έχει μεσολαβήσει τίποτε, όλα βρίσκονται και πάλι στο σημείο μηδέν των κούφιων λόγων και υποσχέσεων.

Είναι επίσης προφανές ότι όπως ακριβώς ο Γ. Παπανδρέου δεν έπραξε το παραμικρό από όσα υποσχέθηκε, το ίδιο θα έπραττε και ο Α. Τσίπρας – αν υποθέσουμε ότι θα βρίσκονταν αρκετοί για να τον πιστέψουν, δίνοντας και σ' αυτόν την ευκαιρία να... μην πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του.

Αξίζει μάλιστα να σημειώσουμε πως ο κ. Τσίπρας στην ομιλία του κατόρθωσε να πάει ακόμη πιο πίσω, στον Ανδρέα Παπανδρέου, υποσχόμενος ότι θα ηγηθεί ενός νέου… κινήματος των Αδεσμεύτων, που θα απλώσει την εξουσία του στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο!

Στην Αθηναΐδα, λοιπόν, σα να μην πέρασε μια μέρα, ακούστηκαν τα ακόλουθα:

Α. Τσίπρας: Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης.

Γ. Παπανδρέου: Πέντε εθνικές προτεραιότητες.

Α. Τσίπρας: Σχέδιο-πυξίδα.

Γ. Παπανδρέου: Με πυξίδα τις αρχές μας.

Α. Τσίπρας: Οδικός χάρτης για μια νέα Ελλάδα.

Γ. Παπανδρέου: Οδικός χάρτης για έξοδο από την κρίση.

Α. Τσίπρας: Αναδιανομή του πλούτου.

Γ. Παπανδρέου: Δίκαιη ανακατανομή.

Α. Τσίπρας: Φορολόγηση του πλούτου, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, περιουσιολόγιο.

Γ. Παπανδρέου: Ανατροπές στη φορολογία ώστε να πληρώνουν οι λίγοι που έχουν πολλά. Όχι φοροαπαλλαγές στη μεγάλη περιουσία και τα μεγάλα εισοδήματα.

Α. Τσίπρας: Βελτίωση ποιότητας παρεχομένων υπηρεσιών.

Γ. Παπανδρέου: Ποιότητα υπηρεσιών από το κράτος.

Α. Τσίπρας: Αξιοπρεπής διαβίωση.

Γ. Παπανδρέου: Αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.

Α. Τσίπρας: Επανασχεδιασμός ΕΣΠΑ.

Γ. Παπανδρέου: Αξιοποίηση ΕΣΠΑ.

Α. Τσίπρας: Εθνικοποίηση και μετά κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Τράπεζες υπό κοινωνικό έλεγχο.

Γ. Παπανδρέου: Αυστηροί κανόνες στις τράπεζες και κρατικοποιήσεις όπου χρειαστεί.

Α. Τσίπρας: Διαύγεια, ηλεκτρονικής συνταγογράφηση, πληροφοριακό σύστημα παρακολούθησης του συνόλου των δημοσίων δαπανών.

Γ. Παπανδρέου: Υπογραφές υπουργών σε δημόσια θέα (σύστημα Διαύγεια), διαφάνεια, μηχανοργάνωση και ηλεκτρονική διακυβέρνηση.

Α. Τσίπρας: Ισότιμη συμμετοχή στην ΕΕ.

Γ. Παπανδρέου: Ισότιμη συμμετοχή στο παγκόσμιο χωριό.

Α. Τσίπρας: Ταμείο Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Γ. Παπανδρέου: Κλείνουμε οριστικά το μαύρο κεφάλαιο της επιδρομής στα ασφαλιστικά δικαιώματα και στα αποθεματικά των Ταμείων.

Α. Τσίπρας: Δεν είμαστε επαίτες.

Γ. Παπανδρέου: Όχι επαιτεία.

Α. Τσίπρας: Ολική ή μερική διαγραφή δανειακών υποχρεώσεων υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Γ. Παπανδρέου: Προστασία του δανειολήπτη. (Υπενθυμίζω και τον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, πρωτοβουλία της κ. Κατσέλη, που τώρα κάνει την... επανάστασή της μέσω ΣΥΡΙΖΑ).

Α. Τσίπρας: Δημοκρατική αναδιοργάνωση του Κράτους.

Γ. Παπανδρέου: Δημοκρατική αναδόμηση του Κράτους.

Α. Τσίπρας: Πάγωμα ιδιωτικοποιήσεων.

Γ. Παπανδρέου: Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι παρωχημένη συνταγή.

Α. Τσίπρας: Παραχώρηση ταξιδιωτικών εγγράφων στους μετανάστες (δηλαδή παραχώρηση διαβατηρίου!).

Γ. Παπανδρέου: Ένταξη των μεταναστών.

Α. Τσίπρας: Πρόγραμμα επεξεργασμένο βήμα – βήμα.

Γ. Παπανδρέου: Θα πάμε γραμμή-γραμμή τον προϋπολογισμό.

Α. Τσίπρας: Ανεξάρτητη, πολυδιάστατη, ενεργητικά φιλειρηνική εξωτερική πολιτική (απαλλαγμένη από τον ατλαντισμό, λέει το πρόγραμμά του), με έμφαση στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, την Παλαιστίνη.

Γ. Παπανδρέου: Πολυπολικός κόσμος, παρουσία στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο και επίσης αναφορά στην Παλαιστίνη.

Και η επιτομή όλων:

Τον Φεβρουάριο του 2009, στην Αθηναΐδα, ο κ. Παπανδρέου εξεστόμισε την πρώτη εκδοχή του «Λεφτά υπάρχουν!», λέγοντας… «θα τα βρούμε τα λεφτά»!

Τον Ιούνιο του 2012, πάλι στην Αθηναΐδα, ο κ. Τσίπρας δήλωσε: «Διαβεβαιώνουμε ότι οι πόροι μπορούν να εξοικονομηθούν»!

Επομένως, όχι μόνο υπήρχαν λεφτά, αλλά ο «θησαυρός» εξακολουθεί να υπάρχει!

Προφανώς υπάρχει, αλλά ο κ. Τσίπρας τον αναζητεί στη φορολογία. Διότι, αν και αντιγράφοντας την ιδέα από τη Νορβηγία – την οποία, όμως, πρώτος έχει αντιγράψει ο κ. Μανιάτης του ΠΑΣΟΚ – λέει ότι σκοπεύει να δημιουργήσει αποκλειστικά δημόσιο ταμείο όπου θα μεταφέρονται «όλα τα δικαιώματα επί του φυσικού και του ορυκτού πλούτου της χώρας, περιλαμβανομένων και των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων», σπεύδει σ’ αυτό το «πιθανών» να προσθέσει και την φράση «εφόσον αποδειχθούν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα»!

Ευθυγραμμίζεται δηλαδή με όσους δεκαετίες τώρα υποστηρίζουν πως δεν είναι βέβαιη η ύπαρξη κοιτασμάτων ή, ακόμη και αν υπάρχουν δεν είναι οικονομικά εκμεταλλεύσιμα, αν και στο μεταξύ υπάρχει το αδιαμφισβήτητο γεγονός της Κύπρου και δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι τέτοια κοιτάσματα υπάρχουν μόνο περί την μεγαλόνησο και μετά ξεκινά μια… θαλάσσια έρημος ξεραΐλας!

Όσον αφορά δε στην εξωτερική μας πολιτική, ο κ. Τσίπρας πηγαίνει ακόμη πιο πίσω! Στο… ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο! Διότι υπόσχεται να απαλλάξει την εξωτερική μας πολιτική και από τον… «ατλαντισμό»! Και επομένως, δεν θα μας απομακρύνει μόνο από την ΕΕ, αλλά και από το ΝΑΤΟ!

Τι ακριβώς συμβαίνει, λοιπόν;

Μια εκδοχή είναι πως ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του κατέφυγαν στην εύκολη λύση: Αναζητώντας τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να κοροϊδέψει ο Παπανδρέου τους Έλληνες και να υφαρπάσει την ψήφο τους, ανέτρεξαν στις ομιλίες του, βρήκαν αυτήν της Αθηναΐδας και την αντέγραψαν (με ολίγον από ομιλία Παπανδρέου στη ΔΕΘ, τον Σεπτέμβριο του 2009).

Μια δεύτερη εκδοχή είναι πως στέρεψαν από ιδέες και μας «ξεπέταξαν» ανακυκλώνοντας μια παλιά ομιλία Παπανδρέου, με σκοπό να χαϊδέψουν κι’ αυτοί τα αυτιά των ευπίστων. Και αφού ο Παπανδρέου είχε βρει την συνταγή, γιατί να κουραστούν και να στύψουν το μυαλό τους να κατεβάσει καινούργιες ιδέες; Αρκούσε να προσθέσουν και μερικά από τα γνωστά αντιαμερικανικά του Α. Παπανδρέου και το παλιό δοκιμασμένο σχέδιο θα έμπαινε σε εφαρμογή.

Αυτές, βέβαια, είναι οι «καλές», οι ανώδυνες εκδοχές.

Δεν είμαι οπαδός των θεωριών συνωμοσίας, αλλά επειδή με κάτι τέτοια εξαπατούσε τον λαό και ο Ανδρέας Παπανδρέου και επειδή μαζεύτηκαν πολλές συμπτώσεις, όλα δείχνουν ότι τίθεται ξανά και ξανά σε εφαρμογή ένα αρχικό σχέδιο, που δείχνει να βασίστηκε σε σοβαρή μελέτη ψυχοπολιτικού περιεχομένου.

Την οποία καλείται κάθε φορά να εφαρμόσει ο επόμενος κατάλληλος «πρόθυμος»…