Ο κατήφορος

Με περισσή υποκρισία πολλοί παριανοί, πριν από μερικά χρόνια, έλεγαν ότι η είσοδος του Ραγκούση στο δήμο θα έφερνε την πολιτική και πολιτιστική επανάσταση στην Πάρο. Αντί όμως της επανάστασης διαπιστώσαμε, αργά μεν, ότι όλα ήταν μια ουτοπία. Η πολιτική και πολιτιστική επανάσταση δεν έφτασε ποτέ, ο δε πρώην δήμαρχος χρησιμοποίησε την τοπική αυτοδιοίκηση προκειμένου να πετύχει την πολιτική του ανέλιξη. Η απόδρασή του συνοδεύτηκε, μετά από λίγο καιρό, από το σκάνδαλο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, ένα γεγονός που ήρθε να ταράξει τη χειμωνιάτικη ραστώνη των παριανών, η μέχρι τότε "χρηστή", κατ' άλλους, διοίκηση του δήμου φανέρωσε τη γύμνια της. 

Τρία χρόνια μετά και αφού καμιά μέριμνα δεν λήφθηκε από την δημοτική αρχή, προκειμένου να μην ξαναδούμε τέτοια φαινόμενα, η κακοδιαχείριση των οικονομικών του 1ου Δημοτικού σχολείου, αλλά και τα προβλήματα που υπάρχουν στο Δημοτικό σχολείο Αρχιλόχου-Μάρπησσας, θέτουν σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία του Δήμου, αλλά το κυριότερο απ' όλα αναδεικνύουν με τον πιο παραστατικό τρόπο την ανυπαρξία ελέγχου, τόσο από την δημοτική αρχή, όσο και από την αντιπολίτευση, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων όπως αυτή του κ. Κώστα Μπιζά. 

Τα ποσά που διακινήθηκαν και στις δύο πρωτάκουστες για τα παριανά δεδομένα περιπτώσεις είναι μεγάλα και στερήθηκαν απ' όλους όσους τα χρειάζονταν.

Η αναγκαιότητα δημιουργίας μιας νέας, φρέσκιας και άφθαρτης παράταξης, με νέο όραμα, που θα οδηγήσει την Πάρο στη νέα της πορεία, ξεφεύγοντας από παλαιοκομματικές αντιλήψεις είναι πλέον απαίτηση όλων των παριανών, δεν αντέχουν πια τις ραδιοφ(ο)νικές ανούσιες κοκορομαχίες, θέλουν να δουν την Πάρο να πηγαίνει μπροστά, όχι προς τον γκρεμό, αλλά στον ίσιο δρόμο.