Πάρε τον Γιώργο και κοπάνα τον Παπαδήμο

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ήρθαν πιο κοντά από ποτέ κι αλαλάζουν. Μας ζητούν να μειώσουμε όχι απλά τις αμυντικές μας δαπάνες αλλά ακόμη και των αριθμό των εισακτέων στις Στρατιωτικές Σχολές μας. Να απολύσουμε κι από τους εν υπηρεσία.

Δεν είμαστε το Λουξεμβούργο ή το Βέλγιο. Δεν συνορεύουμε με τον Άγιο Μαρίνο, την χώρα – λακκούβα, την Ολλανδία, ή την Δανία.

Ποιος θα μας εγγυηθεί τα σύνορα μας. Αν γίνει κάτι ποια αρωγή θα έχουμε; Την ευχή του Βέστερβελε και του αντρούλη του; Θα πάει ο...

Τόμσεν εθελοντής στην 16η Μεραρχία στον Έβρο;

Χλωμό το βλέπω.

Δίπλα μας έχουμε ένα αρπακτικό, την ισλαμοφασιστική Τουρκία, παγκόσμια πρωταθλήτρια των Γενοκτονιών, κυπελλούχο στο αγώνισμα «παραβιάζω όποια συμφωνία υπογράφω». Τα θεμέλια του κράτους τους, οι θεσμοί, τα κρατικά όργανα των γειτόνων μας, η Ιστορία τους κι η σύγχρονη πολιτική τους είναι ποτισμένα από ελληνικό, αρμένικο και κούρδικο αίμα. Μαζικοί φόνοι, βιασμοί, εξανδραποδισμοί, πλιάτσικο, καμμένα χωριά, διεθνείς τσαμπουκάδες κι απειλές στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Οι αρχισαράφηδες μας ζητούν μια ολική έκπτωση. Σε λίγο για να βγαίνουν τα νουμεράκια, θα μας ζητήσουν να εκτελούμε τους γέρους άνω των 70, για να λυθεί και το ασφαλιστικό.

Είμαστε πλέον μια τρίχα από την κόκκινη γραμμή, αν κι εγώ πιστεύω ότι ήδη την έχουμε περάσει.
Και τι έχουν απέναντι τους οι νέοι βάρβαροι; Τον …Παπαδήμο, που πάει κι έρχεται όπως πήγε. Δεν είναι πρωθυπουργός, είναι το κούριερ της Τρόϊκας και των Γερμαναράδων, οι οποίοι για τρίτη φορά στην σύγχρονη Ιστορία, διαπράττουν Ύβρη. Αυτή τη φορά όχι με τα όπλα. Με τα φράγκα, την οικονομική και πολιτική δύναμη.

Το χρέος είναι και όπλο. Δικό μας όπλο. Δεν θέλουν την χρεωκοπία, την απεύχονται, παρ ΄ότι μας απειλούν συνεχώς με αυτήν και επιστροφή στη δραχμή. Την φοβούνται όσο κι εμείς, γιατί δεν έχουν ούτε αυτοί ιδέα για τις συνέπειες, για την άγνωστη εκρηκτική ύλη που μπορεί να πυροδοτηθεί.
Ποτέ η Πατρίδα δεν βρέθηκε σε τόσο δεινή θέση με τόσο ελλιποβαρή ηγεσία. Πάρε τον Γιώργο και κοπάνα τον Παπαδήμο.

Είναι η ώρα της μεγάλης παράταξης και του Αρχηγού της. Της κοινωνικά φιλελεύθερης, λαϊκής και πατριωτικής. Είναι η ώρα μιας σαφούς και σταθερής θέσης αληθινής διαπραγμάτευσης, που θα βάλει φρένο στον εξευτελισμό και θα απαιτεί αυτά που πραγματικά θα βγάλουν τη χώρα και το Λαό από το αδιέξοδο. Χρήμα που δεν θα πηγαίνει μόνο στην αποπληρωμή των δανεικών αλλά στην χρηματοδότηση της ανασυγκρότησης της παραγωγικής μας βάσης. Χρήμα που θα ξοφληθούν τα χρέη προς τις παραπαίουσες αληθινές επιχειρήσεις, που θα κινήσουν τη μηχανή της οικονομίας, θα συνεχιστούν τα έργα υποδομής, χρήμα που θα κυκλοφορήσει στην πεθαμένη αγορά.

Και αληθινές μεταρρυθμίσεις, όχι πράσινες ιδεοληπτικές ανοησίες για την νομιμοποίηση της σάρας και της μάρας από την Ασία ή που θα τρώει τους Έλληνες και τις ήδη κολοβές αποδοχές τους και θα κάνει την χώρα κουφάρι. Μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν αληθινές επενδύσεις, σπάσιμο των γραφειοκρατικών εκβιαστικών μηχανισμών.

Για όλα αυτά χρειάζεται νέα ηγεσία Λοιπόν: Εκλογές, εκλογές, εκλογές. Φτάνει πια με τις ισορροπίες, τα ακροβατικά παιχνίδια με τους θεσμούς. Ωραία, εκπληρώθηκε το όραμα του σύμπαντος Ελληνισμού, έγινε υφυπουργός ο «μπουμπούκος». Πάμε γι’ άλλα τώρα. Ας σοβαρευτούμε…