Δεν ξεχνώ τον Ανδρέα, τον Πάγκαλο, τον Γιωργάκη.

Αφού όλα δείχνουν ότι πάμε κατά διαόλου σε συνδυασμό με εκλογές, οφείλω να θυμάμαι και να σας θυμίσω διάφορα χαριτωμένα περασμένων χρόνων. Διότι η πολιτική χρόνους δεν κοιτά. Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι. Ή… πάλι δικά τους θα ’ναι.

Μπορεί να μην είναι κανενός. Αυτή η χώρα είναι δικιά μας… σήμερα. Αύριο θα την πάρει το Αγγλικό Δίκαιο. Δεν ξεχνώ λοιπόν διάφορα ας πούμε πολιτικά, που ενώ τα κορόιδευε ο κόσμος, συγχρόνως τα επιβράβευε στις κάλπες. Χρόνια Πολλά ...

Ανδρέα Παπανδρέου.

• «Ιστορία μου αμαρτία μου». Ο ύμνος του ηγέτη, η Ρίτα Σακελλαρίου αγαπημένη τραγουδίστρια του Ανδρέα, αν και του ταίριαζε περισσότερο το άλλο που έλεγε «Αν είναι η αγάπη αμαρτία».
• «Εδώ και τώρα». Το «εδώ» το κατάλαβα. Εκείνο το «τώρα» έμεινε λίγο φλου αρτιστίκ, το μπέρδεψε με την πολεμική κραυγή των Γιαπωνέζων «Τόρα – τόρα – τόρα», ήτανε και το τραγούδι «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», μας έμεινε τελικώς το «κούφια η ώρα».
• Περήφανα γηρατειά». Σήκω Ανδρέα να τα δεις πώς τα έκανε το παιδάκι σου. Περήφανη ζητιανιά.
• «Κάθαρση». Τελικώς έμεινε στην αιμοκάθαρση και σε μας η βρωμιά.
• «Δώσ’ τα όλα». Είχε κι ένα «Τσοβόλα» μπροστά. Δεν τα έδωσε ο Τσοβόλας και ολοκλήρωσε το θέλημά του ο Γιωργάκης. Τα έδωσε όλα και πήρε δρόμο. Αν πήρε και κάτι άλλο θα το πει η Ιστορία.
• «Ραντεβού με την Ιστορία». Αυτή η κακομοίρα η Ιστορία είναι μια γριά που γυρίζει μ’ ένα καροτσάκι στο κέντρο της Αθήνας παραμιλώντας και βρίζοντας. Ακόμα ψάχνει να καταλάβει σε ποια γωνία της έκλεισε ραντεβού ο Ανδρέας.
• «Κάρμινα Μπουράνα»: Αμα το ήξερε ο Ορφ ότι θα γίνει η φωνή των μεγαφώνων στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ, θα έδινε άλλον τίτλο. Δεν μπορώ να σας τον πω, κάτι σαν αυτό που λέμε «…άνα την κάναμε την Καρμίνα». Οπου η Καρμίνα ήταν μια που ψήφισε ΠΑΣΟΚ. Πονεμένη ιστορία.
• «Ωσεί παρών»: Ετρεχε ο Ελληνας στα σχολικά λυσσάρια να βρει τι διάολο ήταν αυτό. Τελικώς κατάλαβε κάτι σαν «όση τόση» αλλά ο Ανδρέας ήταν παρών όπως ο Μπρέζνιεφ στην Κόκκινη Πλατεία, πεθαμένος άνθρωπος.
• «Αναδόμηση». Ασ ’τα να πάνε στο διάολο. Φλου κι αυτό, το ρίξαμε στη δόμηση κι αντί να χτίσουμε κράτος, χτίσαμε τα σπίτια του παρακράτους.
• Καστρί – Εκάλη – Ελούντα: Αχ τι ωραίες διαδρομές. Απ’ το Καστρί στο μυστρί. Της Εκάλης τα κάλλη τα είδαμε στην Ελούντα. Ψωμί και Ελούντα φάγαμε και κυρίως φάγανε.
• «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ»: Τα γνωστά. Το ίδιο συνδικάτο. Ο,τι καταλάβατε κατάλαβα. Τους κάτσαμε. Απλώς κάναμε πουτανιές να μη μας περάσουν για εύκολες.
• «Αλλαγή»: Βασικά για ανταλλαγή το είχαν, τα έκαναν αλλαγή, αλλά έχασαν την προθεσμία. Αυτό που όταν αγοράσεις κάτι σου ’λεγε «μπορείτε να το αλλάξετε μέσα σε 3 ημέρες 10-12 το πρωί». Δεν μπόρεσαν να κάνουν την αλλαγή και το κράτησαν. Στο συρτάρι.
• «Πρασινοφρουροί»: Λίγο να δείτε ποιοι είναι στην κυβέρνηση σήμερα, θα καταλάβετε. Τα πράσινα μπερέ, τα πράσινα φούμαρα, αντί να τους πιάσουμε στα πράσα μας έπιασαν στα πράσινα. Σήμερα, τους λένε κηπουρούς. Με πρασινάδες ασχολούνται κι αυτοί.
• «Εθνική Αντίσταση»: Μα πόσοι αντιστασιακοί πια. Αγέννητα του ’40, μαθητές Δημοτικού στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ψαράδες που έριχναν δίχτυα ανοιχτά της Μακρονήσου πήραν σύνταξη ως αντιστασιακοί. Λογικό μετά να… τυφλωθούν μερικές χιλιάδες. Από τις εκρήξεις των αντιστασιακών συντάξεων.

Θέλετε κι άλλο ή να σκάσω απ’ το κακό μου;

Πα-παγκαλάκια

Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον Θόδωρο Πάγκαλο, επειδή δεν θα κατέβει στις εκλογές. Είναι που του είπε ο γιατρός «μην κατεβαίνεις σκάλες». Δεν του ταιριάζει το τραγούδι «Ανεβαίνω σκαλοπάτια, ανεβαίνω ανηφοριές». Λοιπόν ο άντε καλλιά σου θα μείνει στην ιστορία, όχι για το έργο του αλλά γι’ αυτά που έλεγε.

• «Πρωθυπουργός ο Γιώργος; Εγώ θα φύγω από το ΠΑΣΟΚ». Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Πάγκαλος είναι Λέων, άρα σταθερό ζώδιο. Ισως έχει Σελήνη στην αστάθεια.
• «Η Γερμανία κάποτε ήταν ένας γίγαντας με πήλινα πόδια. Τώρα θα μπορούσε να θυμίσει τον Pantagruel, έναν τεράστιο όγκο με κτηνώδη δύναμη και παιδικό μυαλό». Κι όταν συναντήθηκε ο Πάγκαλος με τον τεράστιο όγκο της Γερμανίας, είπε: «Μωρέ τι μου ’λεγαν ότι βουνό με βουνό δεν σμίγει».
• 1993: «Η υπόθεση του ονόματος του κράτους των Σκοπίων είναι μια χαμένη υπόθεση». Το είπε μασώντας φύλλα δάφνης ο Πύθιος και έγιναν τα Σκόπια… Μακεδονία.
• «Δωρολήπτη»: Ετσι αποκάλεσε τον Ανδρέα Παπανδρέου επειδή δανειζόταν από παντού για τη ροζ βίλα. Στη συνέχεια μπήκε στην ομάδα των τεσσάρων που κινήθηκαν για να ανατρέψουν τον Ανδρέα.

Τον Γιωργάκη μην τον κλαις

Πάμε πίσω. Όταν ο Γιωργάκης, που πάντα παραμένει Γιωργάκης, ήταν κάτι άλλο ενώ σήμερα είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και ίσως εκλεγεί ξανά βουλευτής.

• «Ήμουν εναντίον των επαγγελματιών πολιτικών. Δεν μου πήγαινε αυτή η μορφή πολιτικής δράσης, είχα απέχθεια». Αχ βρε παιδάκι μου. Με το ζόρι σε βάλανε. Όχι, ναι. Πολύ καλά μας έκανες αυτά που μας έκανες. Πού ακούστηκε με το ζόρι πρωθυπουργός.
• «Είχα κάνει τις ίδιες δουλειές με τον μετανάστη στη Σουηδία. Η βασική δουλειά του Ελληνα στη Σουηδία ήταν καθαριστής. Υπήρχαν μεγάλες εταιρείες, οι οποίες αναλάμβαναν να καθαρίσουν εργοστάσια, σχολεία, τα πάντα. Εγώ δούλευα στη «Μεγάλη Καθαριότητα»…». Ετσι όταν έγινε αυτό που με το ζόρι έγινε, «καθάρισε» σχολεία, εργοστάσια, τα πάντα. Τα έκανε αόρατα ο Μεγάλος Καθαριστής.
• «Στην Αμερική έχω δουλέψει σε κουζίνα «πιατάς», ξέρετε τώρα λάντζα». Μετά έκανε λάντζα στη Μέρκελ. Μάθε τέχνη κι άστηνε.
• «Θα ήταν ενδιαφέρον να κάνουμε τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ Internet Cafe. Να μπορούν να έρχονται οι πολίτες εκεί για επιμόρφωση, για διάλογο». Για Internet δεν ξέρω, πάντως αυτή τη στιγμή, ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ χωρά σ’ ένα… καφενείο.

Όλα αυτά, όταν ο Γιωργάκης ήταν υπουργός Εξωτερικών και τον πίεζαν -πάντα- να γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Να μην τα ξεχνάμε αυτά.

Άγγελος Πυρίοχος