"Μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφοίν μύθον ακούσης"

Πολλοί δυσανασχέτησαν γιατί όλες αυτές τις μέρες με τα τόσα σοβαρά επεισόδια που έγιναν σχεδόν σε όλη την Ελλάδα εγώ δεν έγραψα τίποτα.

Πάντα δεν μου αρέσει να εκφράζομαι εν θερμώ, πάντα περιμένω να εξελιχθεί ένα γεγονός και μετά να γράφω τη γνώμη μου. Κάθε θάνατος ανθρώπου με οποιοδήποτε τρόπο και αν γίνει, εκτός εκείνου της ανωτέρας βίας, είναι αποδοκιμαστέος, γιατί το δικαίωμα στη ζωή το έχουν όλοι. Σίγουρα λυπήθηκα και στενοχωρήθηκα που ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του, τα λόγια πολλές φορές είναι φτωχά να περιγράψουν τα συναισθήματά σου. Τα όσα συνέβηκαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν δεν νομίζω ότι συνδέονται αποκλειστικά με τον άδικο χαμό του νέου στα Εξάρχεια. Ο θάνατός του ήταν η αφορμή να ξεσπάσει ο καθένας σε διαφορετικούς στόχους. Για μια φορά ακόμα οι τηλεαστέρες "δικαστές" φόρεσαν τη δικαστική τήβεννο, ανέβηκαν στην "έδρα" τους έβαλαν μπροστά τους ένα μικρόφωνο και ο καθένας έβγαζε τη δική του ετυμηγορία, αγνοώντας ότι στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αγνοώντας ότι και οι κρίνοντες κρίνονται, αγνοώντας ότι όλοι έχουν το δικαίωμα της υπεράσπισης. Από τα πάνελ των καναλιών παρέλασαν διάφοροι, σχετικοί και άσχετοι, "αυτόπτες μάρτυρες", "χαροκαμένοι" πολιτικοί, ηθοποιοί, τραγουδιστές, φυλακισμένοι τρομοκράτες και ο καθείς έλεγε το μακρύ του και το κοντό του. Η αλήθεια κάπου είχε "πάει περίπατο" βρισκόταν πιθανόν απασχολημένη σ' άλλον τόπο. Ο λαϊκισμός, τα μελό κυριάρχησαν σ' όλα σχεδόν τα κανάλια, η αντικειμενική δημοσιογραφία χάθηκε ανάμεσα στους ποικιλώνυμους εκφραστές της, το γεγονός αντί να μας προβληματίσει έγινε σαπουνόπερα, πασαρέλα για μολότοφ, ξύλα, πέτρες και ο καθένας για τον εαυτό του διεκδικούσε τα πρωτεία. Κάθε είδους "μαϊντανός" τηλεαστέρας έδινε και τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα, μερικοί απ' αυτούς ωθούσαν ως σύγχρονοι "Νέρωνες" τους νέους στην καταστροφή, έτσι μέσα στη σύγχυση που επικρατούσε, κουκουλοφόροι και μη, άρχισαν να σπάζουν, να καίνε, να βεβηλώνουν, να κλέβουν, να ρημάζουν στο όνομα ενός αδικοχαμένου νέου και στο όνομα της "πλέριας δημοκρατίας". Οι μόνοι κερδισμένοι απ' όλο αυτό το χάος ήταν πάλι οι επιχειρηματίες των ΜΜΕ αφού είδαν τα έσοδά τους να εκτινάσσονται στα ύψη, ανάμεσα στα πλάνα με μολότοφ, καταστροφές, ειδήμονες σχολιαστές, επιχαίροντες πολιτικούς, τσουκ και ένα τέταρτο διαφημίσεις, έτσι να κάνουν και οι άμοιροι τηλεθεατές ένα διάλλειμα να φάνε ένα σάντουϊτς να πάνε για κατούρημα... Στο όνομα του Αλέξη, ορισμένοι πολιτικοί έστησαν τρικούβερτο γλέντι, βρέθηκαν βλέπεις στο στοιχείο τους, έφτασαν να τον συγκρίνουν με τον Κολοκοτρώνη και να τον επωνομάζουν ήρωα, γιατί ρε κακοποιούμε τις λέξεις μας; (Σύμφωνα με την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια wikipedia ως ήρωας στη μυθολογική παράδοση αλλά και ως σύγχρονο κοινωνικό αρχέτυπο εννοείται κάποιος άνδρας ή γυναίκα (ηρωίδα), που μπορεί να εμφανίζεται παραδοσιακά ως πρωταγωνιστής ενός μύθου, ενός θρύλου ή έπους και που κατέχει ικανότητες μεγαλύτερες από εκείνες που κατέχει ο μέσος άνθρωπος. Αυτές οι ικανότητες τον βοηθούν να εκτελέσει ασυνήθιστες και παράτολμες αγαθοεργές πράξεις (ηρωική πράξη) για τις οποίες γίνεται γνωστός/ή . Αυτές οι δυνάμεις δεν είναι μόνον σωματικές αλλά και διανοητικές ή ψυχικές. Ως ήρωας επίσης νοείται η κεντρική φυσιογνωμία ενός λογοτεχνικού, θεατρικού και κινηματογραφικού έργου)... δε λέω καθόλα άδικος ο θάνατος του νέου αλλά όχι ηρωϊκός. Άλλοι πάλι πολιτικοί ως σύγχρονοι "πόντιοι Πιλάτοι", ένιπταν τας χείρας τους, άναβαν κεριά και δεν μπορούσαν να απαντήσουν στο απλό ερώτηματης της καταδίκης των επεισοδίων, όλοι πίστευαν ότι κάτι θα "αρπάξουν" και αυτοί. Αυτοί που διαμαρτύρονταν για έλλειψη δημοκρατίας, με τις πράξεις τους την κατέλυσαν, σκοπός τους δεν ήταν η διαμαρτυρία, σκοπός ήταν και είναι η αναταραχή, η "προσφορά αίματος" στο Μολώχ της ενημέρωσης της "δημοκρατίας" τους, διαφορετικά δεν μπορώ να εξηγήσω τους βανδαλισμούς, τους εμπρησμούς καταστημάτων, τη βεβήλωση εικόνων εντός ναών, τον εμπρησμό αστυνομικής κλούβας, όπου οι φασίστες κουκουλοφόροι δεν άφηναν τον οδηγό της να κατέβει. Την μεγαλύτερη πίεση δέχθηκε η Αστυνομία, η οποία σύμφωνα με μερικούς προοδευτικούς έχει πάντα άδικο, άμα αντιδράσει σκληρά είναι "κτηνώδης" αν δεν αντιδράσει είναι ανίκανη, οι παραπάνω επικίνδυνες αντιδημοκρατικές απόψεις δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις αποτρόπαιες πράξεις των κουκουλοφόρων και μη. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε και η πορεία των μαθητών στην Παροικία, οι οποίοι ανάμεσα στα καθόλα κόσμια συνθήματα, εκείνο που κυριαρχούσε ήταν "Μπάτσοι, γουρούνια δολοφόνοι" και "τώρα μπορείτε να πάτε να γ%μ%θείτε", όλοι οι αστυνομικοί όμως δεν είναι δολοφόνοι, ιδιαίτερα σε τούτο το μικρό τόπο που ζούμε, όλοι γνωριζόμαστε, κάποιος θα έπρεπε να τους εξηγήσει ότι ένα περιστατικό δεν μπορεί να χαρακτηρίζει όλους τους άλλους.